De architecten Suzanne Strum en Rodrigo Diaz bouwden een reeks vervallen kamers om tot een leuke flat-met-uitzicht, op het dak van een oud stapelhuis in hartje Barcelona.

Wie door de ramen van deze flat kijkt, ziet het oude Barcelona aan zijn voeten liggen. Boven de dakterrassen rijzen de torens op van tal van middeleeuwse kerken. Ook vang je een glimp op van de imposante Torre Agbar van Jean Nouvel. De flat is een heuse belvedère.

Toen Suzanne Strum en Rodrigo Diaz vele jaren terug de plek ontdekten, zag alles er wel anders uit. Er was gewoon geen flat ! Alleen een reeks vervallen meidenkamers, bovenop een middeleeuws stapelhuis. “We hebben alles min of meer in elkaar doen passen en we hebben ook wat ruimte opengetrokken. Zonder dat het opvalt, want we wilden dat oude en gegroeide aspect van de architectuur blijven voelen. Een beetje alsof het om een oude verbouwing gaat”, legt Suzanne uit. De architecten creëerden een grote woonruimte met een ruim dakterras. Deze ruimte heeft een schuin dak, waardoor er prachtig licht binnenvalt. Het schuine dak doet een beetje denken aan een villa uit de jaren vijftig, wat dan weer past bij de stijl van het vintage meubilair. Ook de oude trap, die zich als een slang doorheen het huis wringt, bleef bewaard. “We behielden ook de smeedijzeren leuning die simpel maar heel elegant is”, stipt Suzanne aan. “Deze kleine elementen herinneren er ons aan dat we eigenlijk in een oud huis wonen en bovendien in een eeuwenoude stad. En dat is heerlijk, vooral in deze buurt, nabij de haven, die momenteel heropleeft. Vroeger wilde hier geen kat wonen, nu wil iedereen dat. Maar het zijn wel voor een deel de buitenlanders die de oude kern hebben herontdekt.”

Suzanne en Rodrigo hebben de leiding over het architectuurbureau Demos dat zowel nieuwe panden bouwt als oude woningen verbouwt. Zij komt uit New York, hij uit Chili. Zij zijn twee van de talrijke architecten die destijds naar Barcelona afzakten om voor de befaamde Catalaanse architect Ricardo Bofill te werken. Al deze buitenlanders brachten hun eigen cultuur mee. Suzanne heeft altijd een zwak gehad voor Scandinavische architectuur en design, die nu weer erg in zijn. Dat verklaart meteen de stijl en sfeer van de woning. “De ruwe vloer van Galicische leisteen en het gebruik van hout verwijzen inderdaad naar de stijl van de jaren vijftig en zestig. We houden trouwens van design uit die tijd. Dat kon je hier tot voor kort zo, op straat, vinden. Barcelonezen gooien immers graag hun oude spullen weg. Dat kwam goed van pas, omdat we in het begin weinig centen hadden. We realiseerden de gehele verbouwing en aankleding met een beperkt budget”, aldus Suzanne.

Onlangs vonden ze nog tijdens een avondwandeling in een nabijgelegen buurt twee leuke zetels met een ruwe canvasbekleding. “We vonden ze mooi en namen ze vlug mee naar huis. Na wat opzoekwerk vonden we de auteur terug : Bruno Mathsson. Dit is niet zomaar een gelukstreffer, het is een ware vondst !”

Het duo heeft ook wat design van Spaanse en Catalaanse ontwerpers, zoals Barba Corsini en Lluis Joseph Sert. Al deze meubels en objecten vonden snel een plaatsje in de grote woonruimte of beneden in de bibliotheek, waarvan de architecten de originele boekenkast zelf hebben ontworpen. Het geheel vormt een boeiend, intellectueel decor met internationale, artistieke allure.

Door Piet Swimberghe I Foto’s Jan Verlinde