tijdgenoten

Lies De Peuter(32) verkoopt in haar winkel Goddess zelfgemaakte kleding, beeldjes en andere voorwerpen geïnspireerd op de godinnencultus.

Bij het zoeken naar een identiteit als vrouw, heb ik me van kindsbeen af naar de geschiedenis gericht. Maar ik ben pas concreet rond de cultus van de godin beginnen werken, toen ik een boek te pakken kreeg van Marija Gimbutas, die archeologie combineert met mythologie. Zij heeft een naslagwerk gemaakt met de gehele iconografie van de godinnenverering in de voor-Griekse Europese beschavingen. Dat boek bevat werkelijk alles wat ik wilde weten, en is bovendien geïllustreerd met prachtige beelden. Ik hou vooral van primitieve kunst, zowel uit Afrika, als uit Zuidoost-Azië en de eilanden in de Stille Oceaan. De etnische kunst is over de gehele wereld sterk verwant met de kleuren en vormen die gebruikt worden in de godinnensymboliek. Ook Joseph Campbell, dé grote deskundige in de vergelijkende mythologie, bevestigt dat dezelfde verhalen en vormen overal terug opduiken, en dat zij een eenduidige betekenis hebben. En daarin vind ik ook mijzelf terug. De tekeningen die je op de muren in de winkel ziet, ontstaan spontaan, vanuit mezelf. Maar ze zijn zeker ook verwant met de godin- en vruchtbaarheidscultus én met de aborigines. In een van de figuren herken je een soort foetus, half mens, half vis, in een baarmoeder. De afgebeelde kruk verwijst naar de pigs teeth, de tanden van een wild zwijn die de Papoea’s vaak als motief gebruiken. De Papoea’s zijn trouwens de mensen die mij tot nu toe het meest ontroerd hebben, waarschijnlijk omdat zij zo “onschuldig” zijn.

Ik heb theaterkostuumontwerp gestudeerd, en werkte vier jaar als stiliste voor televisie. Maar daarin voelde ik mij na een tijdje heel gefrusteerd. Ik ben vooral goed in vrij extreme kleding, klassieke dingen maken ligt mij niet. Ook voor Goddess heb ik me heel sterk moeten inhouden. Vooral omdat ik voor redelijke prijzen wilde verkopen. Ik heb ook het gevoel dat zeker de alternatieve jeugd minder om kleding geeft. Of ze willen er niet teveel geld aan uitgeven. Daarom vraag ik me soms af of ik in de toekomst wel kleren moet blijven maken. Sinds een jaar of vijf maak ik mijn kleding met een atelier in Indonesië. Je vindt er veel goedkoper basismateriaal, verf en werkkrachten, waardoor je een kleine en toch niet te dure productie kan opzetten. Al wordt dat ook daar steeds moeilijker. Maar vooral op persoonlijk vlak heb ik in Azië heel veel geleerd, door samen te werken met mensen die zeer spiritueel ingesteld zijn. Vaak staat dat lijnrecht tegenover onze cultuur. Wat wij hier als deugden ervaren, zijn dat ginds helemaal niet. Het is echt zwart-wit. Door bij je eigen reactie daarop stil te staan, leer je het meest over jezelf en je achtergrond.

Ik heb het nooit aangedurfd om een eigen winkel te beginnen, omdat de kleding die ik maak niet commercieel is. Bovendien ben ik iemand die moeilijk kan stilzitten. Uiteindelijk hebben we het er toch op gewaagd, maar dan in combinatie met andere producten. Je kan in de kelder achteraan vegetarische Indische dagschotels eten en thee drinken. De bedoeling is ook om contacten te leggen. Daarom organiseren we cursussen en tentoonstellingen rond muziek en vrouwen. Ik ben ook nog steeds op zoek naar vrouwen die zelf rond godinnen werken, of dat nu in muziek is, in beeldende kunsten of iets anders. Een deel van de opbrengst gaat naar een school in Bangladesh. Drie jaar geleden ben ik daar met mijn Indische man getrouwd. Er zijn zoveel problemen in dat land, dat je gewoon iets moet doen. Het beste leek ons de armen te leren lezen en schrijven. Dus hebben we zelf een schooltje gebouwd waar arme kinderen, veelal van alleenstaande moeders, gratis onderwijs krijgen.

Goddess, Parijsstraat 67, 3000 Leuven. Tel. (016) 29.55.52

KAREN DE POOTER / FOTO HYPNOVISUALS