Voorbij is de tijd van ambachtelijk daten : je toekomstige partner vind je niet meer op café of op een feestje bij vrienden, maar in de eenzaamheid van je kamer, bij het blauwige schijnsel van je computerscherm. Het wel en wee van internetrelaties.

:: Info : www.Liefde-voor-het-Leven.com, www.parship.be, www.partnerselection.com.

Dit is de eerste aflevering in een reeks van 7 over relaties.

Verleiden, verliefd worden, vrijen en harten breken : tegenwoordig volstaan een betrouwbare internetverbinding, een geolied klavier en liefst nog een spellingchecker – dt-fouten blijken afknappers – om de rij in één avond af te werken. Jawel, Cupido fladdert tegenwoordig wel vaker cyberland binnen. Zo lokt de populaire datingsite LookNmeet.be dagelijks iets van een 50.000 smachtenden, de tweetalige klassieker Rendez-vous.be een stevige 35.000. LookNmeet.be kan er zo zelfs prat op gaan “elke maand ongeveer 10 procent van de Belgische bevolking aan te spreken”.

In tijden waarin het aandeel vrijgezellen blijft aandikken en de gemiddelde single volgens een recent onderzoek helemaal niet zo happy blijkt, hoeft dat enthousiasme uiteraard niet te verbazen. Internet zet de deur voor gedwongen einzelgängers op een welkome kier. Want eens ze de aula, de klassieke visvijver, zonder vangst ontgroeid zijn, zitten laatbloeiers, wakker geschrokken carrièrewolven of net gescheiden dertigers met de handen in het haar. Al zeker nu de thé dansant, waar tenminste nog een tegelschuiver werd gedraaid, jammerlijk ter ziele is gegaan. Aankloppen bij een degelijk ouderwets huwelijksbureau ? Dat vergt vaak meer moed dan voorhanden is. Zó wanhopig zijn we ook niet, toch ? Nee, dan liever het anonieme gemak van virtueel geflirt. En zeker nu we zappend door het leven gaan, daten we liever à la on-linecarte dan hele weekendavonden in de weegschaal te gooien om hoogstens één openingszin volledig gelipt te krijgen in een dampende discotheek. En trouwens : een virtueel blauwtje lopen snijdt minder diep dan opgetrokken wenkbrauwen en een onderdrukte grijns recht in je gezicht.

“Internetdaten is supergemakkelijk en heeft vooral een zalig lage drempel”, vindt Bruno, een doorgewinterde cyber- Romeo. “Ik kan rustig mijn tijd nemen om de verschillende profielen en foto’s te screenen, er heel gericht enkele favorieten uitpikken, mijn woorden wikken en wegen en dan een goed doordachte boodschap versturen. Reageert ze : leuk, misschien wordt het wat. Reageert ze niet : geen man overboord. Voor een pantoffelheld als ik is internetdating de gedroomde reddingsboei.” En aan de vele succesverhalen gemeten die de datingsites trots publiceren of die in je nabije omgeving opduiken nu het taboe gesleten is, lijkt die boei intussen wel meer mensen te hulp te schieten. Rendezvous.be schat dat het aan de bron ligt van jaarlijks een tiental huwelijken.

Ontgoochelende realiteit

Helaas, egaal babyrooskleurig is het e-romanceverhaal natuurlijk niet. En niet alle virtuele verliefdheden monden uit in pastelkleurige happy-endingkusscènes zoals Meg Ryan en Tom Hanks nog mochten demonstreren in het pakkende You’ve got mail. Er schuilen venijnige addertjes onder het gras. En ook daarover zijn er voldoende getuigenissen van beteuterde internetdaters. Zo wachtte Floris een uur in een restaurant op zijn internetvlam, met wie hij al enkele weken steeds pikanter aan het chatten was. Toen hij voorzichtig van het voorgerecht begon te plukken, een sms : “Ik heb je niet gevonden.” Pijnlijk, en helaas een klassiek verhaal. Verslaafd worden aan flirten met een ideaalbeeld dat lekker ideaal, en dus onecht, moet blijven. Een leukerd op het forum van een datingsite verwoordt het zo : “Ik en mijn vriendin waren maandenlang heel gelukkig. Toen ontmoetten we elkaar.”

