Boeketten die geplukt lijken tijdens een wandeling, het is geen toeval. Dat betekent dat we het belang inzien van waarachtige, eerlijke dingen. De bestudeerde eenvoud ervan grenst aan zen.

Voor boeketten haalt men tegenwoordig inspiratie aan de kant van de weg of in de pastorietuin, zoekt men het in samengesteldbloemigen en schermbloemigen zoals Scabiosa, gipskruid, zonnebloem, margriet, akkerscherm, dille…

Elk seizoen heeft zijn eigen kleuren en bloemen. In tegenstelling tot de mode, die zich vaak dient te beperken tot het bedrukken of kleuren van gelijkaardige materialen, bieden de natuur en de tuinbouw ons bladeren en bloemen in talloze vormen, volumes, kleuren en geuren. Bloemen zijn bovendien sterk suggestief. Een tropische plant zoals de Strelitzia of een mediterrane plant zoals mimosa, roepen andere gevoelens en indrukken op dan de Hollandse tulp of de korenbloem en de klaproos uit onze inheemse velden. Ze vertellen over de natuurlijke omgeving van de plant, maar scheppen een heel andere sfeer zodra ze geplukt zijn en in een ruiker in onze huiskamer prijken. Een boeket dahlia’s of pioenen – bloemen uit een andere tijd – en een frêle compositie van exotische orchideeën hebben inderdaad weinig gemeen.

Deze zomer trekken we dus naar het platteland, zo’n heerlijke dag in juni of juli, die net voldoende warmte biedt om te kunnen genieten van al het moois dat groeit en bloeit.

Beeld je eens in, languit in het gras, de blik naar de hemel gericht. Zonnestralen gefilterd door het frisse gebladerte. Hier en daar planten die bijna doorzichtig zijn, wilde wortel en engelwortel bijvoorbeeld. Allebei behoren ze tot de plantengroep die de schermbloemigen worden genoemd, omdat hun bloemen en zaden zich groeperen bovenaan de stengel, en daar als het ware een parasol vormen. Twee andere planten, die ook binnenskamers bloeien, behoren eveneens tot deze familie: akkerscherm en dille. Ammi majus en Anethum graveolens zijn niet inheems, de eerste is afkomstig uit het Middellandse-Zeegebied en de tweede is vanuit Azië in onze moestuinen beland. Hoewel ze verschillend van kleur zijn – de ene is witachtig, de andere geelgroen – staat hun structuur heel fraai in een bloemencompositie. De combinatiemogelijkheden zijn oneindig: met grasachtigen bijvoorbeeld, die verwijzen naar ongerepte weilanden, maar ook met samengesteldbloemigen zoals Leucanthemum (margriet) of Scabiosa (ook bekend onder de weinig flatteuze naam schurftkruid), een andere vedette als het op transparantie aankomt.

De Scabiosa van de bloemist doet denken aan een plant die groeit in het veld of aan de rand van een weg, vooral in droge kalkgrond. De algemene allure van de bloem doet van verre denken aan een schermbloemige of, meer nog, aan een Asteracea. Ze is ongetwijfeld hét zinnebeeld van deze eerste zomer van het derde millennium. Haar zuivere en elegante vorm en haar frisse kleuren verlenen haar een onweerstaanbare romantische look, helemaal in overeenstemming met de sfeer van deze prille 21ste eeuw. Ze staat beeldig in een toon-op-tooncompositie met akkerscherm, maar doet het ook heel goed als contrasterende structuur bij gipskruid.

Niets kan beter het lichte en luchtige van de zomer typeren dan gipskruid, dit tere plantje afkomstig uit Midden-Europa en het Middellandse-Zeegebied, waar het nog het best gedijt in een droge grond van zand en rotsen. Het fijne witte bloempje heeft lang te lijden gehad onder ons gebrek aan verbeelding, want het werd louter herleid tot opvulling in rozenboeketten. Nu heeft het eindelijk de plaats gekregen die het verdiende en wordt het zelfs alleen gebruikt.Geef uw compositie een moderne toets door het te combineren met siergrassen en hun aren.

Wanneer je de bloemen van Leucanthemum of Helianthus bekijkt, merk je dat ze veel gelijkenissen vertonen. Ze behoren ook alletwee tot de familie van de Asteraceae, vaak samengesteldbloemigen genoemd. Een boeket margrieten doet in de eerste plaats denken aan dat spelletje uit onze kinderjaren: “Ik hou van hem, ik hou niet van hem”. In die zin past de margriet helemaal in de sfeer van transparantie die het deze zomer moet doen. Zij doet ook denken aan de wilde natuur en de wegkant, waar ze haar geliefkoosde stek heeft gevonden. Als je margrieten afzonderlijk bekijkt, dan doen ze met hun gele hart en witte randen onweerstaanbaar denken aan de zon en aan de zonnebloem. Deze bloem die met de zon meedraait – je zou zeggen om haar lekkere pitten beter te laten rijpen -, is op zich al decoratief genoeg. Ze combineren met andere bloemen lijkt wel een zonde tegen de goede smaak, waarschijnlijk door haar afmetingen. Heel mooi is ze zonder stengel laten drijven in een glazen of in een witte of grijze stenen schaal.

Nu we het toch over de vorm van bloemen hebben, dan lijkt Eremurus wel een ongewenste indringer in onze bloemenlijst voor deze zomer. Maar als we even denken aan haar transparantie en haar natuurlijke air, dan vindt deze plant van wel twee meter hoog toch een plekje in onze boeketten.

Eremurus zorgt voor contrast, zowel in een compacte structuur als heel opzichtig geplaatst in een hoge vaas, die zijn vorm goed tot zijn recht doet komen.

Dat die bloemen, die geplukt lijken tijdens een wandeling in de natuur, in onze huiskamers terechtkomen, is geen toeval. Dat betekent dat we het belang inzien van waarachtige dingen, eerlijke producten. Het leuke is dat deze tendens al verscheidene jaren aan de gang is in onze tuinen. Wilde gazons zijn immers al een tijdje in.

Diezelfde transparantie in huis past ook goed in hedendaagse interieurs, waar ontkleurd hout en chroom voor schitterende effecten zorgen. Nog even, en we zitten in Scandinavië.

M.m.v. Het Nederlands Bloemenbureau.

Jean-Pierre Gabriel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content