Mijn vriendin Robin is net terug van Noord-Carolina waar haar moeder woont. “Ik herkende haar bijna niet,” zucht ze, “hoe is het toch mogelijk dat je op die leeftijd nog zoveel kunt veranderen…” Robins moeder, een weduwe, is 77. Net als haar dochter is ze artistiek begaafd. Ze weeft, tekent en doet houtsnijwerk. Ze woont alleen op het platteland. “Ze is zo zelfstandig dat ze zelfs geen hond wil”, zei Robin eens.

Mijn vriendin maakte zich al een tijdje zorgen. Haar moeder klonk vroeger altijd opgewekt aan de telefoon, maar de laatste tijd was er iets haastigs en geïrriteerds in haar stem geslopen. Ze vond het ook vreemd dat haar moeder niet meer vroeg wanneer ze nog eens op bezoek zou komen. Toen Robin haar opzocht, leek ze niet eens blij haar dochter te zien. “Ik ben flink geschrokken,” vertelt Robin, “het huis en de tuin waren verwaarloosd. Ze heeft zo goed als al haar artistieke interesses opgegeven. Ze kookt nog zelden. Als ik vroeger op bezoek was, deden we veel samen. Nu maakte ze amper tijd voor mij.”

Het is moeilijk om te geloven, maar Robins moeder is ondanks haar hoge leeftijd verslaafd geraakt aan Internet. “Ze staat op met de computer en ze gaat ermee slapen”, zegt Robin. “Het is ziekelijk. Ik was nochtans blij toen ze zich een computer aanschafte. Ik dacht dat het ons contact alleen maar kon verbeteren.”

Dat was in het begin ook zo. Robins moeder was een pientere computerstudente. Zo ontdekte ze al spoedig een chatroom voor mensen die zich bezighouden met houtsnijwerk. Een soort computerstamcafé dus voor houtkunstenaars uit heel de wereld, die er terechtkunnen zonder uit hun huis te hoeven. Zoals in elk café kan je in computercafés met een groep aan de toog hangen om te kletsen, of je afzonderen aan een tafeltje met iemand waar je goed mee opschiet. Zoals in elk café worden ook in computercafés mensen verliefd op elkaar. Het is natuurlijk niet voor iedereen. Alle conventionele signalen ontbreken: je ziet de persoon niet, je hoort zijn stem niet, je kan hem niet ruiken of aanraken. Je wordt eigenlijk verliefd op getypte woorden.

Maar dat deerde Robins moeder niet. Ze werd smoorverliefd op Ian, een Britse kunstenaar. “Ze zegt dat hij 45 jaar oud is, gehuwd is en kinderen heeft”, vertelt Robin. “Ik begrijp niet hoe zo’n man ellenlange liefdesepistels naar mijn moeder kan schrijven. Je zou haar bezig moeten horen. Ze gedraagt zich als een verliefde tiener. Het heeft iets tragikomisch. Hij weet niet eens hoe oud ze is. ‘Hij vraagt er niet naar’, zegt ze. Hij had wel een foto gevraagd, maar ze heeft hem een tijdje aan het lijntje gehouden. Ze wou eerst vijf kilo afvallen en een facelift ondergaan. Ze heeft dat dan ook echt gedaan. Het is ongelooflijk. Mijn moeder maakte zich vroeger nooit zorgen over haar uiterlijk. Ze heeft hem uiteindelijk via Internet een klein, onscherp zwart-witfotootje gestuurd. Ook toen vroeg hij niets over haar leeftijd. Ik denk dat hij weet dat ze veel ouder is dan hij. Misschien is het allemaal een grap voor hem. Het is natuurlijk ook mogelijk dat hij zelf ouder is dan hij beweert. Of jonger. Misschien is hij een tiener die een spelletje speelt.”

“Mensen wier levenspatroon grondig verandert omdat ze zoveel tijd op Internet doorbrengen, waren meestal daarvoor al eenzelvige, zonderlinge of eenzame types”, zei een Amerikaanse psycholoog die internetverslaafden behandelt, onlangs op tv. Robins excentrieke moeder is wellicht een van hen. De psycholoog voegde er nog aan toe dat slechts een kleine minderheid van internetgebruikers verslaafd wordt.

Toch moet de rest ook uit zijn doppen kijken. Uit een recent onderzoek van Stanford University blijkt dat Internet er de oorzaak van is dat veel Amerikanen minder tijd met familie en vrienden doorbrengen, minder boodschappen doen in winkels en meer tijd werken thuis na hun normale werkuren; 60 procent van de regelmatige internetgebruikers (mensen die wekelijks minstens vijf uren on line doorbrengen) zegde dat ze minder naar televisie kijken, en een derde zei dat ze minder de krant lezen. Een kwart zegt dat ze meer thuis werken maar ook buitenshuis nog evenveel uren kloppen.

“Er wordt veel gepraat over de gevaren van Internet voor de privacy, maar nog maar zeer weinig over de psychologische gevolgen van al die mensen die thuis, alleen en anoniem voor hun computer zitten”, zegt Norman Nie, de researcher die het onderzoek leidde. “Het is niet bewezen dat virtuele gemeenschappen traditionele relaties kunnen vervangen.” Hij vreest dat veel internetgebruikers steeds minder echt menselijk contact hebben, zodat ze op de duur in dezelfde schrijnende isolatie zullen vervallen waarin zo vele Amerikaanse bejaarden leven. Voor Robins moeder, bejaard en internetverslaafd, is het een dubbel gevaar.

Jacqueline Goossens vanuit New York

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content