DE JUISTE PRIJS

Enkele champagnehuizen die zichzelf de “grote merken” noemen (hoewel het dan toch verwonderlijk is dat Krug er niet bij is), hebben onlangs een “konventievoorstel” gericht aan de betere restaurants. Ongeveer één op vier van de 600 aangeschreven restaurateurs reageerden positief en onderschreven de hoofdvoorwaarde om te mogen meedoen : een fles zgn. grote champagne mag tot eind februari niet meer kosten dan 2400 fr. Het voorstellen van dit initiatief als “goed nieuws” voor de hongerigen en de dorstigen die deze restaurants bezoeken, stemt tot nadenken.

Het is echt niet alleen in de rosse buurt dat men voor een fles champagne 6000 fr. en meer durft vragen. Ook restaurateurs bezondigen zich dikwijls aan deze woeker met de gekende voorwendsels van fiskus, service, onkosten… Voor dit horecasegment zou men van goed nieuws kunnen spreken : overdreven veel willen verdienen met produkten die enkel “doorgeschoven” worden, is een echte plaag in de restaurantwereld. Maar, los van deze misbruiken, blijft 2400 fr. voor een fles tafeldrank een som die dermate groot is dat veel van het tafelgenoegen, dat notabene juist door de aanrukkende fles zou moeten vergroten, verloren gaat. Het is een drama dat de grote gastronomische keuken heel dikwijls noodgedwongen door kleine wijntjes wordt begeleid, terwijl de meer eenvoudige huishoudelijke keuken het met grote wijn kan doen. Grote wijn is immers enkel nog thuis te betalen… Een omgekeerde wereld die door deze champagne-konventie nog scherper in het daglicht komt.

Maar er is ook goed nieuws. Onlangs konden we het meemaken dat Michel Coppens van het gelijknamige restaurant in Groot-Bijgaarden de Léoville Las Cases op zijn wijnkaart zet voor de meer dan redelijke prijs van 1800 fr. per fles. De wijn loopt er als een trein. De aangeboden fles is van het (zwakke) jaar 1984, mist misschien wat lengte in de verre afdronk, maar daar tegenover staat de wonderbare ontwikkeling van een volkomen rijpe en flink gekoncentreerde grote bordeaux. De kleur is als deze van de legendarische 1961-ers, donker met zachte tonen van rijpheid in het volume, de neus is uiterst geschakeerd en gevarieerd met een somptueuze brede aanspraak en volkomen versmolten met eindeloze nuances, de smaak ten slotte is sterk en rijp zonder spoor van schraalheid of verbrokkeling. Een privilege. Met dergelijke “trouvailles” overstijgt de horeca de mogelijkheden van de individuele liefhebber en dit… zonder protserige konventies.

SAVOUR CLUB

De Savour Club is een, in 1964 opgericht, Frans postorderbedrijf met als basisoptie een konsumentvriendelijke preselektie van het onoverzichtelijke wijnaanbod. De klub kiest uit de vele duizenden flessen, die vanuit de supermarkten de verbruiker bestormen, de beste en biedt ze aan aan interessante prijzen. Men zou kunnen zeggen dat iedere gespecializeerde wijnhandelaar, die toegang heeft tot de totale markt en een eigen selektie prezenteert, hetzelfde doet, maar de Savour Club is natuurlijk wat groter. Ze heeft 350.000 klanten in Europa, waarvan er 23.000 in België met een totale omzet van 12,5 miljoen flessen, waarvan één miljoen in België. Dit alles staat voor een som van 2,5 miljard fr., waarvan 200 miljoen in België. Ook heeft de klub vanaf de jaren tachtig, de grote Franse sterrenchefs voor haar kar weten te spannen : Haeberlin, Bocuse, Troisgros, Barrier en zelfs Robuchon. Op het etiket staat dan “Sélection des Chefs” met de naam van de chef erbij. We kennen in België al geruime tijd de stickertjes op de GB-flessen waarbij “Gault Millau aanbeveelt”. Het heeft niet veel indruk gemaakt en zelfs wat argwaan gewekt : hoe kan een wijnschrijver die verondersteld wordt om voor zijn lezers te werken de kaart van de verkoper trekken tegenover wie hij kritisch moet staan ?

Een klein jaar geleden wist de Savour Club Pierre Wynants te strikken die een kleine bordeaux aanprees van 160 fr. per fles. De respons was, vooral aan Vlaamse zijde, enorm. “Van de 40.000 flessen die we gedurende de maand september hebben verkocht, gingen er ruim de helft naar het Vlaamse land terwijl vóór de Wynantsperiode het aandeel van de Vlamingen in het verkoopcijfer slechts 30 procent was, ” aldus Philippe Tardé, verkoopverantwoordelijke van Savour Club.

Nu is deze 40.000 niet zo’n indrukwekkend getal. Alleen bij GB al gaan er in de maand november 2 miljoen flessen buiten. Maar voor de Savour Club is het een groot sukses en daarom werd besloten vanaf nu de “Revue du Savour Club” ook in het Nederlands uit te geven. Wie zich aanmeldt als lid, krijgt een gratis abonnement zonder enige koopverplichting. (Savour Club, Louis Hapstraat 4, 1040 Brussel)

HERWIG VAN HOVE

De gangmakers van de Savour Club verenigd rond een reuzenfles. Van links naar rechts : Bocuse, Wynants, Robuchon, Haeberlin, Troisgros, Meneau, Barrier en Loiseau.

Een volkomen rijpe en flink gekoncentreerde grote bordeaux.