Niets zo romantisch als een juweel met een ingegraveerde, persoonlijke boodschap. Eeuwenlang schreven graveurs elegante liefdesverklaringen en trouwbeloftes in edele kleinoden. Daar kan een einde aan komen, Brusselaar Pascal DouliĆØre ziet zijn ambachtelijke vak bedreigd door computergestuurde machines.

Het atelier van graveur Pascal DouliĆØre geeft niets prijs van zijn bestaan. Niemand kan vermoeden dat achter de matte glaspartij in de Van Arteveldestraat in Brussel een wereld schuilgaat die eeuwenoud vakmanschap verbindt met hedendaagse technologie. “Ik ben in dit beroep gerold op mijn vijftiende en ben er nu 46. Mijn vader was juweelontwerper, mijn broer ook. Het zit in onze genen. Toch ging ik niet bij mijn vader in de leer, maar was vijf jaar leerjongen in een atelier waar gravures werden gemaakt. Daar heb ik de stiel geleerd. Vandaag is graveur een uitstervend beroep. In Brussel zijn we nog met tweeĆ«n : een man van 75 en ik. Na mij is er niets meer.”

“In dit beroep onderscheid ik drie sectoren : de personalisatie van (metaal)objecten, de juweelgravure en ten slotte de heraldische gravure. In die laatste categorie kan ik me het meest vinden.”

“In mijn atelier werk ik met materiaal dat al 300 jaar bestaat. Het is geen sector die zichzelf heruitvindt. Ons werk wordt stilaan vervangen door scans en computers. De leek ziet het verschil amper en het werk verloopt veel sneller. Ik lijd niet onder de gedachte dat het stopt. Ongeveer vijftien jaar geleden kreeg de malaise in mijn sector duidelijk vorm. Ik bereikte te weinig klanten. Op dat moment ben ik gestart met mijn website en ik had nooit durven te dromen dat het zulke vruchten zou afwerpen. Mijn carriĆØre heeft er een nieuwe wending door genomen. Ik werd gecontacteerd door oude families met wapenschilden die hun blazoen laten verwerken in juwelen. Zij bezorgen mij het ontwerp van hun wapenschild en ik breng dat in miniatuur aan op een ring. Bij de adel komt het geregeld voor dat de vrouw een zegelring draagt waarop het blazoen van haar familie wordt samengebracht met dat van haar man. Dat zegt meer over traditie dan over romantiek.”

“Belgen hebben een vrij klassieke smaak. Er zijn weinig uitspattingen. Pasgehuwden kiezen er gewoontegetrouw voor elkaars namen en de huwelijksdatum in hun ring te laten graveren. Een mooie uitzondering was de man die de eerste noten van hun openingsdans in de ringen liet graveren. Of het koppel dat in twee tijdszones leefde. De zon en maan regelden hun leven en die symboliek verwerkten ze in een hanger met bewegingselement. Ook mooi was een liefdesboodschap die begon in Ć©Ć©n ring en doorliep in de tweede.”

“Mode staat vrij ver van mij af. In Brussel werk ik onder meer voor de juweelontwerpsters Christa Reniers en Sophie Heymans. De klant zoekt de creativiteit bij de ontwerper, niet in de gravures. Dat is geen keuze, maar een vaststelling. De klant komt in contact met de juweelontwerper en die stuurt het juweel door naar mij. Klanten kunnen de mogelijkheden die het graveren biedt niet inschatten.”

“Een juweelontwerper kan overleven op een vast bestand van tien tot vijftien klanten. Wij hebben er 150 Ć  200 nodig. Vandaar ook dat ik een zaak in Parijs ben gestart : Un jour, un artisan. Het is een vereniging van hoog opgeleide ambachtslui die mensen met hun vakkennis te woord staan. Elke dag zit er iemand anders in het atelier, gaande van een graveur, over een glasblazer tot iemand die figuren in leder drukt. Er zal altijd behoefte zijn aan vaklui, zeker in deze tijden van uniformiteit. Zaak is je vak binnenstebuiten te durven keren. Je niet blindstaren op wat is geweest.”

Pascal DouliĆØre (46) is graveur in Brussel en Parijs. Atelier : Van Arteveldestraat 10, 1000 Brussel. Open op dinsdag en vrijdag van 8.30 tot 12 uur. Website : www.douliere.com

Eva Blaute / Foto Guy Kokken

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content