Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: roséwijn (1).

HERWIG VAN HOVE

Roséwijn is niet zomaar iets tussen wit en rood: een afgezwakte rode of een bijgekleurde witte. Rosé heeft een eigen profiel en een eigen specifieke functie aan de (zomer)tafel. De tijd is wel wat voorbij dat, wie bij het bekijken van een restaurantwijnkaart in grote besluiteloosheid geraakte, makkelijk wegkwam met de passe-partoutwijn bij uitstek: een rosé die zowat bij alles zou passen. Nu staan op de meeste wijnkaarten haast geen roséwijnen meer. Onze restaurantopvatting is, meer dan vroeger, getekend door grote ernst: serieuze gerechten voor, vanzelfsprekend, serieuze wijnen. (En waarbij de serieuze prijs een niet te verwaarlozen element is.) Buitenshuis eet men, zeker bij ons,

‘feestelijk’, wat een grote mate van gewichtigheid impliceert. Grote geroosterde ribstukken en even grote geroosterde tarbotmoten waarbij rode kasteelbordeaux wordt gedronken en zeker niets minder dan witte bourgogne zoals een Meursault. Er wordt veel gepraat over de ‘verfijnde en elegante keuken’ – zeker in de geschriften van vermoeide professionele eters -, maar de doorsnee Belg vindt deze finesse gewoonlijk maar verloren centen. Hij wenst waar voor zijn geld en daar horen sushi’s of gamba’s met citroengras vooralsnog niet bij. In de grote Belgische sterrenkeuken is daarom weinig plaats voor rosé.

Roséwijn past bij een snelle, lichte zomerkeuken waarbij men, dikwijls buiten aan een beschaduwde terrastafel, al een glaasje drinkt lang voor de eigenlijke maaltijd begonnen is. Die maaltijd bestaat dan meestal uit groenten, sla, kleine visjes, brood en tomaten…, kortom een soort Provençaals menu of meer algemeen een zomerkeuken geïnspireerd op landen rond de Middellandse Zee. Toch is er met roséwijn veel meer mee te doen. Hij past namelijk ook goed bij allerlei vormen van Aziatische keuken: Chinees, Japans of Thais.

Rosé is even alcoholrijk als gewone rode wijn maar is minder bitter en daarom is de alcohol er wat ‘naakt’. Deze naakte alcohol is niet alleen veel koppiger maar smaakt ook wat mals, soepel en rond, soms zelfs een tikje zoet. Men kan dat makkelijk zelf constateren: een tienprocentplossing van alcohol in zuiver water smaakt ronduit zoeterig: alcohol in droge rode wijn is de drager van de zoetachtige smaaksensaties. Welnu, deze zoete zachtaardigheid maakt roséwijn, evenals bier, zo passend bij de inherente zoet-zuur smaakbalans van de meeste Aziatische gerechten. Terwijl de traditionele Franse keuken een Franse-wijnkeuken is, en daardoor niet goed weg kan met zoet of zuur. Zoet is immers, zoals onvergist druivensap en azijn, ‘verkeerd’ vergiste wijn: wijn verdraagt in zijn nabijheid noch zijn eigen embryonale jeugd noch zijn eigen vroegtijdige dood. Daarom eet men in Frankrijk een bord sla met dressing altijd op het einde van de maaltijd als de flessen leeg zijn. Daarom ook zijn zoete gerechten als canard laqué of ‘konijn met pruimen’ in de officiële Franse keuken ondenkbaar.

Maar precies daarom ook is er voor roséwijn op het grote veld van de opkomende Aziatische keuken een plaats bij uitstek. De wijn moet dan wel zachtaardig en fijn zijn, met expliciete accenten van druivigheid of fruitigheid en gedragen door een juiste, niet al te koppige alcoholbalans.

Vandaag proeven we rosé uit Frankrijk.

Coteaux d’Aix en Provence, 2001

Rosé met een paarse nuance van vers en een indringende neus van aardbeien. Frisse prikkelende smaak, wat simpel in het fruit. Aperitiefrosé. (Delhaize: 2,95 euro).

Château Montaud, Côtes de Provence 2001

Rosé met een zalmnuance. Muffe neus en een alcoholische smaak met cuit. Oninteressant. (GB: 4,09 euro).

Les Trois Romains, Côtes de Provence, geen oogstjaar.

Rosékleur met een lichte, rijpe nuance en een presente neus van zacht fruit zoals frambozen. De smaak is fris maar valt wat weg. Goed voor de eenvoudige zomertafel. (Delhaize: 3,69 euro).

Bisson, Côtes de Provence 2001

Kleur met de typische nuance van zalm door de lagetemperatuurgisting. Een heel discrete maar zachte fijne neus met een frisse, mooi zure smaak waarin de alcohol goed omhuld is. Mooie aperitiefrosé. (Colruyt: 2,08 euro).

Château Boucabelle, Côtes de Provence 2001

Kleur met een nuance van rijp en een zachtfruitige neus van frambozen. Friszure smaak met zelfs wat lengte. Goede tafelrosé. (Colruyt: 3,69 euro).