Ondanks de devaluatie van het huwelijk blijven de trouwringen overeind. Als symbool van liefde lijken ze zelfs aan gewicht te winnen.

Hilde Verbiest / Foto’s Diane Hendrikx

Al in de Oudheid werd (alleen) aan de bruid een ring met twee ineengestrengelde handen geschonken. Pas halverwege de 19de eeuw ging ook de man een trouwring dragen. Het verschil tussen een verlovings- en een trouwring was en is niet altijd even duidelijk. In onze streken is het traditie om bij de verloving de aanstaande bruid een ring met een diamant te schenken; bij het huwelijk worden dan eenvoudige gouden ringen uitgewisseld. In andere landen is het net andersom.

Vandaag vind je bij de juwelier naast de eenvoudige gouden trouwring ook fantasierijkere exemplaren. Breder bijvoorbeeld dan de klassieke 3 à 4 mm. In witgoud in plaats van het klassieke geelgoud. Versierd met één of meerdere diamanten of met een andere edelsteen. En zelfs met een vorm die afwijkt van de klassieke cirkel.

Goud blijkt nog steeds het populairste materiaal te zijn: het is duurzaam en praktisch voor dagelijks gebruik. Tegelijk staat de duurzaamheid van het materiaal symbool voor de duurzaamheid van de relatie. Naast geelgoud valt witgoud duidelijk in de smaak, soms aangevuld met roodgoud. Wie kiest voor zilver, doet dat vaak omdat dat betaalbaarder is of omdat kleur en structuur beter bevallen. Titaan en staal worden weinig gekozen.

De klassieke trouwring draagt soms een diamant, als hardste onder de edelstenen symbool voor eeuwige liefde. Aanvankelijk werd in onze contreien het dragen van diamant, symbool van macht, voorbehouden aan mannen, pas later mochten ook vrouwen van koninklijken bloede dat. Dat deze steen zijn intrede deed in de opsmuk van gewone vrouwen is te danken aan Karel VII, die een diamant schonk aan zijn minnares Agnes Sorel. Vandaag worden diamanten eerder verwerkt in trouwringen voor vrouwen, hoewel er ook steeds meer mannen zijn die zich door deze steen laten aanspreken. En wie zegt dat de twee ringen identiek moeten zijn? Sommige koppels kiezen voor minimale verschillen: een bredere ring voor hem, een met een diamant of ander steentje voor haar. Radicaler is een vierkante (mannelijke) en een ronde (vrouwelijke) ring. Gewisseld gedragen, als teken van de twee-eenheid die het huwelijk is.

Namen en datum worden vaak aan de binnenkant gegraveerd. Verrassend zijn de schijfringen met een verborgen inscriptie, wat teruggaat op een traditie uit de 16de eeuw.

Er bestaan tegenwoordig heel wat mogelijkheden om een echt persoonlijke toets te geven aan de ringen. Vooral zelfstandige ontwerpers staan hiervoor open. Je kan bijvoorbeeld een grafiek laten maken van je hartslag en die laten graveren in de ring van je partner ( Xen). Je kan een persoonlijke inscriptie (een zinnetje met een bijzondere betekentis voor jullie beiden) verbergen in je ring of ruimte laten voor de namen van eventuele kinderen. Of je kan een uniek ontwerp laten maken waarin je je eigen verhaal kwijt kan. Zo bedacht Peter Vermandere een stel ringen met aan de binnenkant de afdruk van de ringvinger van de partner als symbool van eenheid en aanwezigheid. Feit is dat veel jonge mensen op zoek zijn naar alternatieven voor de klassieke trouwring. Ze zoeken naar wat aansluit bij hun eigen beleving van de verbintenis die ze aangaan. Voor Cynthia Jacobs de reden om met haar ontwerpen naar klassieke trouwbeurzen te gaan.

2 x rond: eenvoudige trouwringen (406,55 en 428,86 euro), ontworpen door Cynthia Jacobs. Op het labeltje worden datum en namen gegraveerd. Je kan ze dragen of in de speciaal ontworpen kader ergens een mooi plekje geven.

Uit de serie Elastics van Hilde Van Belleghem: een witgouden (225 euro) en een geelgouden (190 euro) exemplaar. De ringen maken een golvende beweging, zoals een elastiekje.

Niet rond, niet vierkant: een ontwerp van Angela Hübel (1637 euro per stel), bij Ilse De Keulenaer.

Handgemaakte witgouden ringen van Nadine Wijnants: breed en met een vierkant geslepen diamant voor hem, smaller en met een ronde diamant voor haar (prijzen op aanvraag).

Witgouden ringen van Nico Taeymans. De gietstructuur geeft ze een eerder robuust uitzicht. In de ring voor haar zitten vijf kleine diamantjes verwerkt (580 en 824 euro).

Rond en vierkant: tegengestelden trekken elkaar aan en vullen elkaar aan (168 en 139 euro). Een ontwerp van Sabine Herman.

Nancy Aillery verwerkte de twee tegenstellingen in één: een vierkant omvat de cirkel (694 euro), symbool van een twee-eenheid. Bij Ilse De Keulenaer.

Eenvoudige trouwringen met als bijzonderheid de manier waarop de steen verwerkt werd: een vierkante blauwe saffier voor hem (865 euro) en een ronde cognackleurige hessoniet voor haar (594 euro). Van Daisy Verheyden.

Dubbele ring (300 euro) met aan de binnenzijde de inscriptie forever yours, die pas zichtbaar wordt als je de ring openschuift. Een ontwerp van Anne Zellien.

“Feel You” is een ontwerp van Cynthia Jacobs: de bobbeltjes aan de binnenzijden herinneren continu aan de ander (391,67 en 409,02 euro).

Voor “Vel op vel” maakte Peter Vermandere eerst de afdruk van de beide ringvingers om die vervolgens te verwerken aan de binnenzijde van deze zilveren trouwringen (360 euro/stuk): zijn huid in haar ring en omgekeerd.

Uit één stuk: twee gegoten schijven vormen één ring (hier een zilveren exemplaar, 297 tot 332 euro). Aan de binnenzijde is er ruimte voor namen en datum. Wouters en Hendrix geven hun trouwringen de namen van beroemde koppels: Bonnie & Clyde, Scarlett & Rhet, Romeo en Julia. Deze heten Casablanca.

Gouden ringen met vijf ‘Quishape’ geslepen diamanten (verscheidene variaties mogelijk, vanaf 1000 euro/ring). Van Peter Quijo.

Lucciole heet de serie geel- en witgouden trouwringen versierd met zes kleine diamanten (535 euro/ring). Van Pomellato.

De Wir-collectie van Xen: twee eenvoudige, witgouden ringen (van 259 tot 324 euro/stuk) waar aan de binnenkant de hartslagcurve van je partner in wordt gegraveerd. Persoonlijker kan haast niet.

Verkoopadressen op p. 103.