Marie-Laure Béraud (37) trok van Parijs naar Brussel, niet enkel om muziek te maken maar ook om te schilderen. Wars van alle commercie en trends doet ze haar eigen zin.

Sarah Reyn / Foto Hypnovisuals

Het klinkt misschien gek, maar ik beschilder alles. Tafelporselein, meubels, stoffen, tegels… Stel dat iemand me een grote, lege ruimte geeft en zegt : doe er helemaal je zin mee, dan is dat voor mij de hemel. Ik zag onlangs een reportage over vrouwen in Saoedi-Arabië, die de godganse dag thuis zitten, en die hun hele huis beschilderen, van boven tot onder, binnen en buiten, ieder hoekje en kantje, in explosieve kleuren. Ongelooflijk !

De laatste twee jaar heb ik veel op porselein gewerkt. Daarvoor maakte ik vooral pasteltekeningen en schilderde vaak op stof. Maar op een bepaald moment begon ik borden en kopjes te beschilderen, eigenlijk uit pure nieuwsgierigheid, en dat beviel me wel. Ik gebruikte eerst een penseel, maar daar was ik niet tevreden over. Ik had ook helemaal geen zin om echt figuratief te werken. Ik merkte dan dat ik veel betere resultaten kreeg door een spons te gebruiken. Ik heb altijd gekozen voor felle kleuren, weinig figuratief, eerder abstracte vormen waar je toch steeds zelf iets in kan zien. Na het schilderen gaat het servies de oven in en wordt het perfect gefixeerd, om elke dag te gebruiken. Ik ga op zoek naar het meest geschikte wit tafelporselein, zelfs al moet ik daar soms ver voor lopen : de koffie- en theekannen bijvoorbeeld komen uit Parijs. Ik ben steeds op zoek naar de meest pure vormen, zonder hoekjes of kantjes.

Naast porselein werk ik nog steeds op andere materialen, zoals op stof of meubels. Ik heb onlangs in mijn atelier een stage georganiseerd voor kinderen, om samen te leren hoe je op stof kan schilderen. Ik heb zin om binnenkort weer te gaan werken met olieverf, op doek of karton.

Vorig jaar heb ik in Brussel een tentoonstelling gehouden, in een verlaten brouwerij. Tot nu toe heb ik bijna uitsluitend aan geïnteresseerde particulieren verkocht. Er is wel een winkeltje in Parijs, vlakbij de Marais, waar je mijn werk kan vinden. Maar ik kijk stilaan ook uit naar enkele verkooppunten in België, in Antwerpen bijvoorbeeld.

Ik ben afkomstig uit Lyon, maar ben in Parijs gaan wonen en werken. Daar ben ik beginnen schilderen, en toen ik naar Brussel ben verhuisd had ik gewoon zin om ermee verder te gaan. Ik woon graag in Brussel, maar soms is het hier toch wat klein, altijd dezelfde plaatsen en gezichten.

Alles wat ik doe probeer ik een soort meerwaarde te geven. Joindre l’utile à l’agréable : ik vind het belangrijk dat de voorwerpen die we dagelijks gebruiken ook mooi zijn. Ik prentendeer helemaal niet de nieuwe Picasso te worden, ik ben enkel op zoek naar schoonheid in de gewone dingen. Dat is iets waar ik heel gevoelig voor ben. In alles wat ik maak probeer ik een soort harmonie te creëren. Er is zoveel lelijks rondom ons. Ik zou ook dolgraag alledaagse voorwerpen zoals yoghurtpotjes een heel origineel design geven. Maar in zo’n big business worden niet gauw risico’s genomen, het moet allemaal hypercommercieel zijn.

Ik schilder niet alleen, ik maak ook muziek. Een vijftal jaar geleden heb ik een plaat gemaakt die hier goed liep. We hebben toen veel media-aandacht gekregen, veel opgetreden, van Amsterdam tot New York. Eigenlijk stond ik op het punt een tweede cd op te nemen, maar toen een aantal mensen van de platenfirma waarmee ik nauw samenwerkte plots uit circulatie verdwenen, was er van de ene dag op de andere geen vertrouwen meer in wat ik deed. In de muziekbusiness ben je de ene dag une star, de andere dag zien ze je niet meer staan. Wat ik maak is niet echt commercieel, en ook de platenfirma’s nemen niet graag risico’s. Maar zelf doe ik nog steeds verder, ik maak nieuwe songs. Ik heb net een nummer geschreven, Il me manque un hit, en wie weet…?

Marie-Laure Béraud organiseert op zondag 12 januari een expo-verkoop. Info tel. (02) 513.55.65.