Alles oogt strak en eenvoudig in deze miniloft, zodat niets de aandacht afleidt van het zicht tienhoog. Twee uitgeweken Vlamingen komen hier genieten van de rust, die zo contrasteert met de exotische uitbundigheid van hun nieuwe thuisland Bali.

Het strakke interieur van deze flat doet niet vermoeden dat de bewoners avonturiers zijn die zich ook thuis voelen in een heel andere wereld. Enkele jaren geleden verkochten ze immers hebben en houden en trokken naar Bali. Tot dan runde Els Ongenae in Brugge en Antwerpen de decoratiezaak Bazar Bizar. Haar man, Yannic Vanmeckeren, had een bluesbistro. Ze reisden vaak naar het Oosten om er spullen te kopen voor de winkel. Hun zaken floreerden, maar ze hadden zin in een sabbatjaar, en vestigden zich in Bali. Daar openden ze in de kustplaatsSeminyak de Belgische jazzbistro Mannekepis, die een enorm succes kent. Els heeft ook een atelier opgestart waar juwelen, handtassen en kleding worden gemaakt. Ze studeerde trouwens ooit af als juweelontwerpster aan Sint-Lucas, en haar tweelingzus Lore, met wie ze samen ontwerpt, studeerde aan de Antwerpse modeacademie.

Het ontspannen leven in Bali blijkt hun creativiteit te prikkelen. “Er wonen daar heel wat Europeanen die erg creatief zijn. Ze ontwerpen lampen, meubels, juwelen en kleding. Deze artistieke scene werkt echt wel stimulerend”, legt Els uit. Maar de band met België blijft belangrijk, want ze komen vrij vaak terug. “Naar Blankenberge natuurlijk, waar ik vandaan kom. Ik kom hier trouwens het liefst in de winter, als het koud is. In Bali is het altijd warm, je kunt er nooit een roltrui dragen, hier dus wel. Ik hou immers van een frisse strand-wandeling. Daarom kochten we drie jaar terug deze flat, die trouwens in een erbarmelijke staat verkeerde en qua architectuur nogal banaal was. Maar wel met een prachtig zicht op zee en het achterland. Hier zie je zelfs het belfort van Brugge. En omdat we tienhoog zitten, wordt dit uitzicht wellicht nooit verstoord.”

Het contrast tussen de frisse Noordzee en het warme Oosten wilden ze ook voelen in de architectuur. “Ginds is alles kleurrijk en exotisch. Hier wilden we precies het tegenovergestelde, een strak uitgelijnde miniloft waar je geniet van het uitzicht en de prachtige lichtinval. Het is heerlijk om op dit terras te ontbijten”, legt Els uit. Het was een opdracht waar architect Veerle Ketels en interieurarchitect Kris Dekeyzer een aardige kluif aan hadden. “Het werd een gegoochel met de ruimte. De flat is toch compact. Eigenlijk bestaat ze uit twee kleine studio’s van veertig vierkante meter die samen werden gevoegd”, verduidelijkt Kris. Zo kwam er een grote leefruimte tot stand zonder deuren. Aan beide zijden is er een terras met grote ramen die ervoor zorgen dat je amper de grens tussen binnen en buiten voelt. “Dat hebben we zelfs versterkt door de houten vloer te laten doorlopen. Binnen is die wel van eik, buiten van padoek”, aldus Kris.

Om de ruimte vrij te houden en zo weinig mogelijk meubels nodig te hebben, ontwierp Kris veel wandkasten en zorgde overal voor indirecte verlichting. Het werd bewust geen kleurrijke flat, om de aandacht niet af te leiden van de buitenzichten. Witte tinten overheersen. Het keukenblok is van Corian en de muurkasten zijn ofwel wit gelakt of gefineerd met wengé. De badkamer is betegeld met Marokkaanse zelliges. “In tegenstelling tot alle andere materialen zijn die van artisanale makelij. Ze zorgen in de badkamer voor een zekere warmte”, stipt Kris aan. “Het is gek”, zegt Els, “maar vroeger vonden we Bali exotisch. En nu is het al een beetje omgekeerd. Deze ruimte hier, die zo anders is, geeft ons nu ook een bijzonder vakantiegevoel.”

Door Piet Swimberghe I Foto’s Jan Verlinde