Wellness-stress

Wellness, ik ben daar geweldig vóór. Geef mij een plas warm water en ik wentel mij erin als tonijn in eigen nat. En toch verloopt ook het onthaasten niet altijd zonder stress. Zoals ik vorige week ondervond in de Thai Zen Space van het Grand Hotel Anthelia Park op Tenerife. Mar muerto heette het bad met hoge zoutconcentratie waarin ik graag mocht rondspartelen. Alleen dreef er al een meneer in de Dode Zee, naakt bovendien. Z’n genitaliën deden me denken aan iets uit het aquarium in de zoo : een roze zeeanemoon op een bedje van algen. Niet dat ik speciaal keek, maar wégkijken zou ook onnozel geweest zijn. Zou de man die daar gelukzalig ronddobberde het onbeleefd vinden als ik plompverloren bij hem in het zilte nat sprong ? Overdressed bovendien, want in badpak. En wat zeg je als je zo quasi intiem naast elkaar ligt te marineren ? Niets, zo bleek, waarbij ik het soort wezenloze glimlach cultiveerde waarvan ik hoopte dat hij een heel klein beetje zen leek. Het was een Rus, zo bleek later ; misschien hebben die geen tekst in bad met een vreemde vrouw.

Zen werd het helemaal toen ik even later op de massagetafel lag. Of toch niet helemaal, ondanks de bedwelmende geur van frangipani en de etherische muziek die gedempt vanachter de bamboewaaiers weerklonk. Volgens mij hebben ze in de Mediamarkten van deze wereld een speciale bak met massagemuziek, waar de neusfluiten en didgeridoos welig tieren. En echt, ik deed mijn best om mij volledig te ontspannen, alleen ben ik in dit soort situaties op mijn allerschutterigst. Bestaat er een elegante manier om in je blootje op een massagetafel te kruipen ? Hoe belachelijk moet het wel niet zijn, het onderaanzicht van zo’n meubel, met je rode kop in de uitsparing. En vindt zo’n geëxporteerde Thaise dat nu wel leuk, hompen wildvreemd bleek vlees kneden ? Die in niets lijken op de fraai gestroomlijnde fotomodellen die met een tot tulband gedrapeerde handdoek en drie keien op hun rug op de foto’s in de hotelbrochures poseren.

Onwaarschijnlijk onderdanig zijn die frêle Thaise wezentjes, behalve als ze met hun volle gewicht op je wervelkolom gaan zitten. Of je been achterwaarts tegen je lichaam plooien, als betrof het de dissectie van een overmaatse puit. En heb ik dat nu alleen, dat ik met een warm doekje over mijn ogen ook niet goed hoor ? “Do you like my pleasure ?” meende ik het lieve kind te horen prevelen, wat ik eerlijk gezegd een beetje een rare vraag vond. Tot ik me realiseerde dat ze “Do you like my pressure ?” bedoelde. Waarop ik volmondig “yes” kon zeggen. En toen ik volledig gedemonteerd en opnieuw ineengeschroefd de Zen Space verliet, nam ik me voor om ooit een handig proefondervindelijk gidsje te publiceren, Zen Zonder Zenuwen.

Info : www.iberostar.com

Linda Asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content