Tijdgenoten
Jan Hublau ( 33) is ex-drummer, ex-promotion manager en nu general manager van Via Records, een pas opgericht Belgisch filiaal van een Nederlandse platenfirma. Symbolisch: gevestigd in Wetteren, niƩt in Brussel.
Binnen de muziekindustrie zei bijna iedereen: “Hublau is zot. Waarom verlaat hij een vaste positie bij een relatief succesvolle platenfirma om zich in het onzekere te storten?” Da’s nogal simpel: omdat ik in de eerste plaats van muziek hou. Ik had het gevoel dat ik met papieren en producten bezig was en ik luisterde niet eens meer naar de muziek die we uitbrachten. Het gaat me nooit om geld, maar om gevoel. Op een dag had ik een flits: moet ik dit tot mijn vijftigste doen?
Ik ben drummer geweest. Soms voel ik het nog kriebelen. Het heeft iets om in een groep te spelen zoals in The Establishment of Scapegoat, maar dan alleen als het klikt. Ik huiver een beetje voor het gezeik van de ego’s en de rompslomp om repetities te organiseren. Ik ben thuis nog altijd met muziek bezig, ik ga dat ook nooit kunnen laten. Betekent het dat ik een gefrustreerde muzikant ben? Nee, ik heb het allemaal gehad en ik ben er blij om. Het maakt het voor mij ook eenvoudiger om met andere musici te kunnen praten: ik weet waar ze mee bezig zijn en dat creĆ«ert een gevoel van “hij is een van ons”.
Ik heb geen zin om een platenbaas te zijn in de slechte betekenis van het woord. Ik wil geen discussies met advocaten, ik spendeer liever mijn tijd aan praten met winkeliers, muziekfans, mediamensen, artiesten zelf.
Via Records bestaat al een aantal jaren in Nederland. Een echte “independent”, opgestart om world, jazz, blues, singersongwriters en new age te propageren. Momenteel werken er tien mensen. Wij in BelgiĆ« zijn begonnen met drie, en straks komt er hopelijk een vierde; twee op kantoor en twee op de baan. ’t Is een heel andere manier van denken: bij ons lopen alle functies door elkaar, is iedereen met alles tegelijk bezig. Ik geloof nooit dat alle ideeĆ«n van Ć©Ć©n persoon kunnen komen. Er kan hoogstens Ć©Ć©n persoon zijn die alle ideeĆ«n kanaliseert en taxeert op hun realiseerbaarheid. Het is ook niet toevallig dat wij in Wetteren wonen en niet in Brussel. Waarom zou ik iedere dag uren verliezen met filerijden? Alleen omdat het volgens multinationals “hoort” dat een platenfirma in Brussel gevestigd is?
Alles is relatiever bij ons. Wij hĆ©bben ook grote namen uit de jazz – Marcus Miller, Joe Zawinul, Michel Petrucciani – maar die verkopen nooit per tienduizenden. En terwijl een andere firma Ć©Ć©n cd moet hebben die tienduizend stuks verkoopt, werken wij in de breedte: tien cd’s van duizend exemplaren. Hoe definieer je dan succes? Rondkomen, goeie mensen in dienst kunnen nemen, het publiek in contact brengen met je releases. Ik blijf geloven dat platenlabels ook een educatieve taak hebben.
Als wij winst maken, gebruiken we die om te investeren in leuke projecten. Toen Hans Helewaut bij ons kwam, hadden wij maar Ć©Ć©n vraag: plezant plaatje, hoeveel moeten we ervan verkopen om uit de kosten te geraken? Dus niet: hoeveel winst kunnen we erop maken?
Ik zie de toekomst van de muziekindustrie niet somber in. De meeste mensen hebben hun ouwe platen door cd’s vervangen, maar dan alleen in het rock- of popgenre. Er zijn bergen genres waar die inhaalbeweging nog moet beginnen. Er zijn veel dingen die bij ons voor het eerst op cd verschijnen. Er zijn ook nog nieuwigheden genoeg: wereldmuziek bijvoorbeeld. Al zal die trend allicht ook tijdelijk zijn. Maar goed, dat probleem lossen we dan wel op. Het gaat erom alert te blijven en van je vak te houden.
Via Records, Hekkerstraat 13, 9230 Wetteren, (09) 365.40.60.
Jacky Huys / Foto Hypnovisuals
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier