Tricot in DUPLO
Was de navelstreng er een van gemêleerd mohair ? Want na Hilde Frunt is ook haar zoon Ilia, alias Sigi, in de ban van de draad. Twee collecties ‘haut tricot’ in één familie ; moet er nog wol zijn ?
Info : info@knit.cc, 03 272 51 29 www.hildefrunt.com, www.sigifashion.com
Onlangs vond ik op de bodem van een la een foto van een veel jongere, strakkere zelf. Meer nog dan door mijn rimpelloosheid van weleer, was ik geïntrigeerd door wat ik toen aanhad. Een jasje in antracietkleurige wol, basic en toch chic, op maat gemaakt en dus genadig figuurvriendelijk. Een kledingstuk waar ik destijds veel complimentjes mee ving. Wildvreemden hielden me staande en vroegen waar ik dat mooie jasje vandaan had, collega’s wreven het weefsel goedkeurend tussen duim en wijsvinger. Tot op de draad versleten heb ik het ding, toen zelfs suède ellebooglappen geen soelaas meer brachten. Dat jasje moet een van de eerste creaties van Hilde Frunt geweest zijn. Fish Atelier heette haar Antwerpse boetiek toen, in – waar anders – de Wolstraat, waar ook Ann Saelens haar vaste stek had. Fish Atelier, de naam verwees naar haar sterrenbeeld, meen ik te weten en verder herinner ik me een enorme spiegel met gouden ornamenten, strengen wol en bobijnen zijde in hemelse kleuren en rekken vol sluike jurken met franjes en draperieën. Ja, het waren magische tijden op en rond het Conscienceplein. De wat bohémienachtige sfeer en de romantische, maar tegelijk heel aardse ontwerpen van Fish Atelier sprak een publiek van uiteenlopende, maar allemaal enigszins non-conformistische vrouwen aan. Hilde Frunt (glimlachend) : “Heel trouwe klanten ook, die me altijd gevolgd zijn. Meer nog, in veel gevallen zijn hun dochters óók klant geworden.”
Tricotdromen
In de meer dan 30 jaar sinds de opening van Fish Atelier is er veel gebeurd. “In 1986 stapte Walter van Beirendonck bij mij binnen, hij had breiwerk nodig voor zijn show op de Kaaien. Wanneer precies ? Euh, de volgende dag…” Sindsdien is het haar hoofdbezigheid geworden : het uitvoeren van de tricotdromen van bekende en minder bekende Belgische ontwerpers. A.F. Vandevorst, Ann Demeulemeester, Dries Van Noten, Bruno Pieters, Christian Wijnants en het merk Les Hommes, allemaal deden ze al een beroep op haar expertise. Soms met een schets of een foto in de hand, soms alleen met een vaag idee. Hilde : “Eigenlijk is dat gemakkelijker dan iemand die zegt : hier wil ik die steek en daar weer iets anders. Op de Mode-Academie bestaat geen afdeling voor breiwerk, in La Cambre is het niet veel beter. Soms krijg ik studenten over de vloer die hun eindejaarsstukken willen laten maken en dan merk ik dat ze geen idee hebben van wat ze allemaal met breiwerk kunnen doen. Jammer, want voor wie de materie goed kent, zijn de mogelijkheden bijna onbeperkt. Van veel designers krijg ik carte blanche, ze vertrouwen erop dat ik door mijn technische kennis en ervaring nog iets aan hun ontwerpen kan toevoegen.”
Het maken van de prototypes, de eigenlijke productie, dan hebben we het over duizenden stuks. Als die de deur uitmoeten, staat het atelier onder hoogspanning. Toch is Hilde ook altijd voor haar klanten van het eerste uur blijven ontwerpen, lange tijd vanuit een showroom waar ze alleen op uitnodiging en op maat werkte. Tot ze benaderd werd door een agente die haar werk voor de Belgische modeontwerpers kende : “Hilde, maak mij een collectie, ik ben er zeker van dat ik die kan verkopen.” Profetische woorden, want het merk Hilde Frunt Haut Tricot gaat nu zijn derde seizoen in, met groeiend succes.
