Als we dan toch langer moeten werken, kunnen we maar beter een job doen die zo dicht mogelijk bij onszelf ligt. Te moeilijk, je eigen carrière kiezen ? Vier mensen vertellen waarom het soms moét en hoe het kan.

‘IK WIL VERHALEN GELEEFD HEBBEN’

Beter laat dan nooit, dacht Inge de Waard (46), toen ze zich op gevorderde leeftijd inschreef voor een masteropleiding ‘Distance Education’. Ondertussen heeft ze een zitje in een hogesnelheidstrein die ‘onderwijsvernieuwing’ heet en schrijft ze in de UK aan een doctoraat. “Ik wil voor mezelf een mooi verhaal wanneer ik in het rusthuis zit.”

“Kies altijd voor je eigen ding. De wereld verandert, sowieso. Die verandering kan je ondergaan, maar ik neem liever het heft zelf in handen.”

Het lijkt moeilijker gedaan dan gezegd, maar toch heeft Inge al een aantal keer van haar wil een weg gemaakt. “Op mijn achttiende had ik een diploma secundair onderwijs en dat was het. Ik had toen te veel faalangst om verder te studeren. Pas door allerlei jobs te gaan doen, van poetsen tot comedy, kwam ik erachter wat me het beste lag.”

Ze volgde aanvankelijk een opleiding tot bediende aan de VDAB : talen, typen, computer. Met dat certificaat ging ze aan de slag bij een feministische organisatie : het VOK (Vrouwen Overleg Komitee). “Ik voerde niet enkel mijn job uit, maar nam al snel ook initiatief. Ik verdiepte me in subsidiedossiers, pikte wat beleid mee, organiseerde events. Zo kon ik mezelf ontplooien. Als kers op de taart volgde ik via afstandsonderwijs vrouwenstudies.”

Na zes jaar botste Inge tegen wat ze haar ‘eigen glazen plafond’ noemt. Dus ging ze weer bij de VDAB aankloppen. “Ik ben fan van de VDAB”, lacht ze. Ze koos dit keer voor een opleiding webdesigner. Daaruit volgde een job bij het Instituut voor Tropische Geneeskunde, waar ze meer en meer gebeten raakte door onlineleren. “Na drie jaar voelde ik opnieuw mijn diplomabeperking ; ik kon niet zo fel doorgroeien als ik wilde en kon. Dus schreef ik me in voor een master afstandsonderwijs in Canada.”

Die Master was een opstap. Gebeten door de combinatie van afstandsonderwijs en technologie, zeg maar cursus volgen via de mobiele telefoon, stelde ze zich uiteindelijk kandidaat als doctorandus. Ze werd aangenomen. “Na overleg met het gezin besloten we voor een jaar naar de UK te verhuizen. Ik zit nu al twee dagen per week in Milton Keynes, graag zou ik op twee jaar tijd dit doctoraat afwerken. Mijn ambitie is prof te worden en les te geven in een virtuele klas.”

Amper zesenveertig en al zoveel carrièrewendingen ?

“Mijn hobby is studeren, het maakt me gelukkig, en ik ben ervan overtuigd dat mensen van middelbare leeftijd moeten vooruitgaan om door collega’s als vol te worden aanzien. Als je vijf jaar dezelfde job doet, zit je vast in je imago en dat van je organisatie. Je kan daar alleen uitgroeien door een nieuwe start te nemen. Dus moet je investeren in kennis en in nieuwe uitdagingen, anders rijd je je vast op de verwachtingen van de buitenwereld of – erger nog – een gebrek aan drive bij jezelf. Door te blijven bewegen, wil ik vermijden dat ik later als een had-ik-gewild-dan-had-ik-gekund-zeur in mijn stoel zit. Ik wil verhalen geleefd hebben.”

Inge specialiseert zich in MOOC (Massive Open Online Courses). Meer info op http://ignatiawebs.blogspot.be

FLADDERPROJECT

Hij is al van kindsbeen af gefascineerd door vlinders en heeft nu zelf de vleugels uitgeslagen om aan zijn unieke project te werken : Bram Pauwels (32), bezieler van Butterfly Projects. “Vlinders kweken kan soms stresserend zijn. Toch voel ik me rustiger dan vroeger omdat ik nu iets doe waar ik volledig achtersta.”

Butterfly Projects wil in de eerste plaats mensen sensibiliseren voor vlinders en voor de natuur. Daarnaast kan je bij Bram een set vlinders bestellen om te laten fladderen op bruiloften en andere romantische ceremonies. “De liefde voor vlinders heb ik van mijn grootvader”, aldus Bram. “Hij had vlinderkasten in de gang en nam me vaak mee de natuur in. Zo kweek ik al sinds mijn negende vlinders, als hobby. Met mijn inheemse vlinderproject kwam ik, niet als kunstenaar maar als natuurmens, terecht bij Verbeke Foundation, het museum in Kemzeke waar ook Koen Vanmechelen en zijn kippenexperiment zijn gehuisvest.”

