“What can a poor boy do to get on in the world ? Play rockmusic or football”, zingt Mick Jagger ergens. En er zijn voorbeelden bij de vleet die aantonen dat wie zich aan armoe of anonimiteit heeft kunnen ontworstelen dank zij een uniek zang- of voetbaltalent, door de ondraaglijke lichtheid van zijn luxebestaan terug de dieperik wordt ingetrokken of een vroegtijdige dood sterft. Denk aan fenomenen als popzanger Freddie Mercury of de voetballer José Touré.

Bij het zien van “De Ballade van Garuma” denk je onwillekeurig aan een andere voetballer. Het stuk, zes jaar geleden geschreven door de Nederlander Ad de Bont, vertelt het verhaal van een jongetje uit de sloppen van een Zuidamerikaanse stad. Hij heet Fernandez Maria Olivares maar men noemt hem Garuma, naar de prachtige maar geheimzinnige zeevogel die sterft als je hem opsluit. Zijn vader is weggelopen, zijn moeder moet scharrelen om de eindjes aan elkaar te knopen. Om zijn troosteloze ellende te vergeten, snuift Olivares lijm en trapt hij, bij gebrek aan een echte bal, af en toe tegen een bundel vodden.

Het leven van de knaap verandert als een voetbaltrainer en talentscout zijn biezondere voetbalgaven opmerkt. In minder dan geen tijd wordt Garuma een wereldster. Maar het is eenzaam aan de top en Garuma gaat hoe langer hoe meer het gezelschap opzoeken van duistere en onbetrouwbare figuren. Hij vergeet zijn armzalige afkomst, gaat naast zijn schoenen lopen en dribbelt tenslotte zichzelf de ondergang in.

Het knappe van “De Ballade van Garuma” is dat de geschiedenis wordt verteld vanuit het standpunt van Amaranta del Pilar, een oude, gebochelde vrouw die door iedereen gevreesd wordt omwille van haar magische krachten waarmee ze de toekomst kan vertellen. Zo zie je de held geboren worden en even later het toppunt van zijn roem bereiken. Dat voortdurend heen en weer schieten tussen heden, verleden en toekomst krijgt een extra dimensie door de mooie muziek die Guus Pensioen bij “De Ballade van Garuma” schreef, melodieën met een duidelijke invloed van flamenco, samba en andere zuiderse stijlen.

Enkele seizoenen geleden won de Nederlandse groep Wederzijds met “De Ballade van Garuma” de Hans Snoek-prijs voor beste jeugdteatervoorstelling. Toen was de regie van Liesbeth Colthof, wat een kleurrijk en bont spektakel opleverde, dat alleen wat ontgoochelde door de minder sterke akteerprestaties.

Het Koninklijk Jeugdtheater heeft het interessante initiatief genomen om de schrijver zelf zijn stuk te laten regisseren. De 46-jarige Ad de Bont wordt bij het KJT geassisteerd door Jos Dom en scenograaf Marc Maillard. In de rolbezetting zitten namen als Bart Van Avermaet, Karin Jacobs, Door Van Boeckel, Leo Brant en Erik Dezitter.

Première op zaterdag 28 januari (15 u.) in de Antwerpse stadsschouwburg. Daarna voorstellingen tot en met 26 februari. De produktie is gericht op jongeren vanaf 14. (EVH)

– Reserv. : (03) 233.35.25.