En zo knelt het schoentje wel op meer plaatsen. Wat te denken bijvoorbeeld van profielbeschrijvingen als : “Ik ben een dertiger die bij een levendige meid hoopt te vinden wat in mijn huwelijk verdwenen is. Kun jij me de stomende passie geven waarnaar ik snak ?” Tja, dat heb je dan met het gemak van cyberaffaires. De Amerikaanse onderzoekster Beatriz Mileham aan de Gainesville-universiteit van Florida zwaaide twee jaar geleden al met alarmerende cijfers : zij concludeerde dat een op de drie echtscheidingen in de Verenigde Staten er komt na een internetaffaire. “Overspel was nu eenmaal nog nooit zo gemakkelijk.” Heel wat van die potentiële echtbrekers zouden hun huwelijk bovendien heilig verzwijgen tijdens chatsessies. En al vindt cyberdater Bruno dat “wat liegen part of the game is”, toch blijken verzonnen profielen en leugens de belangrijkste achilleshiel van internetdaten. Dat sommigen een ingescande fotogenieke kop uit de catalogus van La Redoute of 3Suisses bij hun profiel plaatsen, daar kunnen we nog net om lachen. Maar dat ex-internetdater Ruben zijn eigen profiel ooit eens letterlijk zag terugkeren bij een andere cyberdater, dat soort toestanden kan griezelig worden.

En nu serieus

Samengevat : de cyberromantiek heeft de pedalen verloren en moet beteugeld worden. Zo klinkt het althans op een nieuwe generatie datingsites. Nieuwkomer Liefde-voor-het-Leven.com laat er met zijn naamkeuze alvast geen twijfel over bestaan : daten doe je hier om de ware Jakob te ontdekken. Vandaar een omkering van de normale gang van de e-geflirt-zaken : niet jij maakt een selectie uit de kandidaten, de computer doet dat in jouw plaats. “Daarmee vangen we twee vliegen in één klap”, zegt Guido Meersseman, burgerlijk ingenieur-informaticus en woordvoerder van de ‘relatiesite’ (“Noem ons géén datingsite”). “Daters die op zoek zijn naar een blonde scharrel met zo’n cup en zus maten, die komen bij ons niet aankloppen. Iedereen die zich bij Liefde-voor-het-Leven.com registreert, kan er dus van op aan enkel met serieuze mensen in contact te komen. Ook foto’s worden alleen getoond als jij dat wilt : zo staat niemand te kijk voor heel Vlaanderen. Discretie is een sleutelwoord, en net dat is wat volgens ons vooral heel wat hoogopgeleide vrouwen missen bij andere datingsites. En wat meer is : ons systeem geeft potentiële koppels een straatlengte voorsprong als het op slaagkansen aankomt.”

De makers van de site steunen daarbij op de volgende overtuiging : in een relatie moet het vooral qua temperament klikken tussen de wederhelften. Meersseman : “Het temperament is dat deel van de persoonlijkheid dat over het hele leven constant blijft, wat dus door opvoeding of door omstandigheden niet of nauwelijks beïnvloed wordt. En precies dat is belangrijk binnen een relatie. Niet zozeer voor de eerste maanden – verliefdheid is blind, weet je wel -, wel voor de jaren daarna. Door enkel personen met een passend temperament aan elkaar voor te stellen, voorkomen we dat iemand zich hecht in een relatie die toch ooit spaak loopt.”

Als dat temperament van levensbelang blijkt, dan zeker ook de juiste temperamentdiagnose. Daarom hoort bij de registratie een uitgebreide psychologische test waaruit je specifieke temperament moet blijken. En net in de kwaliteit en originaliteit van de test schuilt naar eigen zeggen de ‘onderscheidende kracht’ van Liefde-voor-het-Leven.com. Hier geen smalltalk over hobby’s en wat mee te nemen naar een verlaten eiland, wel inzichtelijke mijmeringen als ‘ik blijf lang stilstaan bij pijnlijke herinneringen’ die met juist, fout of neutraal te beoordelen zijn. Enkelen onder ons zullen de test ongetwijfeld herkennen, want het team psychologen en informatici achter Liefde-voor-het-Leven.com blijkt hetzelfde als dat achter de gratis on line psychologische test psycho-test.net, die een tweetal jaar geleden gelanceerd werd en intussen 130.000 bezoekers lokte. “De test is onder meer in die zin origineel”, aldus Meersseman, “dat hij niet gebaseerd is op de dualistische introvert-extravertleer van Jung, zoals de meeste andere psychotesten, maar op The Varieties of Temperament van de Amerikaanse psycholoog William Sheldon.”