Pauwels trok de aandacht van de media en verscheen op televisie. “De dag erna kreeg ik op het werk mijn C4. Ik weet niet of mijn televisieoptreden de aanleiding was, maar ik vermoed van wel.” Niet dat hij er rouwig om was. “Het was veeleer een cadeau. Met mijn nieuwe baas was het van dag één moeilijk. Hij kon het niet zo goed verdragen dat ik graag mijn mond roer. Ook op de job zelf, in een tapijtenweverij, was ik wat uitgekeken.”

Bram verlegde zijn focus en werd zelfstandig vlinderman. “In het begin is het roeien met de riemen die je hebt, ik ben blij dat mijn vriendin nu nog een vast inkomen heeft. Op termijn zal ze mee de zaak runnen en zullen we van onze passie kunnen leven.”

Het Agentschap voor Natuur en Bos hielp een handje. “Binnenkort verhuizen we naar Schoten, nabij het park van Vordenstein. Daar in de oranjerie komt een lunchroom waar mensen met autisme zullen worden tewerkgesteld. In de marge ervan realiseren wij ons project rond natuurbeleving : bezoekers en vooral scholen informeren over het belang van de inheemse vlinder als bloemenbevruchter. Er komen een vlindervriendelijk belevingspad en een wintertuin met exotische vlinders. Ook kan je er leren hoe je je eigen tuin vlindervriendelijk inricht. Vlinders zijn een belangrijke indicator voor hoe het is gesteld met ons leefmilieu. Niet goed, dus.”

Vlinders kweken is als duivenmelken : geen nine-to-five-job. Bram is er dag en nacht gepassioneerd mee bezig. “Eén dag je eitjes of rupsen uit het oog verliezen, kan een ramp zijn. Je moet er elke dag anders mee omgaan. Ik slaap dus niet veel meer. Maar het blijft me fascineren : de metamorfose van cocon naar vlinder.”

Een leuke nevenactiviteit van zijn bedrijfje is het lossen van vlinders op bruiloften, als een kleurrijker versie van de bekende witte duiven. “Strikt genomen mogen we dat volgens de Belgische wetgeving niet doen. Vlinders vrijlaten kan immers een andere vlinderpopulatie verstoren.”

Anderzijds wil hij door vlinders los te laten net die vlinderpopulatie uitbreiden. Een derde van de vlinders is immers al verdwenen, veel soorten zijn bedreigd. “Momenteel beperken we ons nog tot de buurlanden, op termijn hopen we op een Belgische toelating.”

De website is nog in aanbouw : www.butterflyprojects.be

‘IK BEN EEN ZUIVERAAR’

Na haar opleiding kunstgeschiedenis verkende Véronique Sennesael menig werkveld : het onderwijs, de culturele sector, de bedrijfswereld. Het bracht haar alles bij, behalve rust. Recent richtte ze haar eigen zaak op : Feng shui en pure. “Ik heb al mijn lagen afgepeld.”

Begin de veertig is ze en watertjes doorzwemmen hoeft ze niet meer te leren. Midlifecrisis op haar dertigste, vechtscheiding, depressie, zwarte sneeuw gezien. “Ik ben niet de enige die als kind vele ladingen en rommel van vorige generaties meekreeg : onverwerkte trauma’s, onuitgesproken verdriet, frustraties. In mijn familie ben ik de eerste generatie die ‘stop’ heeft geroepen. Al was het maar omdat ik niet nog een keer alles wilde doorgeven aan mijn dochter.”

Véronique ontdekte dat ze uit haar zogenaamde zwakte – hooggevoeligheid – ook kracht kon puren. “Toen ik een tijd werkloos was, vroeg een vriendin me om haar huis te restylen. Drie dagen lang stortte ik me op die woning : we verplaatsten meubels, gaven kamers een andere functie, visten oude spullen op en schoven die in een andere context. Toen we klaar waren, kon je voelen dat de plek een andere trilling had. ‘Hier heb je talent voor, je moet er iets mee doen !’, fluisterde die vriendin me in. Ze had gelijk. Feng shui en pure was geboren.”

Feng shui (‘wind’ en ‘water’), de Chinese leer van harmonie tussen mens en omgeving, tussen natuurlijke en gecreëerde vormen, wordt hier al lang omarmd. Toch noemt Véronique haar concept uniek. “Het is alleen al uniek omdat ik er mijn energie in leg en niet die van iemand anders. Bovendien beperk ik me niet tot het restylen van huizen of kantoren. Ik geef ook kleur- en shoppingadvies, doe aan pendelen en kaartleggen, en werk aan persoonlijke restyling. Die vijf onderdeeltjes samen onderscheiden me van de rest. Noem wat ik doe maar energetisch poetsen. Ik ben een zuiveraar. Globaal komt het erop neer dat je iets of iemand naar zijn of haar kracht gaat duwen.”

