Actrice Anne De Wilde (35) is de dochter van journalist Maurice De Wilde. Momenteel speelt zij bij ’t Gebroed in ?Salut en lekt m’n pan?, het regiedebuut van Blauwe Maandag-acteur Peter Van den Begin.

EDWARD VAN HEER / FOTO HYPNOVISUALS

In 1984 ben ik afgestudeerd aan de Studio Herman Teirlinck. Ik trok onmiddellijk naar Amsterdam, waar ik van regisseur Peter Oosthoek een contract van onbepaalde duur kreeg bij Toneelgroep Centrum. Na drie jaar ben ik weggegaan. Ik was het beu om altijd jeune premier-rollen te moeten spelen. Daarna ben ik beginnen freelancen en ronddwalen. Ik heb van alles gedaan : film, radio, televisie. Productie bij Jan Fabre, bij Victoria. Ook twee musicals, waarvan een op tekst van Tone Brulin bij De Nieuw Amsterdam. ?Coon’s Carnival? heette die musical. Alles samen heb ik tien jaar in Amsterdam gewerkt en gewoond. Daarna ben ik samen met mijn vriend naar Corfu verhuisd. Ik heb er het eerste tv-station mee opgestart. Maar na een jaar of vijf moest ik vluchten : de relatie met mijn Griekse vriend was afgelopen. Het eiland was opeens te klein voor mij. Ik was dankzij twee tv-programma’s een bekend gezicht geworden, maar na de breuk moest ik weg. De machosfeer was niet uit te houden. Terug in België, werd ik ziek. Er was een levertransplantatie nodig. Die is gelukkig goed verlopen, maar daardoor was ik weer anderhalf jaar uit roulatie.

Toen vroeg regisseur Peter Van den Begin mij om mee te doen in ?Salut en lekt m’n pan?. Ik ken Peter al lang, van in de Studio. Ik was erg blij met die nieuwe kans. Het is moeilijk te zeggen waar ?Salut en lekt m’n pan? over gaat, als je nog middenin de repetities zit. Het gaat in elk geval over vier mensen die samen wachten tot ze mogen vertrekken voor een gevaarlijke opdracht. Ze kennen elkaar, slechts één van hen is nieuw. Tijdens dat wachten ontstaan er allerlei irritaties. Iedereen heeft zo zijn moment waarop hij uitbarst. De tekst is dus van ons, maar die is minder belangrijk dan de karakterschetsen.

Het repeteren valt heel goed mee. Ik was daar wat bang voor want de andere drie acteurs zijn jonger. Ludo Hoogmartens is 33, maar David Dermez en Jorgen Cassier zijn pas afgestudeerd aan de Studio. Je voelt het verschil. Zij zijn erg gretig en spontaan. Maar ook ik zit vol energie. Dus het klikt heel goed binnen de groep.

Het werken met Peter is heel inspirerend. Hij is rustig en charmant. Geen baas. We werken als collectief. Zonder hoofd- en bijrollen. We maken alles zelf, hebben elk een eigen inbreng, een eigen oordeel. Voor mij is dit echt een nieuwe start. Ik ben zolang niet gezien geweest. Amsterdam is dan wel niet zo ver, maar als je daar zit, merk je toch dat Vlaanderen het buitenland is, dat je zelden contact hebt met Vlaamse collega’s.

Er is zeker iets veranderd als je het Vlaams theater van vandaag vergelijkt met 10, 15 jaar geleden. Er is veel meer beweging en er zijn veel meer groepen. Jonge mensen krijgen meer kans.

Ik ben al heel vroeg met kunst bezig geweest. Als enige van het gezin eigenlijk. Van kindsbeen af deed ik klassiek ballet en voordracht in Mechelen. Ik was nog heel jong toen ik al het land afreisde met voordrachtprogramma’s. Toneelspelen heeft altijd in me gezeten. Ik deed het gewoon graag. Mijn ouders wilden niet dat ik actrice zou worden. Vooral mijn vader verzette zich daar absoluut tegen. Ze vonden het een beroep dat te veel materiële onzekerheden inhield. Maar toen hij later zag dat ik mijn weg begon te vinden in dit wereldje, is hij bijgedraaid. Dat ik de dochter van een bekende vader ben, heeft me niks vooruitgeholpen in dit vak. Integendeel.

Ik heb nu een dochtertje van zes maanden oud. Dat is weer een nieuwe ervaring. Elke ervaring op sociaal vlak maakt je rijker als actrice. Je mag niet te veel binnen het kleine wereldje van het theater blijven. Je moet leven. En daaruit inspiratie halen om een betere actrice en een wijzer mens te worden. Hoop ik.

?Salut en lekt m’n pan? is t/m 21 september te zien in het cultureel centrum van Berchem, daarna op tournee.