Breimachine
Ook in intieme kring is haar passie voor breiwerk niet zonder gevolgen gebleven. Ik zie ze nog voor me, de drie vlaskoppen die ten tijde van Fish Atelier tussen de breimachines ravotten en in de paskamer hun middagdutje deden. Vijfentwintig is de jongste intussen, een sympathieke kerel met een open gezicht, bruisend van ondernemingslust. Ilia Sigi wilde zijn moeder hem noemen, maar bij de geboorteaangifte werd dat per ongeluk Sigi Ilia. En nee, Sigmund Freud had met die naamkeuze geen uitstaans, wél Zigi Stardust. “Dat heb je als je ouders halve hippies zijn”, grijnst de man in kwestie. Zijn tricotcollectie heet Sigi, laat daar geen twijfel over bestaan. Een vent achter een breimachine, het is niet evident. “Van jongs af aan wist ik : ik wil de mode in óf de reclame. Breien, dat kwam niet bij me op, hoewel ik er natuurlijk wel mee opgegroeid ben. Uiteindelijk ben ik communicatie gaan studeren, maar dat viel tegen. Eigenlijk ben ik een paar jaar op de dool geweest. Toen vond ik een VDAB-folder over een technische brei-opleiding. Meteen wist ik : dit is het !” Sigi gaf zijn studies op, een paar dagen voor zijn eindexamen. Hilde : “Van mij kreeg hij de wind van voren. Wat je begint, moet je afmaken, vond ik. Bovendien dacht ik dat het breien een bevlieging was. Maar toen ik zag met wat voor een verbetenheid hij er tegenaan ging… Overdag volgde hij die VDAB-cursus in Sint-Niklaas, ’s avonds werkte hij in een pizzatent. En ’s nachts zat hij vele uren over de breimachine gebogen. Uitgaan was er niet meer bij. Bij mij begon het te dagen : hij méént het.”
Sigi : “De eerste zelfgebreide pull, dat was een triomf. Toen ik daarmee voor de spiegel stond, was ik best trots. Het tastbare, dat is wat mij een kick geeft. Iets van a tot z zelf maken en er ook nog de kost mee kunnen verdienen.”
Kruisbestuiving
Moeder en zoon die over hun gedeelde passie praten, het is een geval apart. Dan komen er al snel schetsjes en steken aan te pas, snelle berekeningen op vodjes papier. Hilde is autodidacte, het breien zit haar in het bloed. Als kind organiseerde ze wedstrijden snelbreien onder haar klasgenoten, ze is ooit nog van school gevlogen omdat ze tijdens de les zat te haken. Haar ervaring als breister en als styliste en Sigi’s jeugdige enthousiasme en experimenten met computerprogramma’s, het is een vruchtbare kruisbestuiving. Alles bij elkaar leveren ze aan een veertigtal winkels in België, maar beiden hebben hun eigen agenten. De collecties waarmee ze dit jaar voor het eerst samen naar buiten kwamen, zijn ook duidelijk verschillend. Hilde koestert al heel lang een grote bewondering voor de van oorsprong Russische ontwerper en illustrator Erte ( Romain de Tirtoff 1892-1990, red.) die jarenlang covers voor het maandblad Harper’s Bazaar ontwierp. “Wat mij aanspreekt is de belijning van zijn ontwerpen die duidelijke art-deco-invloeden vertonen. Mijn halve leven al koester ik twee oude boeken over zijn werk, echte stijlbijbels zijn het voor mij.”
Voor deze winter werkte Hilde veel met materialen als gekookt en vervilt mohair dat een boeiende structuur vertoont en waarmee ze luchtige en toch warme volumes creëert die ze met stof nooit zou kunnen verwezenlijken. Het resultaat zijn vloeiende en hypervrouwelijke, maar tegelijk heel draagbare silhouetten in gedempte tinten als ivoor, pruim, aubergine, petroleumblauw en gemêleerd grijs. Kleren om in te wonen, om behaaglijk om je heen te wikkelen. Kleren ook die zich door een bijzondere touch van mainstream tricot onderscheiden. “Handwerk op de machine, zo noem ik mijn ontwerpen graag. Wat ze speciaal maakt is dat ik van een bobijn vertrek en tegelijk het weefsel en het model vervaardig. Niets wordt geknipt of gestikt, de afwerking gebeurt volledig met naald of haakpen. Heel arbeidsintensief is dat.”
Dapriktnie !
Ook bij Sigi ligt de nadruk op comfort, zowel in de mannen- als de vrouwencollectie. “Over tricot bestaan nog veel misverstanden, zeker bij mannen. Een veel gehoord argument is : zo’n trui prikt. Wat echt onzin is. Als ik ooit nog eens met een nieuwe lijn begin, noem ik ze Dapriktnie ! (lacht). Nog zo’n vooroordeel : tricot is alleen voor de winter. Terwijl ontwerpen in katoen of linnen heel licht en luchtig kunnen zijn. (Dromerig) Voor de zomer denk ik in de koloniale sfeer, decadente feestjes zoals je ze ziet in de Martini-reclame.” Zijn moeder trekt haar wenkbrauwen op. Zo hoort een mens nog eens wat, zie ik haar denken. Maar Sigi laat zich niet van de wijs brengen. “De winter heeft dan weer iets middeleeuws : stoere truien en cardigans die tegelijk ook iets gestroomlijnd hedendaags of zelfs iets futuristisch, zoals in de film The matrix. De ridder die zijn paard voor een golfkarretje verwisselt, als je begrijpt wat ik bedoel. Qua materialen heb ik gekozen voor een mix van ruw en verfijnd. Overigens stellen wij zelf onze kwaliteit samen, vaak met draden van verschillende merken.”
Dat laatste wil tegenwoordig wel eens voor problemen zorgen. “Als wij vroeger in Italië een bestelling plaatsten, dan werd er binnen de week geleverd. Nu moeten we soms twee maanden op onze bestelling wachten, want de draad wordt niet meer in Italië gemaakt, maar in Bulgarije of zelfs China. Dat zorgt voor veel stress, als een collectie buiten moet, dient er soms dag en nacht gewerkt te worden.” Een bijkomend probleem is het nijpend gebrek aan geschoolde breiers (m/v). Hilde : “De tijd van de breiende oma’s is voorbij. Er is nu een hele generatie die niet meer heeft leren breien op school en volgens mij komt dat nooit meer terug. Goed, je hebt mensen die het doen als hobby. In Amerika heb je breicafés, maar veel meer dan een hype is het niet. Zelfs wie op een breischool als die van Maastricht gezeten heeft, kan vaak niet veel meer dan lapjes breien. Wij zijn constant vragende partij bij de VDAB : wat wij nodig hebben, zijn mensen die enerzijds technisch sterk staan en daarnaast een creatieve feeling voor de materie hebben. Heel moeilijk te vinden.”
Familiebedrijf
Maar ook dat kan het enthousiasme niet temperen. Meer nog, sinds kort opereert het Antwerpse duo vanuit een nieuw opgericht familiebedrijf, KNIT. Sigi’s zus Isis staat in voor de communicatie met klanten en pers en voor de organisatie van evenementen. Bovendien speelt zij met haar ervaring als inkoopster een sleutelrol als adviseur voor beide collecties. Haar partner Nico is verantwoordelijk voor boekhouding, administratie en management. Hilde : “De sterkte van een familiebedrijf is dat er geen grenzen zijn. Iedereen is er gevoelsmatig bij betrokken, werk wordt een echte leefwereld.”
Linda Asselbergs
Niets wordt geknipt of gestikt, de afwerking gebeurt volledig met naald of haakpen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier