Met The Preacher’s Wife keert superster Whitney Houston (33) naar haar wortels terug. In haar derde succesfilm speelt ze een predikantsvrouw die gospelliederen zingt. ?Ik groeide op met gospel, ik ademde gospel, en dat gaat nooit meer uit mijn hoofd.?

Roald Rynning/IFA

Na een roemrijke carrière in de popmuziek, waarin ze met haar eerste album Whitney Houston in 1985 meteen hoge toppen scheerde, zingt Whitney Houston nu eindelijk songs in de stijl van haar gospelroots. ?Ik was elf toen ik begon te zingen bij het New Hope Baptist Junior Choir in New Jersey. Mijn moeder, Cissy Houston, zingt gospel. Je zingt voor de geest van God en dus komt alles eruit. Voor popmuziek moet je jezelf intomen omdat je songs maakt voor de top 40.?

In Penny Marshalls remake van The Bishop’s Wife uit 1947 speelt Denzel Washington een kerstengel die bij een predikant ( CourtneyVance) en zijn vrouw (Houston) op bezoek komt. Daar zitten ze schijnbaar op een goddelijke tussenkomst te wachten. Het was geen gemakkelijke productie. Sneeuwstormen in New York maakten cast en crew vorige winter een aantal dagen technisch werkloos. En net als er op een ijspiste moest worden gedraaid, kwam het mooie weer roet in het eten gooien en stonden ze in plassen water.

En de boulevardpers bracht uit dat Whitney niet alleen een hardnekkige laatkomer was, maar er ook op stond om alleen ’s namiddags en ’s avonds te zingen, wat het opnameschema danig in de war stuurde. ?Ik ben een muzikante en ik ben gewend om’s avonds te werken?, zegt Whitney over haar haat-liefdeverhouding met het filmvak. ?Ik hou niet van de ochtend. Ik ben een nachtmens, van kindsbeen af, en ik presteer het best om drie uur ’s morgens. Om zes uur opstaan, is niks voor mij.?

Whitneys vertolking van de vele songs in de film was voor alle medewerkers een vanzelfsprekend hoogtepunt. ?Op een keer heb ik nog veertig minuten doorgezongen nadat Penny ‘cut’ had geroepen. Ik had het helemaal te pakken.?

Er gaan nogal wat geruchten over de superster. Dat is al lang zo. Niet alleen zou ze zich als een diva aanstellen, maar ze zou ook een lesbische relatie hebben met haar persoonlijke assistente, Robyn Crawford (ze zijn al vriendinnen sinds ze zestien waren, maar Houston ontkent dat de relatie seksueel is). Haar huwelijk met zanger Bobby Brown zou er maar zijn voor de schijn, of het zou een aaneenschakeling zijn van ruzies en bedrog.

Al die roddelverhalen duiken ook op in Good Girl, Bad Girl, een nieuwe, zonder toelating van Houston verschenen biografie geschreven door Kevin Ammons, de ex-vriend van Houstons ontslagen persverantwoordelijke. ?Het is te gek?, zegt Whitney over de geruchten. ?Ik besteed aan die onzin geen aandacht. Naarmate je populairder wordt, maken ze een steeds vreemder wezen van je. Als ik dingen over me lees, vraag ik me soms af : over wie hebben ze het ??

Met Bobby en hun driejarig dochtertje Bobbi Kristina woont ze in Mendham, New Jersey, in een ultramodern huis van glas en chroom dat 11 miljoen dollar heeft gekost. Het heeft, naar het schijnt, ronde kamers, een opnamestudio en een openluchtzwembad. ?De belangrijkste persoon in mijn leven is mijn dochter?, benadrukt ze. Whitney heeft drie keer een miskraam gehad. ?Als ik me rot voel, laat Krissi mijn tranen als bij toverslag verdwijnen door gewoon te vragen : ‘Wat scheelt er, mams ? ‘ Vroeger leefde ik alleen voor mezelf en wat mij gelukkig maakte. Nu leef ik ook voor haar.?

Houston kende onder meer een overweldigend succes met de soundtrack van The Bodyguard in 1992. Wereldwijd werden er meer dan 33 miljoen exemplaren van verkocht, en daardoor werd het de meestverkochte soundtrack ooit. Maar het succes heeft haar leven overhoop gehaald. Beroemd zijn, zegt ze, kan soms erg lastig zijn.

?Soms wil ik graag een heel gewoon iemand zijn en niet Whitney. Dan zeg ik tegen mezelf : ‘Vandaag ben ik Whitney niet’ en denk ik niet aan haar wereld. Ik loop dan rond alsof ik heel gewoon ben.?

Ze houdt zich als megaster overeind door te bidden. ?Ik bid om kracht op te doen. Het helpt me om alles te zetten op wat ik doe en waarom ik het doe. Mijn carrière eist me op, maar al het harde werk is de moeite waard. Muziek is altijd mijn leven geweest.?

Aan zelfvertrouwen ontbreekt het haar niet. ?Ik weet dat ik goed kan zingen en een podiumbeest ben. Het talent kreeg ik van God, en daarna hebben mijn ouders me geleerd om van mezelf te houden en zoveel mogelijk uit mezelf te halen. Ik ben grootgebracht om iemand te worden. Als ik mezelf zou beschrijven, zou ik zeggen dat ik een heel waardig iemand ben. Ik ben trots op mezelf en respecteer mezelf en ik denk dat dat zowel op als naast het podium tot uiting komt. Misschien vinden velen me wel een rotmens omdat ik ‘nee’ weet te zeggen. Naarmate je ouder wordt, krijg je beter door hoe je in dit wereldje voor jezelf moet zorgen. Ik heb gezien hoe Dionne en Aretha (resp. Warwick en Franklin, haar tantes, red.) konden zeggen : ‘Dit is de limiet, meer neem ik niet aan. ‘ Ik heb van hen geleerd.?

Het is eenzaam aan de top, vindt ze. ?Je hebt veel mensen om je heen, maar je weet niet waar ze op uit zijn. Iedereen wil je vriend zijn. Mensen laten je in de steek. Je rekent op hen en ze stellen je teleur. Het is moeilijk om ze te vertrouwen.?

Houston ontsloeg haar trouwe persagent omdat die een centje bijverdiende door verhalen naar de boulevardpers te laten lekken. Als het haar te bar wordt, zoekt ze troost bij haar familie en naaste vrienden. Twee van haar broers werken voor haar : Michael is haar roadmanager en Gary zingt backing vocals. Nogal wat neven en nichten staan op haar loonlijst, en ?tante? Bae, al veertig jaar haar moeders vriendin, kookt voor haar.

Haar intieme vrienden noemt ze The Saints. Haar beste vriendin is de zangeres CeCe Winans, met wie ze Count on Me zong op Waiting to Exhale. Ze zijn al acht jaar de beste maatjes, en CeCe is de meter van haar dochter. ?We zijn allebei erg huiselijk en lijken in veel opzichten op elkaar?, zegt Whitney over haar relatie met CeCe. ?We zijn erg gelovig en ik vertrouw haar.?

Whitney wil meer films maken over ?alle soorten zwarten?. ?In de jaren ’80 en ’90 had Hollywood vooral aandacht voor gangsters en straatcriminelen?, legt ze uit. ?Niet alle zwarten schieten en dealen crack. Ik wil dat mensen na een film van me het gevoel hebben dat ze iets hebben bijgeleerd. Ik hoop dat ze er evenveel van genieten als ik bij het maken.?

Maar de muziek zal altijd op de eerste plaats komen. ?Ik ben een zangeres die actrice is geworden, niet andersom?, benadrukt ze. Ze heeft ook nooit acteerlessen gevolgd. ?In ’97 wil ik veel vrij nemen om te eten, te slapen, te kaarten met vrienden. En ik wil weer eens een gewoon album maken. Sinds ’92 heb ik alleen nog maar films en soundtracks gedaan.?

Maar haar hectische levenswijze geeft ze niet op. ?Ik moet in beweging zijn, iets doen. Ik ben een zangeres, iemand voor de podia, en daar wil ik in de toekomst blijven staan, met af en toe een film ertussendoor.?

The Preacher’s Wife is vanaf 26 februari te zien in de Belgische bioscopen.