TRENDRAPPORT LENTE/ZOMER 2010 – De zomer is licht

Wat zal vrouwen in het nieuwe decennium weer naar de winkel lokken : lingerie, rebellie of een wielrennersshortje ? De gevestigde waarden en nieuwe pionnen van de textielindustrie komen met een scala aan antwoorden. Aan u om te kiezen.

1. Paviljoen der lusten

Een generatie of drie nadat Jean-Paul Gaultier Madonna in een vleeskleurige bustier stopte, noteren we opnieuw een ondergoed-als-bovengoed-trend. Videoclips van Beyoncé tot Rihanna propageren het fenomeen al een tijdje. De zomermode van 2010 is geïnspireerd door lingerie, met Dolce e Gabbana als koplopers. Die trend vraagt lef en oefening, om die kanten of zijden bustier juist te combineren onder of boven een blouse. Slim afkijken is de truc. John Galliano toont korsetjes en doorzichtige avondjurken bij Dior. Marc Jacobs gooit er hoge ogen mee in New York en integreert de trend ook in zijn collectie voor Louis Vuitton. A.F. Vandevorst werkt sinds het prille begin met elementen uit de lingerietraditie. Prada doet het met babydollbroekjes, Hussein Chalayan valt voor verhulde puntbeha’s en Sophia Kokosalaki modelleert met moderne versies van het korset.

2. drukwerk

In Londen leveren onder anderen Mary Katrantzou, Erdem en Peter Pilotto het bewijs dat prints niet noodzakelijk oubollig zijn (zie ook p. 134). Christopher Kane voegt daaraan toe dat zelfs de vichyruit een optie is voor de eenentwintigste eeuw . In Milaan trekken zowel Marni als Versace (traditioneel nochtans elkaars tegenpolen) de kaart van prints. Bij Rochas, in Parijs, liet Marco Zanini zich voor zijn tweede collectie voor het huis inspireren door Marguerite Duras, of anders : een sportieve Française in het Indochina van de jaren vijftig. De bloemenprints loensten af en toe naar Dries Van Noten (overigens ook in topvorm). Yohji Yamamoto eindigde zijn show in Parijs met een passage gehavende bloemetjesjurken. Alexander McQueen toont zijn bovennatuurlijke gave. Ann Demeulemeester krijgt vleugeltjes. Cathy Pill en Christian Wijnants blijven hun bonte en poëtische zelf.

3. ode aan het boudoir

Doorkijkstoffen en zachte make-upkleuren zijn het uitverkoren werkmateriaal van een bataljon ontwerpers. Ze sluiten dicht aan bij eerdergenoemde lingeriehype. Van Burberry tot Chloé, het is een seizoen van pastels en transparantie. Karl Lagerfelds interpretatie voor Fendi is de meest dromerige en ook bij Chanel duikt hij de poederdoos in. Bruno Pieters heeft veelal ijle, overwegend transparante jurkjes, blouses en shorts in huidskleur. De sterke collectie van A.F. Vandevorst is heel anders, maar wel net zo doorzichtig. De lichtheid van 2010 blijkt ook uit de garderobes van enkele ontwerpers die we tot nog toe met een zwaardere, meer aangeklede stijl associëren, zoals de Française Anne-Valerie Hash (doorkijkjasjes, papierachtig materiaal), of de Belg Tim Van Steenbergen (die zijn comeback maakt op het internationale toneel). Zijn collectie is geïnspireerd door de tot de essentie gereduceerde esthetiek van de shakers.

4. knippen en plakken

Bij Cacharel, waar de Belgische ontwerper Cédric Charlier zijn debuut maakte, dient een blanco vel papier als symbool. Na het creatieve leiderschap van achtereenvolgens Clemens Ribeiro en Eley Kishimoto – twee koppels met een passie voor boude prints – was het tijd voor iets nieuws. Het debuut van Charlier omvat zowel witte, elegante jurken en shorts, als subtiele verfspatten en libertyprints. Nogal wat ontwerpers zijn dit seizoen in de ban van knip- en plakwerk en doe-het-zelfmode. Miuccia Prada gaat met de schaar door broeken en jassen en leent haar werktuig aan Karl Lagerfeld voor Fendi. Bij Jil Sander speelt Raf Simons met deconstructie (stel u voor : jurken waaruit lappen stof zijn gerukt). Het duo Viktor & Rolf werkt vooral met grote blokken tule waar met de kettingzaag stukken uit zijn gesneden. Maison Martin Margiela heeft post-itjurken en prints van postkaarten uit exotische bestemmingen.

