Slecht nieuws voor wie in het hiernamaals gelooft: zelfs na dit aardse bestaan zijn we nog niet van Robin Williams verlost. Williams’ carrière schommelt netjes tussen twee uitersten: vermoeiende kluchten waarin hij nadrukkelijk grappig moet zijn en slijmerige melodrama’s waarin hij even agressief om ons medelijden bedelt. “What Dreams May Come” hoort waarschijnlijk tot de tweede categorie.

Williams speelt in deze onverteerbare smartlap over liefde, dood en transfiguratie een dokter, die dolgelukkig is met zijn twee schattige kinderen en artistiek begaafde vrouw ( Annabella Sciorra). Tot de ene catastrofe na de andere over hem neerdaalt. De eerste die eraan moet geloven, is de trouwe dalmatiër. Daarna komen de twee kinderen om bij een auto-ongeval. En enkele jaren later verongelukt ook Williams, terwijl hij iemands leven probeert te redden. Hij gaat recht naar de hemel, die eruit ziet als een doek van zijn vrouw waarvan de olieverf nog nat is (de hemel is wat we er zelf van maken, zo luidt een van de banale levenslessen). Als de ontroostbare Annie zelfmoord pleegt, verlaat Williams zijn pastoraal paradijs om af te dalen in de hel en weer verenigd te zijn met zijn zielsvriendin. Een van zijn spirituele gidsen wordt gespeeld door Max Von Sydow, wiens vreugdeloos optreden meteen echo’s oproept aan de metafysische kwellingen van Ingmar Bergman, waarvan dit de kitsch-Hollywood-versie is.

Zoals te verwachten van de Nieuw-Zeelandse regisseur Vincent Ward is “WhatDreams May Come” even visueel geïnspireerd als dramatisch ondervoed. Gebruik makend van de wonderen van de CGI ( computer generated imagery) creëert de regisseur van “The Navigator” wellustige hemelse visioenen, die aanvoelen als vloeibare levende schilderijen en een waanzinnig gekleurd mengelmoes offreren van neo-classicistische tableaus, negentiende-eeuwse Duitse romantische schilderkunst, barokke Italiaanse landschappen en potsierlijke psychedelische platenhoezen uit het hippie-tijdperk. Terwijl de weg naar de hel (een ondersteboven gekeerde kathedraal) letterlijk geplaveid is met de koppen van zondaars. De arcadische fantasie wordt echter overspoeld door de schaamteloze tranerigheid en de goedkope filosofie in het script van Ron Bass (gebaseerd op een roman van Richard Matheson).

“What Dreams May Come”van Vincent Ward, met Robin Williams, Cuba Gooding jr., Annabella Sciorra, Max Von Sydow.

Patrick Duynslaegher