Lene Kemps
Lene Kemps Lene Kemps is de hoofdredactrice van Knack Weekend.

Het lijkt alsof de werkende vrouw wraak heeft genomen. Na de Lolita-look, grunge, neo-hippie en retro-fifties probeert dit seizoen echte kleding te brengen : makkelijk, mooi en goed gemaakt. Kwestie van ekonomisch denken : ontwerpers hebben de dames met de portemonee herontdekt. The working girl speelt de hoofdrol in bijna elke kollektie. Tailoring, goed ouderwets vakmanschap, is een kernwoord in de aanpak. Een tailleur, jurk en winterjas zijn de belangrijke elementen in elke garderobe. De juiste accessoires zijn onmisbaar. Terug naar de tijd van onze moeders. Uit angst voor saaie defilés wordt deze “realistische” stijl soms op z’n sixties geprezenteerd, met mod-allures. Moeder of mod, lijkt de hamvraag van dit seizoen. Op de volgende pagina’s gaan een dozijn ontwerpers op zoek naar de vrouw van vandaag : Gianni Versace, Giorgio Armani, Jil Sander, Gucci, Dolce & Gabbana, Vivienne Westwood, Christian Lacroix, Jean-Paul Gaultier, Ann Demeulemeester, Dries Van Noten, Martin Margiela en Comme des Garçons.

LENE KEMPS

Working girl

Misschien heeft Gianni Versace de film Working girl met Melanie Griffith in de hoofdrol gezien, waarin zij zegt : “Ik heb een hoofd voor zaken, maar een lichaam voor zonde. ” Zijn werkende meisjes zien er vooral sexy uit, in pastelkleurige mantelpakjes en glanzende stretchjurken. Als kledingstuk van het seizoen ziet Gianni de overjas : knielang of 7/8, waaronder nog een flits van een jurk te zien is. De sfeer van de kollektie is regelrecht Hollywood, met Grace Kelly en Audrey Hepburn als grote voorbeelden. Hij wil een eenvoudige kollektie leveren, nonchalant en elegant. Perfektie zit ‘m in de beperking, zegt de anders zo uitbundige Versace : “subtract, subtract, subtract. “

De Kelly- stijl van Versace.

De come- back van de jas, Istante.

Een suikerroze tailleur, Versace.

De glansjurk, Versace.

Luxueuze elegantie

Vrouwelijk, verfijnd en gestruktureerd. Giorgio Armani de meester van de losse en nonchalante lijn geeft een sterk couture-gericht en bijna formeel defilé. De avondkleding-passage is adembenemend. Zwarte fluwelen jurken versierd met een collier van rozen. Lange jasjes met Chinese bloemmotieven. Een reeks bodies en jurken in huidkleurige stretch met zwarte bloemen. Voor overdag tekent Armani het mooiste zandlopersilhouet van Milaan. Getailleerde jasjes “De moderne vrouw zweert bij haar jasje”, aldus Giorgio met wijde broeken of lange rokken. “Het is geen nostalgische

remake van de jaren vijftig maar een kollektie met zin voor humor

en aandacht voor de kleinste details”, zegt hij. Handschoenen, sjaals, tasjes en hoedjes. Niets ontbreekt aan dit silhouet.

Het nieuwe zandloper- silhouet.

De Chinese bloem- motieven.

Huid- kleurige stretch met zwarte bloemen.

Een aktuele inter- pretatie van de jaren- vijftig- lijn.

Tradizione Italiana

Domenico (Dolce) en Stefano (Gabbano) herontdekken hun Siciliaanse wortels en keren terug naar de ernst en degelijkheid van de kleermakerstraditie. “Een kwestie van respekt”, zeggen ze. “Mode moet weer au sérieux genomen worden. Eén van de manieren om dat te bereiken is door een perfekt afgewerkt kledingstuk te leveren. Italië heeft veel vakmanschap te bieden. Het zou zonde zijn daar geen gebruik van te maken. ” Die aanpak levert een heldere en koherente kollektie op, vol nette tailleurs en jurkjes à la Jackie O. Natuurlijk blijven de fetisj-stukken aanwezig : bustiers, transparante jurken en veren boa’s. Maar overal primeert de coupe en nergens

wordt de aandacht afgeleid door biezondere effekten of luidruchtige motieven.

“Alsof elk kledingstuk op maat is gemaakt door je favoriete kleermaker”, zeggen

Dolce en Gabbana.

Een van de weinige kostuums.

Toch nog trans- parant.

De perfekte jas.

Het onmisbare zwarte jurkje.

