wifi WERKERS

Laptopmuis in de ene hand, ‘latte’ of ‘macchiato’ in de andere. Steeds meer mensen passen voor het dagelijks pendelen naar hun werk, de heldentocht door de file of het eenzame thuis arbeiden achter de computer. Ze duiken het café in, op zoek naar een vrij stopcontact, gratis wifi en een degelijke kop koffie. Vijf wifiwerkers over de voor- en nadelen.

De free wireless-ideologie wint terrein. Er is een verschuiving van desktopcomputers naar laptops en sinds kort ook naar iPads. De koffiecultuur verandert : namen hun ouders nog een thermosfles mee naar het werk, dan kiest de nieuwe generatie koffiedrinkers resoluut voor espresso, macchiato en koffie verkeerd. En de economische crisis dwingt de creatieven steeds meer tot freelancen. Nee, het fenomeen wifiwerkers komt niet uit de lucht vallen. In landen als Groot-Brittannië en Frankrijk is draadloze toegang tot het internet, wifi dus, helemaal ingeburgerd. Daar zijn wifiwerkers al jaren een begrip. In de VS is het verschijnsel misschien al over zijn hoogtepunt. Daar beperken steeds meer koffiebars en cafés de draadloze toegang tot het internet, want de cafécultuur gaat eraan ten onder, heet het. Alle tafeltjes worden bezet door laptopwerkende schrijvers, architecten of grafische vormgevers die, met een koptelefoon op, om het uur één watertje drinken. Een beetje trop, dat vinden wij ook, maar dé werkvloer voor hippe vogels anno 2010 is het café.

HANNELORE GOEMAN

LOCATIE Café Belga, Elsene

TIJDSTIP 16.30 uur

BEROEP doctoraatstudente European Studies, VUB”Ik merk dat ik beter kan schrijven als ik niet op kantoor ben. Ik ben nogal sociaal georiënteerd en in de buurt van mijn collega’s kom ik soms niet eens aan werken toe. (lacht) En thuis zitten, is net iets te eenzaam. Een café is ideaal : genoeg mensen rondom je, maar omdat je ze niet kent, begin je er niet zomaar mee te praten. Een compromis, zeg maar.”

“Ik kies tussen café De Markten aan de Oude Graanmarkt, café Floreo aan Sint-Goriks of Café Belga. Schrijven doe ik liefst thuis, ongestoord, maar om artikels te lezen of interviews te transcriberen is het café perfect.”

“Vreemd randeffect : na een tijdje ken je de andere wifiwerkers. Het is niet dat ik er vrienden aan overhoud, maar we wisselen wel blikken van verstandhouding uit. In De Markten zit bijvoorbeeld altijd een zwartgeklede tekenaar met een zwarte baard. Zéér intrigerend personage.”

“Ik houd het meestal bij koffie of cappuccino, ook omdat dat zo’n professionele uitstraling heeft. (lacht) Probleem : na vijf koppen sta ik zo stijf van de cafeïne, dat ik niet meer kan werken.”

“Je geeft wel wat uit aan consumpties, ja. Als het werken niet lukt, heb ik de gewoonte om naar knabbels grijpen. Lukt het helemáál niet, dan durf ik al eens een glaasje te nuttigen om de creativiteit aan te zwengelen, wat overigens meestal op niks uitdraait.”

WOUTER DE RAEVE

LOCATIE Mr. & Mrs. Potager, Brussel-Congres

TIJDSTIP 16 uur

BEROEP landschapsarchitect, ontwerper

“Tot voor kort bevond de Woutwalt-studio, een ontwerperscollectief dat ik deel met Walt Van Beek, zich in centrum Brussel. Daar deden we grafisch werk voor klanten als Bozar, Vice en Café Costume. Maar na vijf jaar hebben we deze locatie opgezegd.”

“Als ik wifi nodig heb, trek ik vaak naar Café Modèle in de Dan-saertstraat, maar om rustig te werken is waar ik nu zit veel beter. Dit is mijn buitenbureau, zeg maar. Technische plannen tekenen, 3D modellen opstellen, met cliënten afspreken : dat gebeurt meestal hier.”

“Deze tuin hoort bij Mr. & Mrs. Potager, een moestuinproject van 170 vierkante meter aan het treinstation Brussel-Congres. Ik heb het samen met vzw Brussel-Congres opgestart en momenteel ben ik de coördinator ervan. Zodat de buurtbewoners en ikzelf hier zouden kunnen zitten, heb ik dit houten zitmeubilair ontworpen en gebouwd met ontwerper Pierric De Coster. Brussel is niet de beste stad voor laptopwerkers, dus heb ik mijn eigen plek maar gecreëerd.”

LIEVEN BULCKENS

LOCATIE STUKcafé, Naamsestraat, Leuven

TIJDSTIP 11.15 uur

BEROEP muzikant bij Kid Fear, roadie

“Ik heb niet één werkplek. Mijn gitaren en geluidsmateriaal staan thuis, mijn demo’s neem ik elders op, en repeteren doe ik nóg ergens anders. En voor het saaiere werk, de dingen waar je lang over doet, ga ik op café. Foto’s afwerken, boekhouding bijhouden, dat soort verplichtingen. Als ik dat thuis probeer, pak ik om de twee seconden mijn gitaar, of zet ik de tv aan.”

