Tuinarchitect Chris Ghyselen ontwierp deze strak geometrische, gesloten tuin. Hij bestaat uit twee parallelle rechthoeken, afgebakend door indrukwekkende beukenhagen.

Deze tuin dateert van de eerste helft van de jaren 1990. De eigenares had van mij gehoord via een familielid. Toen ik met haar kennismaakte, viel mij meteen haar grote belangstelling voor architectuur op. Ze is bijzonder goed geïnformeerd en vult haar theoretische kennis aan met huis- en tuinbezoeken, vooral in het buitenland”, zegt tuinarchitect Chris Ghyselen. Toen hij aan het ontwerp begon, lagen bepaalde gegevens al vast : de hedendaagse woning, pas gebouwd door het architectenteam van Buro 2, de oprit van de straat naar het huis en de afmetingen van het terras. Bovendien moest hij rekenen met een gril van het landschap : het perceel bevindt zich anderhalve meter boven het straatniveau. En ook de uitgegraven aarde voor de kelderverdieping lag er nog. Chris Ghyselen : “De architectuur van de woning, met twee trappen die elkaar virtueel kruisen en naar het dakterras leiden, bracht me al op twee ideeën. Ten eerste, een strak ontwerp was hier op zijn plaats. Ten tweede, de trappen deden me denken aan de Italiaanse renaissance. Ik heb me daarop geïnspireerd en plantte aan beide zijkanten een dubbele haag. De buitenste uit één stuk, de binnenste met elk twee onderbrekingen, wat mogelijkheden biedt om rond te lopen en van de ene tuinkamer in de andere te wandelen.”

Op het plan zie je inderdaad dat Chris Ghyselen de tuin achter het huis heeft verdeeld in twee rechthoeken van 27 meter lang. De rechthoek vlakbij het terras is 9,40 meter breed, de andere 7,40 meter. Ze worden gescheiden door een stevige beukenhaag van twee meter dik.

In de tuin zelf zie je dat de twee rechthoeken zich op verschillende niveaus bevinden. Een arduinen trap van vijf treden verbindt ze. De eerste rechthoek bestaat hoofdzakelijk uit gazon, de tweede uit een centraal pad met aan weerszijden een border, die van het begin van de zomer tot de eerste vorstdagen een lust is voor het oog.

“Het niveauverschil heb ik van meet af aan in mijn plan geïntegreerd. Ik kon beschikken over hopen aarde en vroeg de grondwerker of hij het perceel op twee hoogten kon aanaarden. De eigenares wilde heel graag een sobere tuin. Ze had op dat moment ook drie jonge kinderen die vlakbij het huis moesten kunnen spelen. Ik heb haar ervan kunnen overtuigen om toch de border aan te leggen met het argument dat de bloemen niet vanuit de woning zichtbaar zouden zijn, omdat de ruimte achter de opening in de haag leeg is. Daar staan nu twee moderne tuinstoelen, een witte en een felrode.”

Kleur- en vormcontrasten

Chris bewaart uitstekende herinneringen aan het ontwerpen van deze tuin. “Er was een prima verstandhouding. Ik heb de voornaamste wensen van de eigenares kunnen verwerken in mijn ontwerp. Ze wilde de omgeving aan het zicht onttrekken omdat ze niet harmonieerde met de architectuur van haar huis. Hagen waren dus noodzakelijk. Bij voorkeur hoge hagen. De hoogste stukken zijn vandaag 4,80 meter hoog. Om dezelfde reden ben ik ook ingegaan op haar wensen in verband met de plantenkeuze van de border. Je vindt er bijvoorbeeld grote boeketten Eupatorium, Persicaria polymorpha, Filipendula kamtschatica (moerasspirea) en verscheidene siergrassen zoals Miscanthus sinensis ‘Malepartus’, Stipa brachytricha en Panicum virgatum ‘Heavy Metal’. Veel van deze planten zijn op hun hoogtepunt in de tweede helft van de zomer. Om dat te compenseren plantte ik ook grote rozelaars en een Cornus kousa.”

In het eerste gedeelte van de tuin speelde Chris met geometrische vormen in de omgeving van het terras. Parallel met de trappen naar het dak bracht hij twee lage balkvormige hagen aan, de ene van taxus, de andere van buxus. Uit deze laatste groeien stokrozen ‘Schneewittchen’.

De beukenhagen bepalen in belangrijke mate de sfeer van deze tuin. Daarom neemt Chris Ghyselen zelf de snoei op zich, zowel binnen als rond de tuin. Vooral aan de straatkant neemt beukenhaag een belangrijke plaats in, net zoals het plantenkussen op de helling aan de voet van deze haag. “Ik heb met twee elementen gespeeld : enerzijds het kleurverschil tussen de groene Fagus en de geelachtige Symphoricarpos chenaultii ‘Hancock’ ; anderzijds de strakke vorm van de haag en de rondere, nonchalante sneeuwbes.”

Er is nog een contrast dat in het oog springt : de strakke groene hagen en de ruimte die daarbinnen wordt gecreëerd. De hoogte van deze groene wanden accentueert nog de uitgestrektheid van de hemel. Een gewaagde uitdaging die bijzonder geslaagd is.

Meer info over de tuinen van Chris Ghyselen op www.chrisghyselen.be

Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel