In de Filmfabriek werken ze aan een videofilm met het Ballett Frankfurt. Anne Quirynen ( 36) is uitvoerend producent en mederealisator.

Bart Vandergeten / Foto : Hypnovisuals

De Filmfabriek ontstond na de video-installatie The Mind Machine of Dr. Forsythe voor Antwerpen ’93. Peter Missotten, Anne Heyman en ik hadden samen met An-Marie Lambrechts de installatie gerealiseerd, en we besloten daarna om hechter te gaan samenwerken. Tot dan toe waren we apart als zelfstandigden bezig geweest, maar voor videoproducties bereik je dan op zeker ogenblik een plafond. Op eigen naam alleen kun je de risico’s niet langer nemen, je moet een organisatie achter je hebben.

De vestiging in een oude melkfabriek in Bierbeek is op zich al apart, maar we wilden dan ook niet zomaar een productiehuis beginnen. We wilden een interessante combinatie maken met een design- en decorafdeling die onze realisatie een eigen stijl zou geven. Al voor de opnamen van het Antwerpen 93-project bijvoorbeeld hadden we een omgeving gecreëerd waarin de dansers van Ballet Frankfurt niet konden bewegen zoals ze wilden. Ze moesten gaan liggen op een glazen plaat. Daardoor moesten ze anders gaan bewegen, en dat maakte het tezelfder tijd makkelijker voor onze camera om hen te volgen. Uiteindelijk hebben we heel wat goede reacties gekregen op onze video-installatie. De vertoning op Antwerpen 93 werd zelfs met een week verlengd.

Metaalconstructies met glas laten we vaak terugkeren in onze producties. Voor ons nieuwste tv-project Locus Solus, weer met het Ballett Frankfurt, maakten we een grote waterbak van metaal en glas. De bak is nogal smal, dus de bewegingen van de dansers zullen opnieuw bepaald worden door het decor waarin wij hen plaatsen. Dans in de traditionele zin van het woord kan je dit zeker niet noemen, de film is trouwens een science-fictionverhaal.

Als je echt een bestaande choreografie wil adapteren, dan moet je extreme keuzes maken. Je moet niet proberen alles te tonen wat er op een grote scène gebeurt, op tv geeft dat bijna niets. William Forsythe, de choreograaf van Ballett Frankfurt, is altijd verrast en heel tevreden als hij zijn eigen stuk niet meer herkent. Gelukkig maar, want de podiumversie overtreft altijd een gewone verfilming ervan. Van Wim Vandekeybus weet ik dat hij van een video-opname ook telkens iets helemaal anders maakt. Meestal begint het al met een ander decor. Vroeger werkte ik voor verschillende organisaties, onder meer voor Vandekeybus en Anne Teresa De Keersmaeker, maar het nadeel is dat je dan in hun structuur moet functioneren. Zo verlies je veel tijd in discussies. Want hoe geïnteresseerd die mensen ook zijn in film, ze kennen de concrete technische aspecten er niet van. Dus je moet hen telkens helemaal uitleggen wat je wilt doen en waarom.

Waar wij momenteel mee bezig zijn, zullen veel mensen afdoen als ?artistiek?. Maar er is een plaats voor en er zou nog meer plaats voor moeten komen. Wij willen onze keuzes zo extreem mogelijk volhouden. Anders waren we beter zelfstandigen gebleven of braaf bij BRTN of VTM gaan werken. Jammer genoeg lijkt het niet makkelijker te worden om geld te vinden. Steeds minder tv-stations durven de stap zetten om te zeggen : ?Okee, doe het gewoon en ook al is het kunst, we zenden het uit.? Daar zal toch niemand van doodgaan ? Locus Solus maken we met een budget van 9 miljoen. In vergelijking met andere fictiefilms is dat weinig.

Mijn punt is : wie tv kijkt, wordt bijna altijd met dezelfde manier van filmen geconfronteerd. Shot, tegenshot… Na een tijd geraak je dat zo gewoon, dat je een andere manier meteen gaat verwerpen. Maar moeten we dan niet meer proberen erop te wijzen dat je nog op een andere manier naar de dingen kan kijken ? Dat er andere beeldculturen bestaan ? TV maakt de mensen erg lui. Leg de drempel net wat hoger, dan zullen de mensen meer moeite doen om iets te begrijpen. Ik heb het zelf gemerkt bij de informatieve video over dans die ik vroeger maakte voor schoolklassen.

Het plezante aan de Mind Machine was dat we ons niks van een doelpubliek moesten aantrekken. Dat geldt ook voor onze nieuwste productie. Maar dat betekent niet dat we géén publiek willen bereiken. Met de Filmfabriek willen we geld verdienen. En dus proberen we een markt aan te voelen. Zo broeden we nu op een kinderserie op basis van een boek van Jan Simoen : De Vierde Stad. We denken dat het een kans maakt, anders heeft het geen zin om eraan te beginnen. Je móet wel commercieel denken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content