Leven op het water is Gianni’s ultieme droom. Een huisje ingericht als boot, op het strand van het Lido van Venetië, is voor deze Italiaanse surf- en zeilfanaat alvast een goede tussenstop.

Op het Venetiaanse Lido hangt vandaag nog steeds een bijzondere fin de siècle sfeer. Het langgerekte eilandje tussen de stad en de Adriatische zee was tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw erg in trek bij de jetset en de statige hotels uit die tijd – in hun oude glorie hersteld – herinneren daar graag aan. Het fascinerende Dood in Venetië van Thomas Mann en filmmaker Visconti zijn hier nooit ver weg. Met de stad binnen handbereik en zijn kilometerslange stranden blijft het Lido populair bij toeristen en Venetianen.

Als rechtgeaarde Venetiaan heeft Gianni Serandrei iets met water. Zijn hele leven lang al is hij bezeten van de zee : hij is een verwoed zeiler en surfer en zijn ultieme droom is om op zee te wonen. Gianni heeft als hotelmanager een erg druk professioneel leven : “Als ik aan het werk ben, verblijf ik in een klein appartement in het centrum van Venetië”, vertelt hij. “Maar zodra ik de kans zie, vlucht ik richting zee en strand. Een strandhuisje was voor mij de goede uitvalsbasis voor mijn favoriete sporten én een perfecte plek om tot rust te komen. Door de ligging zag ik het letterlijk en figuurlijk als de ideale tussenstap tussen land en zee.”

Het strandhuisje maakt deel uit van een condominium van elf huisjes. Het huizenblok ligt naast het historische luxehotel Excelsior dat dateert van 1907 en sindsdien heel wat high society over de vloer kreeg. Van aan de voordeur is het slechts enkele passen tot aan de zee. Voor de woning ligt een klein tuintje dat op het strand uitgeeft. Na een dagje surfen of zeilen worden surfplanken en ander materiaal hier te drogen gelegd. Via een halfronde, houten deur kom je meteen in de leefruimte terecht. Hier struikel je letterlijk over de surfplanken.

Het opmerkelijkst aan deze woning is dat je onmiddellijk het gevoel krijgt op een schip te zijn beland. De ruimte is volledig opgevat en ingericht als een boot en de beperkte oppervlakte werd optimaal benut. Beneden is er plaats voor een salonnetje, een kleine eethoek met twee leuke houten bankjes en een keukentje. Het mag wat stereotiep klinken, maar de eenvoudige, strakke inrichting en de beperkte ruimte verraden dat dit de stek van een vrijgezel is. Het meubilair van teakhout is – net als in een zeilboot – grotendeels ingebouwd. De vloeren en lambriseringen zijn ook van hout en contrasteren mooi met de witte muren. “De keuze van de inrichting en het materiaal is volledig afgestemd op het water”, zegt Gianni. “Ik leef hier niet enkel vlak naast maar ook mét de zee, het huis moet dus tegen een stootje kunnen.”

Een smalle trap leidt naar een bovenverdieping, waar zich een slaapkamer, kleine werkruimte en badkamer bevinden. Ook hier is, net als in de rest van de woonst, voornamelijk gewerkt met hout- en wittinten. Dankzij de mooie lichtinval ogen de ruimtes erg zonnig. In de badkamer versterkt een extra dakraam – het lijkt wel een luik – het booteffect. De bovenverdieping dient niet alleen om er te slapen, Als hij niet op zee zit, neemt Gianni er ook de tijd om wat te knutselen, saxofoon te spelen of te lezen.

Sinds kort is Gianni de trotse eigenaar van een zestien meter lange zeilboot, de Paper One, waarmee hij in Sar-dinië zeilreizen organiseert. Hij hoopt in de nabije toekomst een groot deel van het jaar op zijn boot te kunnen doorbrengen. Daarmee wordt zijn grootste droom binnenkort realiteit. n

Sarah Reyn / Foto’s Bieke Claessens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content