TRENTINO sneeuw voor allen

De Italiaanse provincie Trentino is een minder bekend skigebied, dat ook heel wat te bieden heeft aan wie niet op de latten wil staan. Hilde Verbiest

W hat a beautiful sky !? Michele en Hans bescheuren zich. Voor de zoveelste keer lig ik languit in de sneeuw met alleen de lucht in het vizier, en lever ik een hopeloos gevecht met lange langlauflatten. De lucht ís prachtig : strakblauw met hier en daar een spierwitte wolk, die als een pluizig watje aan de hemel plakt. Een warme dag in Valle di Fiemme, heerlijk, maar de conditie van de sneeuw is er helaas niet beter van geworden. Sommige stukken liggen er wat papperig bij. Niet ideaal voor een initiatie. Terwijl ik overeind krabbel, hoor ik grinnikend hoe Hans met een gilletje door de knieën gaat. Michele komt niet meer bij. Geboren in de bergen is het langlaufen voor hem een makkie. Waar wij zuchten en kreunen, gaat hij met soepele tred de hellinkjes op. Maar we laten ons niet kennen. Met de ogen strak op de piste gericht, proberen we de techniek onder de knie te krijgen. Soms lukt het en zeil ik met een trots gevoel zo’n 500 meter verder. Na anderhalf uur slaat de vermoeidheid ongenadig toe en houden we het voor bekeken : nu doorgaan zou het mooie van de inspanning vergallen.

Langlaufen is maar een van de vele mogelijkheden die Valle di Fiemme de sportieve wintergast te bieden heeft. Deze vallei ligt in het noorden van Trentino, is 35 km lang en wordt omsloten door de bergen van de Catena del Lagorai en van Latemar, een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van de provincie. De geschiedenis heeft hier onmiskenbaar haar sporen nagelaten. Net als andere noordelijke provincies van het huidige Italië viel Trentino onder de heerschappij van Oostenrijk. Valle di Fiemme vormde heel lang een soort wig tussen twee invloedssferen : de Oostenrijkse enerzijds en die van de prins-bisschoppen van Trento anderzijds. Desondanks is deze vallei er eeuwenlang in geslaagd een zekere autonomie te bewaren. Dat heeft ze te danken aan het systeem van zelfbestuur dat hier sinds de Middeleeuwen gehanteerd werd, en waarvan de Banc de la Reson in het hart van Cavalese, de ?hoofdstad? van het dal, de stille getuige is.

Geologisch gezien wordt Valle di Fiemme getekend door de uitlopers van de Dolomieten : grijze, grillige bergtoppen, door wind en sneeuw uitgesleten in het kalkachtige gesteente, vormen een scherp contrast met de witte sneeuwvlakten. Vergeleken met wintersportcentra als het befaamde Madonna di Campiglio, is Valle di Fiemme een betrekkelijk jong skigebied, dat vooral sedert de jaren zestig internationaal bekend werd. Dat het langlaufen hier zeer populair is, blijkt al uit het feit dat deze betrekkelijk kleine vallei 150 km loipen telt in vijf centra evenveel als er pistes zijn voor alpineski. Het beroemdste parcours is dat van de Marcialonga, de beruchte langlaufmarathon die hier ieder jaar de laatste zondag van januari plaatsvindt. In de Valle di Fasse staan dan zo’n 5000 sportievelingen beroeps en amateurs klaar om de 70 km naar Cavalese af te leggen. En om eerlijk te zijn : vooral in het begin is langlaufen heel uitputtend, maar een keer je de techniek beet hebt, is dit de ideale manier om sportief te genieten van een werkelijk schitterende natuur.

Al kan je die ook gaan ontdekken zonder latten. Het natuurpark Paneveggio even voorbij Predazzo en al in de volgende vallei is ook ’s winters toegankelijk. Zoals in de meeste hedendaagse natuurparken doet men er aan ?gedifferentieerde? bescherming : in sommige gedeelten wordt de natuur ongemoeid gelaten, terwijl men haar op andere plaatsen in een bepaalde richting tracht te sturen. Dit park 190 km2 groot is rijk aan flora en fauna. Hier vind je bijvoorbeeld de zeldzame auerhoen, naast steenarenden, lammergieren, lynxen en wolven. Toch is het de spar die met de grootste eer gaat lopen. Zijn reputatie reikt tot in Japan. Stradivarius was de eerste die de kwaliteit van het hout ontdekte, en hij bouwde er zijn beroemde violen mee. Nog altijd komen instrumentenbouwers van heinde en verre om in deze streek het goede hout te zoeken. Naar verluidt lopen Japanners dan met een hamertje door het bos, af en toe kloppend op een stam. Aan het geluid kunnen ze horen welke boom geschikt is om er een viool van te maken. Alleen echt geoefende oren horen het verschil.

Een wintervakantie hoeft niet per se synoniem te zijn met skiën. Zoveel is duidelijk als we de laatste dag van ons verblijf de sneeuwschoenen aanbinden. Een beetje onwennig staan we te draaien bij Passo Rolle, aan de grens van het Paneveggio-park. Klaar voor een fikse tocht. Aanvankelijk valt het stappen wat tegen. Je moet een tikje schommelen zoals eenden en pinguïns dat doen. Af en toe vergeet ik het gewoon, waardoor ik mezelf letterlijk klemzet : de ene schoen op de andere, het is niet echt handig. We maken ons eigen pad deze keer, slalommend tussen de bomen door, een stukje klimmend om dan weer in de zachte sneeuw af te dalen. Wat een uitvinding, die ?raketten? : het grote draagvlak verhindert dat je diep in de sneeuw wegzakt en ijzertjes onderaan voorkomen dat je wegglijdt. We voelen ons echte ontdekkingsreizigers. Al is het niet op de noordpool of in een andere onherbergzame streek. Hoewel : qua schoonheid hoeft deze streek voor geen andere onder te doen. Het landschap is adembenemend. De hoge sparren zijn bedolven onder een dek van sneeuw, dat af en toe in dikke pakken naar beneden ploft. Dat en het kraken van de sneeuw onder onze schoenen… het zijn de twee enige geluiden die hier de stilte doorbreken. Tussen de bomen door hebben we uitzicht op enorme sneeuwvlakten en de Cavallazza, met zijn 2324 meter de hoogste top in de onmiddellijke omgeving. De vergezichten volgen elkaar in snel tempo op : altijd anders en het ene nog mooier dan het andere. De verrassing zit in het staartje : na een laatste bocht staan we plots aan de oever van een bevroren bergmeer. Bedekt met een dun laagje sneeuw valt het nauwelijks op. Alleen de subtiele kleurnuances verraden de aanwezigheid van het water. Hier vallen we stil, letterlijk en figuurlijk. De pauze is veel te kort om de schoonheid van dit moment helemaal op te nemen. Voor we op onze schreden terugkeren, kijk ik nog even achterom : zo groots is dit landschap dat ik het nog even wil vasthouden.

Trentino is getekend door de uitlopers van de Dolomieten, en staat bekend om de Marcialonga, de jaarlijkse langlaufmarathon.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content