Betty Mellaerts over haar liefde voor het oosten en het afscheid van haar collega’s.

Welk boek ligt er momenteel op je nachtkastje?

Ik leef met boeken en lees er meerdere tegelijkertijd. Momenteel zit ik in de literaire jury voor de eerste Walschapsprijs, dus dat betekent: een stapel lectuur. Verder ligt er een tuinboek van Paul Geerts, de liefdesgedichten van Claus en een vertaling van de gedichten van Rimbaud door Paul Claes.

Hebt u een absoluut lievelingsboek?

“Liefde in tijden van cholera” van Marquez.

Hebt u een lievelingsfilm?

“Dangerous Liaisons” van Stephen Frears.

Welke muziek ligt er op de cd-speler?

Ik zal de dag beginnen met Vivaldi of Mozart, overgaan naar Monteverdi en Beethoven en eindigen bij Mahler, met Schubert nog ergens tussenin.

Aan welk object bent u erg gehecht?

Sinds kort: aan dit boekje. Het werd me gegeven door mijn collega’s bij mijn afscheid van de VRT. Prachtige dingen hebben ze erin geschreven. Als het mij ooit minder goed gaat, dan moet ik er gewoon even in lezen en kom ik het wel te boven.

Verder ben ik erg gehecht aan dit porseleinen beeldje. Het is kitscherig en waarschijnlijk niets waard, maar het is enige wat ik nog heb van mijn oma en daarom kan ik er geen afstand van doen.

Bent u een verzamelaar?

Helemaal niet. Voor sommige objecten voel ik liefde op het eerste gezicht en die wil ik dan erg graag, maar het wordt nooit een verzameling. Neem nu dit koperen paardje. Het is handwerk uit Orissa in Indië, maar ik zag het bij een antiquair in Delhi. Ik wist niet zeker of ik het paardje wou meenemen, want alles moest in de rugzak en we stonden aan het begin van de reis. Ik heb het dus niet gekocht en daar zo ontzettend veel spijt van gehad. Twee jaar later kwam mijn man terug van een trekking in Indië en wat is het eerste dat hij me toont? Dat paardje. Het stond er nog, bij die antiquair.

Wat is uw lievelingskleur?

Voor de inrichting van het huis hebben we verschillende tinten geel gecombineerd. Voor mezelf, wat kleding betreft, hanteer ik een sober palet van gebroken wit en zwart.

Wat zijn uw lievelingssteden?

Parijs en Madrid.

Hoe ziet een ideale dag eruit?

De zon schijnt, zodat ik in de tuin kan werken of kan lezen op het terras. Verder: mooie muziek, lekker eten en niet te veel mensen ontmoeten.

Wat is uw favoriete vakantiebestemming?

Het Verre Oosten. Begin jaren negentig ben ik naar Birma gegaan en ik was meteen verkocht. De waardigheid van die mensen, het lijdzame verzet, de verhevenheid en het besef dat geweld niets oplost, daar heb ik grote bewondering voor. Ik voel me goed in een boeddhistisch land, het is zo’n glimlachende religie. Met het hindoeïsme in Indië heb ik meer moeite, het kastensysteem en het daaraan verbonden fatalisme maakt me opstandig. Maar het blijven fascinerende landen waar je nooit genoeg van krijgt.

Vandaar uw voorkeur voor oosterse meubels?

De meubels had ik lang voor ik ooit een reis naar ginder had gemaakt. Ik hou van hun kleur, strakke vormen en rustgevende eenvoud.

Hebt u een lievelingsrestaurant?

Ik heb een man die ontzettend lekker kookt, dus blijven we meestal thuis. Maar als we uit eten gaan, is het wel eens naar De Verleiding in Tienen, een lekkere lichte keuken.

Wat is uw leukste radio-herinnering?

Ik heb de kans gekregen om met uitgelezen mensen te praten, met mensen die over het leven hebben nagedacht en daar kan je veel van opsteken. Er is niet één gesprek dat blijblijft, het zijn er veel.

Voor welke collega’s hebt u bewondering?

Bibeb heb ik altijd met belangstelling gelezen. Haar intensiteit en empathie deden me beseffen dat interviewen meer kon zijn dan vragen stellen en antwoorden doorgeven, dat je er iets van jezelf in kon leggen zonder daarom bombastisch of arrogant te zijn.

Hebt u een lievelingsgeur?

Al twintig jaar lang: Y van Yves St.Laurent. Wat ik tussendoor ook uitprobeer, het blijft Y.

Ik verlaat het huis nooit zonder…

Make-up op.

Lene Kemps / Foto’s: Catherine Lambermont