Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: witte wijn (3).

HERWIG VAN HOVE

De kleur van ‘witte’ wijn is niet wit maar meestal bleekgeel met een groene toets van vers. De groene nuance duidt op een toestand van levendige frisheid, ver weg van elke oxidatie. Als de druiven te rijp geplukt werden, komt dikwijls een gelere of amberkleurige schakering in de kleur: er is dan een ‘rijpe’ wijn in het glas, een wijn die het moet hebben van stevige concentratie eerder dan van levendige frisheid. Om maar te zeggen dat zelfs volkomen droge witte wijnen (met dus ondetecteerbare gehaltes restsuiker) toch nog een hele reeks van types kunnen vertonen, van friszuur tot volmondig rijp. Bij chardonnaywijn van de Franse Bourgognestreek is dat gemakkelijk te

constateren: in Chablis is hij fris en passend bij oesters en schelpdieren allerhande, meer naar het zuiden van Bourgogne, ter hoogte van Mâcon, is hij wat zwaarder op de hand en getekend door een terroir-accent. Hierdoor wordt hij geschikt voor het andere vis-extreem: geroosterde kreeft.

Wat wij zoeken in onze kleine reeks van witte zomerwijnen, is wijn van het frisse type: met de typische bleekgroene-bleekgele kleur. Wijn zoals een frisse appel moet zijn: zonder oxidatie. Voor het zomerse terras of de zomerse, verfijnde maar eenvoudige verse keuken. Deze wijnen verschillen onderling, niet meer door hun rijpheid, maar door hun typische druivigheid. Ze moeten smaken naar de vruchten waaruit ze gemaakt werden: ze moeten ‘fruitigheid’ vertonen.

Om de herinnering van het fruit in wijn te vatten, zijn er verschillende technische ingrepen nodig. De eerste ingreep is zonder twijfel het koel vergisten. Het gistingsproces gaat immers gepaard met warmteontwikkeling en als de gistende kuip opwarmt, begint ze ook hevig te borrelen waardoor fruitaroma’s uit de kuip verdampen. Koud vergisten is dus de regel en daarvoor moet gekoeld worden. Een tweede ingreep betreft het schilcontact. Volgens de traditionele manier om witte wijn te maken, worden de druiven vers geperst en wordt dan verder gewerkt met het druivensap alleen. In de schillen zit echter ook veel van de druivigheid en daarom is het in het moderne wijnproductieproces de gewoonte geworden om, gedurende een deel van de gistingstijd, het sap met de schillen in contact te laten ( macérationpelliculaire). Een derde methode om druivigheid te respecteren is deze waarbij de wijn een zekere tijd na de gisting in contact gelaten wordt met de gistrest ( élevagesur lies). Deze gistrest is immers een sterke antioxidans, waardoor de wijn beschermd wordt voor oxidatie, maar is tevens drager van speciale frisse aroma’s die door contact naar de wijn kunnen overgaan. Dat is ook de reden waarom dit type van frisse witte wijn het niet moet hebben van lange bewaring: hoe jonger hoe beter. Nu proeven wat er in het glas komt. Alle gekozen wijnen vertonen de frisse bleekgroene kleur van ‘jong en vers’.

Pfalz Rivaner 1999, Ruppertsberg, ‘Qualitätswein’.

Rivaner is een flink opbrengende kruising tussen riesling en sylvaner die voor eenvoudige wijnen zeer populair is. Aromatische, ronde neus met een redelijke présence en een dunne, correcte smaak zonder glans, denkelijk te oud. (GB: 4,36 euro).

Zeller Schwarze Katz 2001, ‘Qualitätswein’ Mosel-Saar-Ruwer.

Redelijk fijne, zwakfruitige neus met een zwavelpunt. Smaak met uitgesproken zoet en verder niets. Af te raden, een blaam voor de Moezel. (Colruyt: 3,84 euro).

Müller Thurgau 2000, Steinfelder, Freie Weingärtner Wachau, Oostenrijk.

Correcte fruitneus en een redelijke smaak zonder franjes. Neutrale wijn. (GB: 4,16 euro).

Rivaner 2000, Moselle Luxembourgeoise, Caves de Wellenstein, Vinsmoselle.

Aangename, lichte fruitneus en een friszure smaak met zelfs wat omhulling. Kan net passeren als tuinaperitief. (GB: 4,36 euro).

Rivaner 2000, Greiveldange Herrenberg, Moselle Luxembourgeoise, Vinsmoselle.

Iets dunne druivigheid aan de neus en een korte, dunne, ijle smaak met een zoete punt. (Colruyt: 2,70 euro).

Rivaner 2000, Stadtbredimus Dieffert, Moselle Luxembougeoise, Vinsmoselle.

Vrij statige en presente neus. Maar in het land der blinden… Vrij smakelijk in de mond door de zuurheid. Kort. Tuinaperitief. (Delhaize: 3,58 euro).

Elbling 2000, Greiveldange Herrenberg, Moselle Luxembourgeoise, Vinsmoselle.

Elbling is een hoog renderende druif met zuur sap, die in Duitsland al verdwenen is en die gewoonlijk vooral voor schuimwijn gebruikt wordt. Zwakke en dunne oppervlakkige waterfruitneus en een friszure korte, nietszeggende smaak. Ver onder de biergrens. (Colruyt: 3,00 euro).

Klüsserather St. Michael 2000, ‘Qualitätswein’ Mosel-Saar-Ruwer.

Doffe neus van muf water en een platcommerciële, zoete smaak. Af te raden. (Delhaize: 2,85 euro).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content