THE JAYHAWKS EN HET VERLEIDELIJKE VAN ROEM

Hoewel The Jayhawks te pas en te onpas met de country-legendes The Louvin Brothers worden vergeleken, zegt zanger-gitarist Gary Louris dat hij dat genre niet met de paplepel heeft binnengekregen : “Ik was een fan van Britse muziek, de Beatles en de Stones, de Kinks en de Who, en een decennium later luisterde ik naar punk. Ik heb country pas ontdekt toen ik 25 was. Ik speelde in een groepje en de zanger daarvan liet me de “Sun Sessions” van Elvis Presley horen. Ik was kompleet van de kaart. Eigenlijk besefte ik toen voor de eerste keer : hé, er bestaat ook Amerikaanse muziek. En van toen af ben ik van de ene autentieke groep in de andere gerold : rockabilly, folk, blues, gospel én rock natuurlijk. “

The Jayhawks stammen uit Minneapolis, een meer dan gezonde muziekstad : “Op een bepaald moment zijn er een aantal elementen die op het juiste moment samenvallen. Er was Hüsker Dü, een band waarvan het belang niet kan overschat worden. Er was een platenlabel Twin Tone én een briljante platenwinkel : je hebt enerzijds een plaats nodig waar lokale musici mekaar kunnen ontmoeten en anderzijds een kanaal langswaar lokale muziek naar buiten kan komen. En als je dan nog een paar klubs hebt zoals die van Prince waar groepjes live kunnen groeien, dan zit je gebeiteld. “

Louris heeft studies architektuur gevolgd : “Het was geen roeping, maar een tijdverdrijf in afwachting dat ik een goeie groep zou vinden. Dat duurde even, zodat ik uiteindelijk negen jaar als architekt heb gewerkt, tot een jaar of vier geleden zelfs. Ik ben beter als musicus. Ook al zijn de verleidingen in dit vak groter. Mensen sterven, mensen plegen excessen, ik keur het niet goed dat mensen een hotelkamer afbreken, maar ik heb er begrip voor. Als ik op toernee ben, wil ik ’s ochtends voor het slapen gaan ook geen boek meer lezen, maar drinken. Ik probeer alleen nog een systeem te vinden om op tijd te stoppen, want ik haat katers. “

“Tomorrow the green grass” is, zoals z’n voorganger, geproduceerd door George Drakoulias. “Hij is een vriend, een vertrouweling, een supporter, ” zegt Louris, “én de man die ons een kontrakt heeft gegeven, wat niet onbelangrijk is. Je moet z’n rol als producer niet overschatten : hij is geen “mastermind”, maar de fotograaf die een momentopname van ons maakt. Er zullen nog platen komen met hem en platen zonder hem. “

Wie de muziekscène volgt en de kleine lettertjes op hoesjes leest, zal de naam Louris frekwent zijn tegengekomen. Bij Joe Henry of Counting Crows bijvoorbeeld. “Waarom maakt de ene het en de andere niet ? ” vraagt Louris zich af. “Joe is te subtiel. Bij Counting Crows had je het idee : hier wordt zoveel geld tegenaan gegooid, dat het niet anders kàn dan lukken. Ik denk niet dat wij het ooit zo groot gaan maken. Om te beginnen hebben we twee lead-zangers en dan verwar je de helft van het publiek al. Aan de ene kant is het een verleidelijke gedachte om gigantisch te worden, maar aan de andere kant heb ik gezien wat roem mensen aandoet Adam van de Crows bijvoorbeeld en zeg ik : nee, bedankt. “

– “Tomorrow the green grass” van The Jayhawks is verschenen op American. De groep koncerteert op 14/6 Vooruit Gent.

The Jayhawks : de trots van Minneapolis.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content