?Temper? is het mooie debuut van Tribe. De groep komt half uit Leuven half uit Gent, en heeft een hoger IQ dan de modale rockband, vanwege in het bezit van : een ingenieur, een economist, een psycholoog in spe, een sociaal assistente en een archeoloog.

Jacky Huys / Foto Hypnovisuals

Een single in ’93, nog een in ’94, een mini-cd een jaar later, en nu de debuut-cd Temper : als er iets duidelijk is, dan is het dat we traag gaan. Wij willen ons door niemand latenpushen om snel-snel iets uit te brengen, wij willen ons eigen tempo volgen, dat te maken heeft met het feit dat wij allevijf een job hebben.

Toen we begonnen met Tribe, hebben we onze demo’s aan verschillende firma’s aangeboden, maar alleen het kleine Boom ! stond met de armen open. En dan zeg je : doén, want het betekent ervaring opdoen en je hebt uiteindelijk toch een singletje. Op weg naar wat ? Da’s een moeilijke vraag : hoeveel ambitie hebben we ? Het gaat om een wankel evenwicht tussen wat we met de muziek doen en onze vaste job. Het is duidelijk dat we nooit, hoewel je misschien nooit nooit moet zeggen, een hele grote groep gaan worden. Dus zeggen we : af en toe een cd uitbrengen en hopen dat we veel optredens kunnen doen. Iets definitiefs vastleggen op een cd is waardevol, maar het plezantste luikje is toch optreden.

Men spreekt nu over een bescheiden tourneetje in het buitenland en dat zouden wij fantastisch vinden, maar we moeten er wel onze vakantiedagen voor gebruiken. Ach, je moet het ook niet overdrijven : er kán een moment komen dat we moeten kiezen, maar voor we onze job opgeven, zijn er nog heel wat andere zaken die we kunnen schrappen. Een mens is bijvoorbeeld niet verplicht om een hele avond tv te kijken.

Er is een toplaag Belgische rockgroepen. Daar zitten wij zeker niet bij. Daaronder heb je een bredere laag met bands die redelijk professioneel bezig zijn. En dan pas heb je Tribe. Er zijn ontelbare groepjes. Als je impulsief reageert, kun je zeggen : dat kan ons niet schelen. Maar derealiteit is anders, want het betekent dat er meer groepjes naar airplay hengelen, naar interviews, naar kopers, en dat de taart dus onder meer mensen moet verdeeld worden. Waar heeft dat mee te maken ? Met kwaliteit. Met het feit dat het maken van een cd veel goedkoper is geworden : een deel van Temper is gewoon op onze pc gemaakt ; gedaan dus met die mengtafels van vier meter lang. En natuurlijk is het ook zo dat de werkloosheid veel mensen in de verveling dringt en dat muziek maken daar misschien een remedie voor is. Enkele van onze nummers gaan trouwens zonder pedant te willen klinken over de leegheid van het menselijk bestaan.

Wij houden Tribe een beetje low profile qua hoezen en publiciteit. Dat heeft te maken met het beperkte budget, en met een keuze : het gaat om de muziek, niet om onze gezichten. Het zou kunnen dat de platenfirma eraan denkt de focus op Veerle Everaet, onze zangeres, te plaatsen, maar dan zullen ze aan het verkeerde adres zijn, want zij is er niet in geïnteresseerd. ’t Is zelfs al een half wonder als ze opdaagt voor een interview. Zouden we toegeven als men zo’n eis zou stellen ? Misschien wel, maar dan alleen binnen de ruimte die we onszelf geven.

De viool speelt een belangrijke rol in Tribe. ’t Is een interessant instrument omdat je er verschillende kanten mee op kan : wij gaan er bijvoorbeeld melodieuzer mee om dan, pakweg, dEUS. Maar er is een evolutie merkbaar : op de mini Stone Cold was ze prominenter dan op Temper. Want we zijn tot het besef gekomen dat we onze nummers te vol staken. De viool werd soms gebruikt omdat ze nu eenmaal gebruikt moest worden. Misschien maken we nu meer gewone gitaarrock, hebben we een stukje eigenheid opgegeven, maar we denken dat we nog altijd herkenbaar zijn. En trouwens : het is zinloos als een groep als enige bedoeling heeft z’n sound in stand te houden. Als je wil veranderen, verander.