Koert Van Kerckhove kookt letterlijk en figuurlijk op een hoog niveau: zijn restaurant Picasso ligt boven op de Rode Berg.

De 35-jarige Koert Van Kerckhove komt uit Poperinge, volgde koksschool in Brugge en werkte in de weekends in restaurant De Karmeliet, het beste restaurant van Vlaanderen. De afgestudeerde kok ging aan de slag in gastronomische eethuizen, zoals de Antwerpse Sir Anthony Van Dijck en Chère Madame bij Luik. Toen de tijd rijp was voor een eigen restaurant, koos Koert voor een hoevetje boven op de Rode Berg (een van de elf heuvels uit de Westhoek). Beetje bij beetje werd alles verbouwd en vandaag is er, op de muren na, nog maar weinig over van wat er vroeger stond. Picasso verwierf recentelijk een Michelinster. De gedegen, Frans georiënteerde kookkunst van Koert Van Kerckhove ligt aan de basis van het vertrouwen dat de bandenfabrikant schonk aan dit afgelegen restaurant. Michelin streeft ernaar om zijn sterren geografisch te spreiden. Deze politiek vertekent wel enigszins het beeld: de kwaliteit van een restaurant met één ster in een grootstad is meestal superieur aan de kwaliteit van een restaurant in een afgelegen hoek, zoals Westouter. Daarom mag men in Picasso niet evenveel comfort en culinair raffinement verwachten als in gelijk gewaardeerde Brusselse eethuizen, zoals Ecailler du Palais Royal, Truffe Noire of Maison du Boeuf. Wij kwamen tussen de fiets-, wandel- en Engelse oorlogstoeristen mee naar het heuvelland en hadden het geluk om nog even op het terras van de ondergaande zon en het uitzicht te kunnen genieten. Heel West-Vlaanderen lag aan onze voeten. Binnen wachtte een eetzaal, ingericht in ‘moderne landelijke stijl’. Grijs en bruin zijn de terugkomende kleuren en dat maakte het een beetje saai. Bovendien miste de bediening spontaniteit: bij lekker eten horen gezelligheid en vrolijkheid. Om wakker te blijven waren er energieke soldatenmarsen. (Hoeveel koks werken zich niet in kronkels om originaliteit op het bord te brengen, terwijl hun keuze van achtergrondmuziek vaak vreselijk banaal is!). In Picasso is er een gevarieerde spijskaart met culinaire trekpleisters als: stoofpotje van nieroogkreeften met spinazie en varkenswangen (895 fr.), gebraiseerde varkenswangen met St.-Sixtussaus met honing (825 fr.), en gegrilde tarbot met zurkelcoulis en stoemp met spinazie en grijze garnalen (1200 fr.). De spijskaart wordt geruggensteund door een uitgebreide wijnkaart. Er werd geïnvesteerd in Franse en niet-Franse wijnen. Wij kozen het marktmenu (1700 fr. of 2450 fr. met afgestemde wijnen). Een vierkant Japans bord met salade van lauwe kreeft en prinsessenboontjes met chutney van mergpompoen en koekje met pompoenzaden opende en viel in de smaak. Nummer twee was zeebaars met vers gekookte bloemkool en gerookte boter: lekker en niet alledaags. Nummer drie bestond uit in geklaarde boter gebakken zwezerik met coulis van peterselie, tempura van spinazie en brune gemaakt van in bouillon gegaarde gebruinde uien en aardappelen. De maaltijd werd gepast afgesloten met in hazelnootkaramel verwarmde nectarines vergezeld van een bol versgedraaid vanille-ijs.

In Picasso wordt goed gekookt, de kok houdt van lange kooktijden, van weinig zout en van veel boter.

Picasso: Rodebergstraat 67-69, 8954 Westouter. 057-44 69 08. Dinsdagavond en woensdag gesloten. Zakenmenu 1200 fr., marktmenu 1700 fr., degustatiemenu 2200 fr. XXXX (vierkoksmutsjes)

De beoordeling ……..

Pieter Van Doveren / Foto: Jan Caudron