Een televisieprogramma met de titel ‘Alleen op de wereld‘ doet mij onwillekeurig denken aan Joanna Lumley die ooit in opdracht van de BBC een paar weken op een onbewoond eiland resideerde en uit haar beha een paar slofjes knutselde, kwestie van haar voeten niet open te halen aan de scherpe rotsen. Daar kan Steve Stevaert niet aan tippen. Zijn idee van ‘Alleen op de wereld’ is een etmaal in een Maastrichtse mergelgrot in het gezelschap van een cameraman en Jan Van Rompaey. En zijn lange onderbroek had hij gewoon thuis uit de la gehaald.

Het was dan ook nog een uitermate toeristische grot, door een paar jezuïeten tijdens hun snipperdagen van Egyptische sculpturen voorzien. Het inspireerde Steve tot menige diepe gedachte. “Jezuïeten zijn verstandige mannen”, zei hij bewonderend. Even later schoot hem een betekenisvolle anekdote uit zijn schooltijd te binnen. “Als ze vroegen wie de piramiden hadden gebouwd, moest je ‘de farao’s’ antwoorden”, herinnerde hij zich. “Maar ik zei: ‘de werkmensen en de slaven’…” Jaja, het sociaal bewustzijn zat er al vroeg in.

Ook de pragmaticus kwam aan het woord: “Het ergste wat je als cafébaas kunt doen, is een rondje in je eigen café geven”. Kijk, zo’n insiderstip, daar heb je tenminste iets aan. Intussen hadden Steve en Jan zich in een knus hoekje genesteld, verlicht door flakkerende kaarsen. Gelukkig bleken er ook een paar stopcontacten voorradig, zodat de VRT-technici die friteuse en dat maxivideoscherm niet voor niets aangesleept hadden.

“Ben je gevoelig?” informeerde Van Rompaey. Ja, wat kan zo’n Stevaert daar nu op antwoorden? “Nee, ik knuppel elke morgen voor het ontbijt een paar kleine zeehondjes dood?” Natuurlijk is die man gevoelig. Als je het mij vraagt, vond zelfs wijlen Arkan zichzelf een fijngevoelig mens.

“Je komt niet vaak meer bij je ouders”, stelde Van Rompaey vervolgens op licht verwijtende toon. Nee, allicht niet, als zo’n mens z’n kostbare vrije avond in een onnozele mergelgrot moet doorbrengen. Toen ze de volgende morgen weer aan de oppervlakte verschenen, stelde Van Rompaey vast dat het verdorie geregend had. “Daar heb ik niets van gemerkt”, antwoordde Stevaert beteuterd. Ja, het leven van een vice-premier is vol verrassingen. (Linda Asselbergs)

Linda Asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content