Vive la cocotte

De tema’s van Westwood shows zijn altijd verrassend. Van Anglomania tot Erogene zones en dit seizoen : la cocotte ; opgedragen aan de Franse courtisane Ninon de l’Enclos. “Omdat ze de gangbare stereotypes weigerde en trouw bleef aan zichzelf”, aldus Westwood. De beelden van verleden seizoen de enorme boezem, brede heupen en het kussentje op het achterwerk choqueerden. Westwood zag het als een idealisering van de vrouwelijke vormen. Het publiek interpreteerde het als een groteske overdrijving. Het silhouet is dit seizoen niet minder opvallend. Met een opeenstapeling van vormen en motieven slaagt Westwood erin een verzorgd en formeel beeld neer te zetten. “Als reaktie tegen de middelmatige nonchalance die deze dagen de norm is”, zegt ze. “Mode betekent niet dat je zomaar kleren

samengooit. Je moet een total look creëren waarbij elk detail belangrijk is. “

Een frivole variatie op het kostuum in Harris- tweed.

De klassieke Engelse dame.

La cocotte maakt een wandeling.

Hand- gebreid chenille en een glitter- mini-kilt.

Geslaagd, met glans

Jil Sander heeft een dynamische, sterke vrouw voor ogen wanneer ze tekent. Eentje die naar kantoor gaat in een glanzend en strak pak, ongetwijfeld één van de sterkste beelden in Milaan. Het Sander-pak is hi-tech, modern en elegant ; zonder de disco-associaties die de glans gewoonlijk oproept. Het is een van de weinige kostuums in het defilé, want Jil Sander keert zich al enkele seizoenen af van de klassieke mannenpakken die we van haar gewend zijn om zich op typisch vrouwelijke stukken te koncentreren. Haar strakke avondjurken, met een ingewikkeld web van naden, zijn niet altijd even geslaagd ; de tailleurs en jassen wel. Ze zitten

strak en volgen het lichaam, in een beeld dat aan de jaren

vijftig herinnert.

Het glanzende pak.

De strakke avond- jurk.

Modern en makkelijk, het mantel- pakje.

Alles even strak en netjes, ook het tricot.

Sjiek met schwung

Van Noten wil mannelijke vormen vervrouwelijken en verzachten. Jasjes en broeken zitten ruim en zijn in vloeiende stoffen uitgevoerd. Soms ziet het er een beetje onhandig uit, à la Charlie Chaplin. Meestal oogt het erg elegant, vooral wanneer wijde broeken met een getailleerd jasje worden gekombineerd. De eeuwige bloemen zijn er ook weer, onregelmatig en abstrakt, als kleurig aksent op een jas of jurk geschilderd, of als corsage opgespeld. “Er zitten geen twee stuks met dezelfde lengte in de kollektie”, zegt Van Noten, die genoeg heeft van al het gepalaver over roklengtes. “Ik wil kleren brengen en me losmaken van het begrip mode. ” De veelbesproken burgerlijke

couture-look van vorig seizoen heeft plaatsgemaakt voor een

beeld met meer beweging. Zwierig en vrouwelijk.

Een vleugje nostalgie.

Man- nelijke vormen in zachtere uit- voering.

Kleurige aksenten.

Be- schilderd satijn.

Dubbelzinnig

Terwijl de meeste ontwerpers mannenkostuums vervrouwelijken, gaat Ann Demeulemeester een stap verder. “Eenvoudige coupes en nieuwe proporties moeten de illusie wekken dat mijn kleren gedragen worden door jongens”, zegt ze in Journal du Textile. Dus worden jurken recht en hoekig, met het aksent op de heupen. Jasjes zijn getailleerd en lang, of kort en recht. Als het jongens zijn, dan zijn het hele sexy jongens. Het is een kollektie vol experimenten, waar sommige stuks achterstevoren

worden gedragen, wat gekunsteld aandoet. De das verschijnt

als typisch mannelijk accessoire op jurken en hemden, om vervolgens

uit te groeien tot een kompleet topje. Een sterke kollektie.

De das als topje.

Achter- stevoren, het aksent op de rug.

De jurk met lage taille.

Mannen- pak voor vrouwen die op jongens lijken.