De proef op de som

Na de test stelt Liefde-voor-het-Leven.com personen aan elkaar voor. “Gemiddeld krijg je een drietal potentiële levenspartners voorgesteld, altijd binnen dezelfde leeftijdscategorie. Soms ook een tiental. Soms geen enkele”, vertelt Meersseman. “We willen niet een zo groot mogelijke keuze aanbieden, wel een zo klein mogelijke. En dan beter niemand, dan een minder goede keuze.” Maar hoeven partners wel zo op elkaar te gelijken ? Kunnen verschillen niet net een aanvulling zijn ? “Klopt. Ook met complementariteit houdt de site rekening. Hoe ? Dat is ons keukengeheim. Maar onderschat de kracht van informatica vooral niet.”

Goed, maar is informatica dan ook zo onfeilbaar in temperamentdiagnoses ? Want behalve heel wat verrassende voltreffers lees ik in mijn eigen beschrijving toch ook enkele uitschuivers : ‘zij steunt liever op de kracht van de groep, in plaats van in haar eentje het gevecht aan te gaan’ (helaas), ‘haar werkplek is meestal piekfijn opgeruimd’ (kuchlachje bij het meelezende thuisfront), ‘zij is makkelijk te begrijpen’ (bulderlach bij het thuisfront). Voorts lees ik dat ik ”s nachts maar moeilijk wakker te krijgen ben’ ( if only !) en ‘bij het ouder worden wellicht last zal krijgen van snurken’ (mijn god). “Ongetwijfeld zullen enkele details niet kloppen”, knikt Meersseman. “Maar die zijn niet bepalend. Als de temperamentbeschrijving echt helemaal fout lijkt, dan raden we aan de test opnieuw te doen. Wellicht is hij niet goed ingevuld. Hoe dan ook, op Liefde-voor-het-Leven.com geven we de mensen de kans om, in een afzonderlijk kader, feedback te geven op hun temperamentbeschrijving : foute details kunnen ze rechtzetten.” Het prijskaartje van dat alles ? Registreren, je temperament laten bepalen en berichtjes sturen naar één van de schare uitverkorenen, dat is gratis. Pas wanneer concreet en live afgesproken wordt, betalen de twee vijftig euro.

Tijd dan voor een kleine test. Onze vrijwilliger is man, zesentwintig, universitair opgeleid, sociaal, heeft een vaste en niet onaardige job, en is (natuurlijk wel) vrijgezel. Zijn temperamentbeschrijving lijkt alvast aardig te kloppen en het levert hem prompt negentien ‘potentiële levenspartners’ op. Kandidaten met ietwat melige of naar zijn mening ‘foute’ uitspraken (je kunt je profiel aanvullen met uiteenlopende informatie) worden door onze vrijwilliger genadeloos weggeselecteerd. Blijven over : Griet en Lies. Een kort, polsend berichtje naar beiden. Nu even afwachten. Helaas, Griet en Lies zwijgen. Ook van de andere zeventien, die onze vrijwilliger ook in hún lijst hebben staan, geen teken van leven. Bij nader inzien blijkt het zowel bij Griet als bij Lies intussen meer dan een maand geleden dat ze nog naar de site surften om hun berichten te checken. Van de negentien blijken amper drie geregeld een kijkje te komen nemen. Zou een vrouw misschien meer geluk hebben ? Onze vrijwilligster is zevenentwintig, universitair opgeleid, al even sociaal, heeft een tijdelijke job en is vrijgezel. Hier iets meer miskleunen in de temperamentbeschrijving, maar nog ruim waarheidsgetrouw. De buit : elf bereidwillige mannen. Amper één is de voorbije week nog even langs gesurft. Helaas : net niet de keuze van onze vrijwilligster.