Véronique stelt zich kwetsbaar op en wie van slechte wil is, noemt haar een ‘zweefteef’. Hoe maakt ze zichzelf weerbaar ? “Ik heb aan mezelf gesleuteld, mijn lagen afgepeld, ik sta meer dan ooit in mijn eigen kracht. En dat is net wat kwetsbaarheid is : kracht. Eens je dat door hebt, kan je de sterkste tegenwind aan.”

Ze koos voor het zelfstandigenstatuut, momenteel als bijberoep. Daarnaast is ze verkoopster. “Het kan geen toeval zijn dat ik als uit het niets een halftijdse job vond waarin feng shui ook een grote rol speelt. Mijn baas is ook iemand die zich heeft verdiept in die leer, hij verkoopt naast kleren ook meubelen en decoratie die feng shui zijn. Voor het eerst werk ik voor iemand bij wie ik helemaal mezelf kan zijn.”

Het klantenbestand van Feng shui en pure bouwt zich nog op, toch is Véronique nu al dag en nacht bezig met haar zaak. “Ik ben van niks vertrokken, er zit kapitaal noch marketing achter mijn concept. Ik gebruik gewoon mijn eigen enthousiasme en creativiteit. Vroeger wou ik altijd al decorateur of etalagiste worden. Al bij al zit ik nu dus dicht bij die kern. Een universitaire opleiding en dat pendelen : ik vind het een toffe combinatie.”

Feng shui en pure vind je via www.fengshuienpure.be

IT’ER WORDT MENSENCOACH

Wouter Gheysen (35) werd geboren als IT’er. Of toch niet. Recent ruilde hij zijn rustige, zekere jobbestaan in voor een spannend traject als carrièrecoach. “Ik werk liever met mensen en hun transformatie dan met computers. Mensen en organisaties begeleiden in hun groei, dat is mijn passie.”

“Achteraf bekeken was IT nooit mijn dada”, bekent hij. “Terwijl ik als IT-servicemanager werkte, begon ik al te coachen. Ik gaf les in timemanagement, carrièremanagement, presentatietechnieken. Op die ervaring wil ik nu verderbouwen : zelfstandigen coachen en hun business upgraden.”

In zijn vorige job voelde hij zich afglijden naar een bore-out. “Ik draaide op automatische piloot en voelde verveling bij het afhandelen van mijn taken.” Na overleg besloot hij te kappen met de job. Bij Passion for work volgde hij twee programma’s : het eerste om je talent te ontdekken, het tweede om dat talent in de praktijk om te zetten. “De info die je daar oppikt, sluimert eerst nog in je achterhoofd maar vertaalt zich al vlug in iets tastbaars. Interessant is ook de master mind, een gesloten groep op Facebook met leden in hetzelfde schuitje die tips and tricks uitwisselen. Dat netwerk is levensbelangrijk wanneer je begint als zelfstandige : je geeft en neemt feedback en kan er even aankloppen als je een businessdip hebt. Als beginner heb je ook rolmodellen nodig. Richard Branson is zo iemand, of Jef Colruyt : mensen die hun passie en waarden integreren in hun bedrijf, van wie je veel kan leren en die je uit je tunnelvisie halen als je het even niet meer ziet zitten. Want tegenslagen zijn er altijd.”

Ondernemend was Wouter al, dat zit hem in het bloed. Als muziekfreak richtte hij eerder twee platenlabels op en organiseerde hij ook een IT-event. De stap naar een eigen zaak, waarin hij van zijn passie zijn beroep kon maken, leek logisch. Obstakels ? “Bij de start zit je in een vacuümperiode, zeker als je een uitkering krijgt. De administratieve mallemolen houdt zich niet bezig met overgangsperiodes. In een tijd waarin ze om ondernemers schreeuwen, is dat jammer. En er is de crisis, al heeft die zijn voordelen. Wie vandaag de stap durft te zetten en het hoofd boven water houdt, zal later beter gewapend zijn. Je focust je als beginnende zelfstandige nu ook op de essentie : geen tierelantijnen, geen BMW voor de deur. Je moet je goed bewust zijn van je volledige business, je vervult niet één maar drie rollen : ondernemer, manager en uitvoerder. Ook is er de eis van flexibiliteit en enorme klantgerichtheid. Zodra je die ene chef achterlaat, wordt elke klant je andere baas.”

Was het makkelijk, de switch van werknemer naar ondernemer ?

“Wie radicaal verandert van richting, krijgt wel wat tegenwind. Zo word ik nog vaak in de IT-hoek gedrumd. Als je zekerheden laat varen, krijg je ook waarschuwingen van je omgeving : ‘Je auto ! Je gsm ! Je salaris ! Je pensioen !’ Eens je doorhebt dat mensen vooral vanuit hun eigen angsten reageren, kan je die reacties naast je neerleggen. Meer mensen zouden moeten durven en bewuste keuzes maken in plaats van te klagen en excuses te zoeken.”

Info over job- en carièrecoaching :

www.succeedbeyondsuccess.com

TEKST ANNELIES DE WAELE & FOTO’S FILIP VAN ROE