Vanavond slapen we in Zeeland, zowat het eind van dit stukje van de wereld, waar het in de nazomer opnieuw heerlijk rustig is. Veere dommelt al een beetje in, en zo is het goed.

In de Auberge De Campveerse Toren waar scheepsmodellen, een echte arrenslede die aanspoelde met de overstromingen in 1953 en oude balken de dienst uitmaken, runt de familie van Cranenburgh de zaak sinds 1947. Maar Hendrina en haar zus Trijntje namen pas in oktober het roer over.

“Nu besef ik pas waarom mijn vader altijd zo trots was, als hij over dit pand sprak”, merkt Hendrina op. “Het is een unieke plek, maar omdat ik hier ben opgegroeid, had ik daar nooit eerder op gelet.”

We zitten in het restaurant in de toren en de avond valt. Vroeger behoorde dit deel historisch Veere tot de versterking en werd er kruit opgeslagen. Buiten staan nog een paar oude kanonnetjes die over zee uitkijken. Er was ook een tweede toren, maar die is op een dag “gewoon in het water gezakt, heel lang geleden”. Later fungeerde de overblijvende toren als wachtlokaal voor het veer naar Kamperland, aan de overkant van het water. Maar sinds meer dan vijf eeuwen is het ook een stalhouderij, een herberg waar reizigers van paarden wisselden, en waar ook vis werd verkocht.

Onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog was de toren de enige plek in Veere die zo veel volk trok, dat vader van Cranenburgh aan de deur moest postvatten om de klanten mondjesmaat binnen te laten. Die aantrekkingskracht is gebleven, zij het op een hoger niveau. In de toren wordt nu zeer behoorlijk getafeld, onder de scheepsmodellen vlakbij de grote schouw met het fiere opschrift Je Maintiendrai. Er is keuze tussen een kreeftenmenu, lamsvlees, vis en vier desserts. En wie het geluk heeft een van de drie tafeltjes met uitzicht over het water te bezetten, is er niet meer weg te slaan.

De Auberge zelf telt slechts vier kamers, waarvan twee met uitzicht. Kenners gaan voor nummer één op de hoek, wij slapen ernaast in nummer twee – ook met uitzicht en ’s nachts met het periodieke licht van de vuurtoren. De kamer is sober bemeubeld, maar heeft alles wat de reiziger behoeft: een keurig tweepersoonsbed, een kraaknette badkamer met ligbad, een oud kastje. En de rust die van de zee komt. Als er meer gasten zijn, worden ze in een van de tien andere kamers ondergebracht in de dependances. Van de hotelgasten wordt niet geëist dat ze blijven dineren, dat zoeken ze zelf maar uit.

Auberge De Campveerse Toren telt 14 kamers die allemaal verschillend zijn, zowel wat inrichting als wat uitzicht betreft. De prijzen liggen tussen 125 en 285 gulden per kamer, inclusief ontbijt. Het hotel is gedurende drie weken gesloten in januari.

Auberge De Campveerse Toren, Kade 2, 4351 AA Veere, Nederland. Tel. +31-118-501 291, fax +31-118-501 695.

PIERRE DARGE / FOTO’S JAN VERLINDE