Zoet met nasmaak

Rei Kawakubo omschrijft haar kollektie als sweeter than sweet. Ze neemt suikerzoete en meisjesachtige elementen frêle pasteltinten, kant en ruches, bloemen en borduursels, hoepelrokken en strikken en schudt ze door elkaar tot ze grimmig worden. Romantiek à la Rei. Gejaagd door de wind van een atoombom. De jasjes lijken dwangbuizen omdat de mouwen rond het lichaam zijn gebonden. Capes belemmeren elke beweging. Rokken maken het wandelen moeilijk. Het is een verontrustende visie. Een waardevolle bezinning over het tema

dat dit seizoen beheerst : vrouwelijkheid, geïnterpreteerd op

een persoonlijke manier.

Ge- vangen in tulle.

Noch bloemen, noch kransen.

Kanten onder- jurk als over- jurk.

De dwang- buisjas.

Shocking pink

Wie uitsluitend zwart verwacht, zit verkeerd. Margiela’s kleurenpalet bevat bruin, kaki en een gamma van roze tinten. Het is een draagbare kollektie, met knielange rokken en getailleerde jasjes. Het geheel ziet er couture uit, veel minder dekonstruktief, zonder rafels of gaten. Alles perfekt afgewerkt en netjes. Maar het tweedehandsgevoel is er nog steeds. Een bruine overjas, nonchalant dichtgebonden met een roze riem, lijkt zo op de vlooienmarkt gevonden. “Apocalyptisch sjiek”, zegt Women’s Wear Daily. Margiela steekt de draak met de topmodellencultus door de gezichten van de meisjes onder een doek te verbergen. En vermoedelijk is het een cynische bedenking over het modegebeuren dat hij zijn defilé

in een cirkustent organizeert.

Roos fluweel.

Apoca- lyptisch mantel- pakje.

Tweede- hands of niet ?

Margiela’s versie van het smalle ceintuurtje.

Cyber-amazones

Ze lijken regelrecht uit Mad Max te komen : agressief en overweldigend. Moderne amazones noemt Gaultier ze. Ze dragen kleurig en strak disko-satijn of klassiek ogende tailleurs en avondjurken van neopreen, het materiaal waaruit duikerspakken worden gemaakt. De amazones mengen alle mogelijke materialen : nylon, skai en leer. Ze houden van glans en glitter en alles wat strak op het lichaam zit. Vaak dragen ze kleurige korsetten als bovenkleding en een randje veren rond de hals. Laat u niet verblinden door de uitbundig futuristische styling en S.M.-accessoires. Ze leiden de aandacht af van Gaultiers vakmanschap. Onder de gekheid zitten nog steeds perfekt gesneden kledingstukken.

disko satijn.

Futur- istische jas.

Neopreen pakje.

Krijt- streep en veren, een moderne kombinatie.

Geisha-cowboys

“Geisha’s, verkleed als cowboy, wandelend door de jaren tachtig. ” Het is de raadselachtige omschrijving die Lacroix aan zijn kollektie geeft. Zijn dames wandelen inderdaad op de Westernmanier, met de handen op de heupen en de hoed schuin op het hoofd. Maar ze blijven hoe dan ook erg “madame”. Overdadige motieven, kant, mohair, fluweel en tweed ; Lacroix stapelt het op elkaar. Het mooist zijn de eenvoudige silhouetten : tweed tailleurs en lange metaalachtige jassen, een groene satijnen perfecto op een strakke rok, een

zwarte nylon bloezon over een fluwelen jurk. Geen mini, dat houdt hij

voor de Bazar-lijn, zijn eigen versie van streetwear. In dure straten dan

toch, want ook daar kan hij zijn voorliefde voor dure stoffen en wilde kleuren

niet verstoppen.

Een geslaagde tweed- kombinatie.

Mannen- pak en mohair jas.

Een tailleur uit de Bazar- lijn.

Street- wear à la Lacroix.

Maniakaal mod

Met Tom Ford als designer gaat Gucci resoluut de avant-garde richting uit. De ommekeer is dit seizoen erg duidelijk. Gucci geeft een van de meest sexy shows. “Sexy en hip”, zegt Ford. Zijn gedurfde kombinaties herinneren aan de Mods uit Carnaby Street. Broeken zijn strak en hangen laag op de heupen. Hemden zitten zo mogelijk nog strakker en er wordt net één knoop te veel open gelaten. Truitjes zijn skinny. Jassen zijn van bont of mohair. Alles overgoten met een jaren-zeventig lipgloss-glans. Dè Gucci-accessoires zijn

een metaalachtige schoudertas en glanzende boots, door Ford

omschreven als “techno-color” accessoires. Voor het gamma

inspireerde hij zich op de hoogglanzende auto-verven.

De mohair jas en de glan- zende boots.

Emma Peel is niet ver weg.

De Mods achter- na.

Laag op deheupen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content