Met goede raad kun je niet zuinig genoeg zijn. Vooral als hij ongevraagd is. Want nee, anderen worden niet beter van jouw ervaring, als ze al iets leren dan is het van hun eigen stommiteiten. En zelfs als iemand je om raad vraagt, kun je er donder op zeggen dat die ‘m vervolgens vrolijk in de wind slaat. Het houdt mensen van een zekere leeftijd niet tegen om anderen met hun wijsheid om de oren te slaan. Soms komt daar zelfs een handleiding voor het leven van, waarvan er vorige week twee op mijn bureau belandden. De eerste gaat al wat langer mee en heet Be an Outrageous Older Woman. De auteur is Ruth Harriet Jacobs, een vitale tachtiger met een raar hoedje op, die van oordeel is dat je als oudere vrouw de keuze hebt tussen onzichtbaar worden of excentriek. Uiteraard kiest ze resoluut voor het tweede. Ik sla het boek op een willekeurige bladzijde open, en lees hoe je in hotels als een would-be Benidorm Bastard onuitgenodigd medische en andere congressen kunt bijwonen, wat je gratis koffie en cake oplevert, en een enkele keer een testpakket incontinentieluiers. Ik klap het boek dicht en neem me voor het binnen twintig jaar opnieuw ter hand te nemen.

Het tweede boek is een ‘gids voor het moderne leven’ die Gevaarlijke vrouwen heet, allicht omdat dat commerciëler klinkt dan dwarse wijven.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben verzot op dit soort handleidingen. Doen me denken aan de meisjesboeken die ik als prepuber verslond, en waarin de heldinnen Pitty, Kitty of Bonnie heetten, of Stijfkopje genoemd werden. Veel tegenslag hadden ze, maar op de een of andere manier was die altijd een beetje pittoresk of om te lachen. En omdat ze slim en strijdvaardig waren, kregen ze uiteindelijk altijd de studiebeurs en de sympathieke buurjongen, ook al was die eerst smoor op een veel mooiere blondine. In dat licht stel ik me de auteurs van levensadviesgidsen voor : Pitty’s, Kitty’s of Bonnies die over alles een mondje kunnen meepraten, van abstract denken en luipaardprints, meelijwippen en trampolinespringen, tot toyboys en vette vis toe. Zoet en zuur, verheven en triviaal, alles door elkaar, zoals dat gaat in een vrouwenleven. Want ik kan me voorstellen dat ook Angela Merkel en Christine Lagarde in de markt zijn voor de beste figuurcorrigerende onderbroek.

Mag ik u voorts van harte het lemma ‘vochtige doekjes’ aanbevelen. In principe het tegenovergestelde van incontinentieluiers, maar minstens even nuttig. Net als de levenswijsheid van Søren Kierkegaard, die wist dat het leven alleen achterwaarts te begrijpen valt, terwijl het voorwaarts geleefd moet worden. Goede raad die u uiteraard vrolijk in de wind mag slaan.

Gevaarlijke vrouwen, Clare Conville, Liz Hoggard en Sarah-Jane Lovett, De Bezige Bij, 286 p., 18,90 euro.

Linda Asselbergs