“Het is zoals studenten die in een bibliotheek gaan studeren : je sluit je af om je op één ding te concentreren. Ik heb die verandering van decor ook nodig. Het kost me vijftien of twintig euro aan consumpties als ik hier een volle dag zit, maar dat is het me waard.”

“Nog een pluspunt : je bent nooit alleen. Je kunt vijf minuten pauzeren en een praatje slaan. Er is altijd iemand die ik ken, ik heb hier nog gewerkt in mijn studententijd.”

“Hoe vaak ik hier zit ? Moeilijk te zeggen. Soms ben ik een maand in het buitenland op tour met Milow, soms ben ik een hele maand thuis. Gemiddeld één dag per week, schat ik. Vaak ook als de poetsvrouw er is. Ze heeft niet graag dat ik op haar vingers kijk, en ik heb meestal geen zin om me elk half uur te verplaatsen. Dus verhuis ik liever ineens naar hier.”

JOOST VANDECASTEELE

LOCATIE Walvis Café, Dansaertstraat, Brussel

TIJDSTIP 10.15 uur

BEROEP schrijver, stand-upcomedian, bezig aan zijn derde boek

“Dit is mijn vaste plek. Meteen bij de ingang rechts. De Walvis heeft geen wifi, maar op dit plekje kun je nog nét internet stelen van café Modèle, hier tegenover. Maar daar hebben ze dan weer geen stopcontacten. (wijst) Ginder is de vaste plaats van Thomas Devos van de band Tommigun, en dáár zit Raf Reyntjens meestal te werken, een Brussels regisseur.”

“Zodra ik hier binnenstap, zetten ze een lait russe klaar. Moet ik niet eens bestellen. Bijzonder aangenaam, al maakt dat het lastig om eens iets anders te drinken . (lacht) Meestal probeer ik er meteen een appelkers bij te bestellen, kwestie van afwisseing. Prima drankje trouwens, appelkers.”

“Ik ben een schrijfnomade. Het is begonnen toen mijn vriendin zwanger was en ik aan mijn tweede boek werkte. Al die enge gedachten neerpennen terwijl er iemand in huis rondloopt met een bolle buik, dat ging niet. Uiteindelijk ben ik bij McDonalds gaan schrijven, waar ze gratis wifi hadden. Maar daar is het vaak te druk na de middag, en moet ik twee of drie koffies tegelijk bestellen, want als je opstaat, ben je je plaats kwijt. Dan dool ik van café naar café, op zoek naar een wifiplek. Donderdag is de ergste dag, want dan komt de poetsvrouw, en ik kan niet schrijven als er werkende mensen op staan te kijken. (lacht) Maar McDonalds en andere cafés zitten dan overvol, of spelen te luide muziek. Soms dwaal ik twee uur doelloos met mijn computer rond. Nee, Brussel is niet ideaal voor wifiwerkers.”

“Het grootste probleem aan schrijven op café ? De mensen. Je wilt geen Starbucks-schrijver lijken. Dat is zo’n huizenhoog cliché. Dat air van kijk-mij-hier-eens-werken, het blijft een raar gestoef. Tegelijk legt dat ook een positieve druk op je: je kunt niet lummelen, wat je productiviteit alleen maar ten goede komt.”

“En dan: de muziek. McDonalds heeft een compilatie-cd die non-stop Cranberries en Dire Straits speelt – niet mijn ding. Gelukkig bestaat er iets als de koptelefoon. Ik denk dat ik al hele boeken geschreven heb op Tindersticks, Gil Scott-Heron en Admiral Freebee.”

TIM OEYEN & SANNY WINTERS

LOCATIE Canal, Leopold De Waelplaats, Antwerpen

TIJDSTIP 14 uur

BEROEP vormgevers

“We zijn een koppel, ja. Samen hebben we een ontwerpbureau. ’s Morgens brengen we de kinderen naar de crèche en naar school, daarna stappen we meestal een café binnen – vooral bij het begin van een nieuw project. Wij hebben thuis één verdieping als kantoor ingericht, maar je werkt af en toe beter buitenshuis.”

“Sommige mensen zien op café werken als tijdverlies. Een verkeerde redenering, want daar mààk je tijd. Thuis zit je mails te beantwoorden of dagelijkse dingen te doen. Op café heb je de ruimte om creatief te zijn. Zeker in een crisistijd is het belangrijk om daar aandacht voor te hebben, want het levert vaak verfrissende ideeën op. Crisis is een goede tijd voor trendsetters.”

“Op de laptop checken we mails of lezen we dummy’s van boeken, maar het echte werk doen we op de oude manier : met een boekje, zo’n Moleskine. Ideeën uitwerken, discussiëren, dat doen we allemaal hier. We zijn geen ontwerpbureau dat verschillende voorstellen aflevert aan zijn klanten : we dienen er één in. Eén dat volledig doordacht en doorgesproken is.”

“Wij zijn bezig met communicatie. Dan zou het toch vreemd zijn om niet onder de mensen te komen ? Voor ons is dat zelfs een verplichting, alleen al om te zien wat er leeft.”

Door Geert Zagers – foto’s Wouter Van Vaerenbergh