5. recht naar het front

De belangrijkste debuutcollectie van het seizoen is die van Phoebe Philo voor Céline. Philo was eerder bij Chloé aan de slag en stapte recent een aantal seizoenen uit het modecircus om zich te concentreren op haar prille moederschap. Haar collectie voor Céline is scherp, grotendeels utilitair, met nogal wat militaire elementen, chic en vol zelfvertrouwen. Balmain, de invloedrijkste ontwerper van het moment (zie de vitrines van de meeste winkelstraatmerken), blijft in de eighties steken. Ook hij stopt meisjes in sexy militaire uniformen, met een vleugje Mad Max. Anders dan Bernhard Willhelm, wikkelt Haider Ackermann zijn strijdvaardige vrouwen niet in legerkleuren, maar geeft hun een mysterieus aura in Saharageel en inktblauw. Max Mara trekt wél de kakikaart voor zijn degelijke trenchcoats, parka’s en kokerrokjes. En in New York geeft Alexander Wang de trend een jeugdige en sportieve uitstraling.

6. sporty chic

Designers blijven in de ban van cocktailjurken en asymmetrie, maar elegante sportswear verdient deze zomer een eretitel. Hoewel vooral Amerikaanse modelabels een rijke sportgeschiedenis bijeenschreven (van Calvin Klein en Tommy Hilfiger tot Donna Karan), zijn het steeds vaker Europese ontwerpers die op een elegante manier met sportelementen aan de slag gaan. Stella McCartney heeft deze lente eenvoudige, sportieve, no fuss-kleren en Jean-Paul Gaultier brengt bij Hermès een ode aan het tennisveld. De Franse Isabelle Marant bouwt al jaren haar imago op comfortabele outfits voor stadsmeisjes. Phoebe Philo bij Céline en Tomas Maier bij Bottega Veneta tonen dat het ook op een volwassen, gesofisticeerde manier kan. De jonge generatie Amerikaanse ontwerpers is niet vies van haar sportief erfgoed. Alexander Wang speelt bijvoorbeeld met atletische kousen, leren shorts en voetbalkleuren. Gucci vraagt om een atletisch lijf.

7. wielrenner hammetjes

De short wordt een blikvanger, in allerlei lengtes en materialen, en vraagt om benen die geen haatverhouding met de fitness verraden. De smalle wielrennersshort tot boven de knie is één interpretatie van de trend, zoals Hermès, Marni en Prada die lanceren. Het nonchalante handen-in-de-zakkenmodel siert allicht meerdere vrouwen : sportief, zoals bij Kenzo, of ultra-elegant, zoals Vionnet en Emporio Armani doen. Daartegenover zijn de broekjes van Rei Kawakubo voor Comme des Garçons überstrak. Een aantal designers waaronder Chloé, Costume National en Yves Saint Laurent zegt het met leer. De heren van Dsquared2 kiezen voor klassiekers in jeans. Stella McCartney steekt ‘m hoog in de taille en bij Louis Vuitton was duidelijk Marc Jacobs aan het werk.

8. activisten in stijl

Vrijheidsstrijders en ontdekkingsreizigers die engagement achteloos met stijl combineren, vinden deze lente weerklank bij een handvol ontwerpers. De Britse Vivienne Westwood, moeder van de punkbeweging in de seventies, getuigt al jaar en dag van een subversieve modegeest. Marc Jacobs beroept zich bij Louis Vuitton op een mix van straatjongeren en cartoons. Terwijl Dries Van Noten een collectie uitbrengt die in elke straat ter wereld past. De immer gekke Jean-Charles de Castelbajac heeft zin in piratenlapjes en pop-artprints. Bernhard Willhelm toont zich dit seizoen braver dan anders maar lonkt nog steeds naar andere continenten en tradities. Paul Smith is in de ban van Les Sapeurs in Congo. En als er één dame deze stijl al vertegenwoordigt, dan wel de Engelse artieste M.I.A., dit jaar door Time Magazine uitgeroepen tot een van de honderd meest invloedrijke personen van het jaar voor haar “wereldwijde invloed over vele genres heen”.

Door Jesse Brouns en Elke Lahousse – Foto’s catwalkpictures