Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : ‘echte’ wijn.

De wereld van eten en drinken is per definitie wat conservatief. Smaakinterpretatie wordt van in de prille jeugd aangeleerd door moeder en/of vader, is gekenmerkt door een maatschappelijke ambiance en verandert haast nooit meer in een mensenleven. De veelgehoorde lofzang op ‘moeders keuken’ appelleert aan een gevoel van ’thuiskomen’ en veiligheid. Voeding en drank worden ingenomen, en worden zo onherroepelijk een stuk van onszelf. Zo komt het dat aan de beschaafde tafel weinig plaats is voor avontuur. Het herkennen van geliefde gerechten, vaak vanop afstand en enkel aan de geur, is rustgevend. De voedingsindustrie maakt daar gretig gebruik van : varkensvlees wordt voorgesteld met een Tante Trees-imago of façon grand-mère…

In de wijnwereld gaat het ook zo : overal wordt wijn gemaakt van chardonnay en cabernet. Bedoeling is de herkenbare oertypes van bourgogne en bordeaux na te bootsen, die het imago meekregen van excellentie. In het beste geval komt daar een vleugje Franse eik bij, maar meestal gaat het om een overdonderende, massale schep van het Franse hout. Dan zijn we er helemaal. De drinker herkent ‘zijn’ boterige chardonnaywijn en ‘zijn’ poivronachtige cabernet en komt helemaal ’thuis’.

Maar dat gevoel is van korte duur. Dergelijke oppervlakkige namaakwijnen, vehikels van hout en alcohol, gaan immers vlug vervelen. De eerste slok heeft misschien nog dat ’thuiskomeffect’, maar dan begint het : gemis aan nuance en diepte, structuurloosheid en plakkende concentratie werken afstotend. Deze imitatieproducten zijn in wezen ‘ongezond’ en zetten de door de moeder aangeleerde afweersignalen in werking. In de wijnproducerende landen van de zogenaamde ‘Nieuwe Wereld’, waar deze namaakwijnen met grote efficiëntie worden gebotteld, drinkt men ze nauwelijks zelf : de namaakindustrie vindt haar ware betekenis enkel in de uitvoer en dan nog alleen naar landen waar de oertypes van bourgogne en bordeaux gekend zijn. Zelf drinken de locals hun eigen ‘moederswijntjes’, gemaakt van lokale originele druivensoorten.

Daar wijn nu een landbouwproduct is dat zeer makkelijk vervoerd kan worden, zijn sommige van deze ‘echte’ wijnen ook bij ons verkrijgbaar. We plukken er enige uit de rekken.

DOC Salice Salentino 2000

De naam is tevens de naam van de hoofdgemeente van de appellation in de ‘hiel’ van Italië, Apulië. De wijn is gemaakt van de lokale druivensoorten negroamaro en malvasia nera. Goede, normale, verse kleurconcentratie met een gedrongen neus en met zelfs wat onderbouw. De smaak heeft een toets van ‘frisse’ en zachte evenwichtige finesse. Goede wijn voor bij kaas. (Carrefour : 4,09 euro)

Inycon, Indicazione Geografica Tipica 2001

Een merknaam voor een IGT van Sicilië gemaakt van nero d’avola-druiven. Inycon is de Griekse naam van het stadje Menfi, gekend om zijn woeste wijnfeesten. De wijn vertoont een wat zwakke kleurconcentratie en een zoeterige fruitige neus. De smaak is getekend door een dunne textuur en simpel zuur. Niet interessant. (Colruyt : 4,85 euro)

Sangre de Toro, Denominacio d’Origen ‘Catalunya’ 2001

Gemaakt van granacha voor de structuur en van carinena voor de alcohol en de kleur ; een soort Côtes-du-Rhône van grenache en carignan. Goede zachte kleur en een ruime ‘Rhône-neus’ van belegen en kruidig fruit. In de mond komt een smakelijke stevigheid, wat eenvoudig van concept maar goed fris tot op het einde. (Carrefour : 6,38 euro)

Farnese, DOC Montepulciano d’Abruzzo 2001

Gemaakt van montepulciano-druiven, maar heeft niets te maken met Vino Nobile de Montepulciano. De Abruzzen vormen een gebied ten oosten van Lazio aan de Adriatische kust. De wijn heeft een erg goede kleur met vulling en fruit, en ook kruidigheid in de neus. Smakelijke soepele wijn met goede lengte. Ideaal bij bereide vleeswaren. (Colruyt : 3,18 euro)

Jumilla, DOC 2001

Jumilla is de naam van een gemeente in het zuiden van Spanje en is tevens de appellation. De wijn is gemaakt van tempranillo-druiven die ook structuur brengen in Rioja. Goede kleurconcentratie met een verse nuance en een neus met statig fruit. Stevige smaak met goede lengte en een structuur die men slechts van cabernet sauvignon-wijn zou verwachten. Ideaal voor bij rood vlees. (Delhaize : 3,49 euro)

DOC Valpolicella Classico Superiore 1999.

Samen met Chianti de best gekende lichte pizzawijn van Italië, gemaakt van de druivensoorten corvina, rondinella en molinara. Zwakke kleur en een neus van doorzichtig simpel fruit. Dunne smaak zonder lengte. Een nul-wijn die gemist kan worden. (Carrefour : 4,41 euro)

herwig van hove / Foto gerald dauphin