Liefde-voor-het-Leven.com werkt duidelijk niet snel genoeg voor twintigers : ze haken al gauw af. “Onthaasten is voor ons een heilig begrip : we willen net af van snel, ander en beter. Twintigers hebben het daar misschien inderdaad wat moeilijk mee. Maar zij die bij ons blijven, begrijpen dat”, aldus Meersseman. Hij bevestigt trouwens dat het gros van de intussen zesduizend leden ouder is dan dertig, “en vooral vijftigplussers blijken heel actief. Want jawel, zij snappen het belang van geduld. Al duurt het ook bij hen nooit lang voor ze live afspreken.”

Wat liep er fout ?

Op een gelijkaardig concept, een persoonlijkheidstest die je linkt aan potentiële partners, steunt Parship.be. De test van Parship.be is dezelfde als die van het Eén-programma Soulmates, en graaft duidelijk minder diep dan de psychotest van Liefde-voor-het-Leven.com. ‘Hoe vaak per week sport je en met wie’, ‘Strand- of bergvakantie’… Het eerder lauwe statistische resultaat van Soulmates – slechts twee van de voorspelde zes koppels zijn ‘uitgekomen’ – lijkt niet meteen een positieve barometer voor de site. Al mogen we de magie van internet misschien niet vergelijken met die van televisie.

Ook van de nieuwe generatie en van eenzelfde sérieux is Partnerselection.com, dat zichzelf omschrijft als een on-linebemiddelingsbureau. Een huwelijksbureau op het net ? “Niet in die mate dat we de mensen tot bij ons laten komen en ze screenen tijdens gesprekken”, vertelt psychotherapeute Marijke Leys, die samen met haar man de website opstartte. “Alles gebeurt on line. Maar geïnteresseerden moeten bij ons wel een heel grondige vragenlijst invullen : ‘wat liep er fout in vorige relaties’, ‘wat verwacht ik’, ‘hoe belangrijk is mijn werk’… Tegelijkertijd stellen ze gedetailleerde criteria aan hun mogelijke partner. Uit de voorgestelde lijst van kandidaten die beantwoorden aan de criteria, pikken ze dan zelf potentiële dates op basis van de ingevulde vragenlijst. Sowieso krijg je bij ons pas profielen van anderen te zien als je alles ingevuld hebt én inschrijvingsgeld hebt betaald. Dat is een sterke filter : niet-serieuze singles beginnen er niet aan.”

Marijke Leys en haar man Theo Verbinnen weten alvast waarover ze spreken : zelf leerden ze elkaar kennen via Rendez-vous.be. Intussen zijn ze bijna vijf jaar samen, getrouwd en hebben ze een zoontje, Max. “Ik wou eigenlijk vooral mijn vriendenkring verruimen via Rendez-vous.be”, vertelt Leys. “Al hoop je natuurlijk altijd stiekem op de ware. Internetdaten komt als geroepen in het drukke leven anno 2005. Ik denk daarbij in het bijzonder aan alleenstaande ouders, voor wie het echt niet simpel is om nieuwe mensen te leren kennen. Bovendien lijkt internetdaten me een sterkere uitgangspositie te hebben. Wie stelt op de eerste date al fundamentele vragen als ‘wat liep er fout in je vorige relaties’ ? Op onze site begínt het daarmee.”

Mooi is dat. Al denken we daarbij toch nog even aan de mijmering van Aaron Ben Ze’ev, de Israëlische hoogleraar psychologie en auteur van het swingende boek Love Online. “Afwachten nu of het internet onze gewone romantische activiteiten kan aanvullen, zoals de telefoon dat doet met onze sociale activiteiten. Of dat het ze vervangt door minder waardevolle activiteiten, zoals de televisie doet.” De waarheid zal ongetwijfeld, zoals steeds, wel ergens tussenin hangen.

Tekst Guinevere Claeys l Foto Guy Kokken

Velen zijn verslaafd aan flirten met een ideaalbeeld dat ideaal moet blijven. Iemand formuleerde het zo : “Ik en mijn vriendin waren maandenlang heel gelukkig. Toen ontmoetten we elkaar.”

De nieuwe generatie datingsites wil de zaken professioneler aanpakken. In het drukke leven anno 2005 is het voor velen immers echt niet simpel nieuwe mensen te leren kennen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content