Als het maar tegen een stootje kan en niet te veel strijk vraagt. Dat was jarenlang een doorslaggevend criterium voor goede kinderkleding. Een leuk stofje en een vrolijke print waren mooi meegenomen. Vandaag liggen de kaarten anders. Mode voor kids, juniortrends en lifestyleconcepten zijn begrippen die de kinderwereld langzaam veroveren, ook in België.

Gretel Van den Broek

De namen Gucci Baby, Burberry Baby en Kenzo Junior spreken voor zich, ook Cacharel en Paul Smith observeren voortaan de noden van baby’s, en Polo Ralph Lauren heeft nu een gamma met de naam Infants & Toddles. Op de Amerikaanse fashion avenues hoor je fluisteren over het Brooklyn Syndrome, verwijzend naar de gevierde gestaltes die ook met hun recente bevalling het glossy nieuws haalden. Spice Girl Victoria Beckham, Madonna en Vanessa Paradis tonen hun kroost aan de pers die ijverig niet enkel de ontroerende moedergebaren maar ook de laagjes textiel van babylief beschrijft. Dat geïnspireerde moeders voor een Brooklyn-kruippakje zomaar even enkele honderden dollars op tafel gooien, is toch wel een verbazingwekkend feit. Als ze voor kledingstukken die na enkele weken of maanden alweer te klein zijn zoveel betalen, moet de drang naar een soort family style wel zeer groot zijn. En het is vaak het kind dat, met of zonder accessoires, deze stijl kracht bij zet. Waar enkele jaren geleden een trend in kleuren en stoffen zich pas na enkele seizoenen ook in kinderkleding vertaalde, is het nu mogelijk om op zoek te gaan naar een bijna identieke lijn voor ouders en kinderen.

Ook in België zet deze gezinstrend zich door. Mer du Nord bijvoorbeeld biedt in de kinder- én volwassenlijn dezelfde materialen en kleuren aan. Blue-du-maine, bekend om het natuurlijk breigoed, heeft nu ook pulls, debardeurs en vesten voor meisjes. En de eenvoudige stijl van de polo’s, hemden en broeken van Bellerose men zijn ook bij de lijn van Bellerose women en Bellerose kids te herkennen. Ook Ten vond in de kinderwereld een nieuwe adem. Katherine Feldstadt, die naast haar zus Marie Chantal voor Rue Blanche ontwierp, vond bij haar drie kinderen inspiratie om haar eigen kids-ontwerpen onder een apart merk te brengen. De basic style zoals we die van Rue Blanche kennen, krijgt bij Ten door kleuren en figuren een fantasierijk tintje. Het oosters geïnspireerde Chine heeft een gelijkaardig verhaal. Vanuit de frustratie dat het feeërieke moet wijken bij het aankopen van kleren voor zijn eigen kinderen, heeft ontwerper Guillaume Thys de collectie Mimi Chine getekend. Ook hier is de typische sfeer Chine van via kantjes, doorkijkstofjes en ruches een zaak van moeder én dochter geworden.

Maar België telt ook steeds meer ontwerpers die zich veeleer als kids-designers profileren. Kaat Tilley met Frederiek, kenden we al. Sinds vorig jaar oogsten de kilts, duffels en Indiase jurkjes van Frieda Degeyter veel bijval. En Anouk Robyn, die vroeger ook tekende voor de nu verdwenen kindercollectie van Dries Van Noten, heeft Quincy: uitbundige jurkjes van katoen, broderie en gehaakte stukken. Dat een kind steeds meer wordt beschouwd als een klant die weet hij wil, is volgens Sophie Bastin een in het oog springende evolutie: “Kinderen kiezen hun stijl en identificeren zich daar ook mee. Stylisten onderschatten hen niet langer en gaan ervan uit dat ze een breed gamma stijlen moeten kunnen kiezen. De Belgische ontwerpers hebben de naam minder braaf te zijn of ook in een vrijere of minimalistische stijl te werken.” En daarmee zijn we bij een volgende bovendrijvende trend beland. De coole gasten en sexy girls zijn deze dagen amper tieners. Het merk Zorra is vandaag opgesplitst in een babylijn ( Ma Muse) en een meisjescollectie ( Je m’amuse) en vult nu ook de kleerkast van coole jongens. De grafische prints van de T-shirts zijn er nog steeds, maar ze zijn verhuld onder een zwart-wit trui of een blinkende jacket, stijl Fonzie uit Happy Days. De jongetjes die op de brochure poseren, hebben het tienerschap nog niet bereikt. Garçons, heet de jongensbende. Nieuwkomer Essentiel Girls gooit het dan weer over de neopunkboeg.

Dat een kind al van in de wieg potentiële modeklant is, is ook een aandachtspunt van modetijdschriften. Wie kinderogen op tijd richt naar stijl, mode en merknamen, plukt er later ook de commerciële vruchten van. Het tijdschrift Elle kwam daarom in september 2001 met Elle Girl op de markt, een meisjesblad waarin de gangbare jonge coole en sexy trends duidelijk worden tentoongesteld. Elle Girl heeft een Amerikaanse en een Britse versie, maar in beiden verdringen labels als Gucci en Donna Karan de tienertruitjes van GAP en H&M naar een minder opvallende advertentieruimte. Voor cosmetica beveelt Elle Girl Clinique, Ralph Lauren en Benetton aan. Als een Elle Girl-meisje deze tips ter harte neemt, is een briefje van 50 euro als zakgeld een minimum. Cosmopolitan ziet het met Cosmo Girl! iets breder. Niet enkel een shop-list, maar ook emoties, muziek en ontspanning krijgen een plaats.

Opvallend in de brochures is het woord ‘lentefeest’, dat het lijstje van communie en trouwpartij vervoegt. Volgens Catharina Bossaert, ontwerpster voor Hilde & Co, is er hier en daar inderdaad vraag naar kinderkleding voor een niet-katholiek kinderfeest. Het gaat dan om het feest van de vrijzinnige jeugd of om een speciale dag die rond de communieperiode door ouders op touw wordt gezet. Op die dag staat hun kind centraal, en heeft het net als zijn communicanten-klasgenootjes een eigen feest. En daar horen ook bijzondere kleren bij. Bossaert: “Ouders die willen breken met de traditie van de eerste communie, willen ook steeds meer afwijken van het traditionele wit. Ik kreeg bijvoorbeeld al de vraag naar lentefeestkledij in snoepkleuren. Ook is er behoefte aan andere, iets minder brave modellen. Maar denk niet dat het een algemene trend is. Feestkledij blijft voornamelijk wit. Wat het bij Hilde & Co het best doet, zijn de geklede ontwerpen die bovendien comfortabel genoeg zijn om toch ook in te ravotten.”

Ravotten is wat kinderen doen. Gelukkig zijn de Britney Spears-communicantjes nog niet voor dit seizoen.

Voor verkoopadressen, zie pag. 238.

Enkele jaren geleden vertaalde een trend zich pas na enkele seizoenen ook in kinderkleding, nu is het mogelijk om op zoek te gaan naar een bijna identieke lijn voor ouders en kinderen.

Ontwerpers onderschatten de kinderen niet langer en gaan ervan uit dat ze een breed gamma stijlen moeten kunnen kiezen.

Het lijkt erop dat kinderen op het gebied van mode en stijl meer en meer vroegrijp worden. Of kan je zeggen: vroegrijp gemaakt worden?