Oliver Cielen verhuisde met Hungry Henrietta naar een ‘uitrustpleintje’ in de winkel- en wandelbuurt in hartje Antwerpen.

Vader en moeder Cielen begonnen 26 jaar geleden in de Antwerpse Koningsstraat met het restaurant Hungry Henrietta. Vlees en vis van de grill met een gepoft aardappeltje: het repertoire was klein maar het succes was groot. Dertien jaar later verhuisde de familie met potten en pannen naar de St. Jacobstraat, waar zij een artistieke brasserie openden met sober interieur. Men kon er tafelen in een ontspannen sfeer te midden van een helder uitgelicht decor, opgebouwd uit brute elementen, zoals afgekapte bakstenen muren en een gepolijste betonvloer. Uit de open keuken kwamen oprechte bereidingen, gerechten waarin de producten de ruimte kregen om te spreken. De brasserie was een trendsetter, want in die tijd waren er slechts chique eethuizen of veredelde frituren. Hungry Henrietta werd een instituut maar ging op de vlucht voor de bouwwoede die er in de buurt heerst. De nieuwe locatie ligt in het hart van het Antwerpse winkelcentrum en neemt het gelijkvloers in beslag van een blok nieuwbouw, dat zich situeert aan het pleintje achter het bisschoppelijk paleis. Het vroegere restaurant De Blauwe Bisschop werd gestript en strak, in het zwart heringericht. Achter een anderhalve meter hoge toog werkt de twee meter lange Oliver Cielen. Hij is 26 jaar, liep koksschool en stond 10 jaar naast zijn vader in de keuken. De nieuwe Hungry Henrietta is kleiner dan de vorige en heeft opnieuw een betonnen vloer, waarop deze keer designstoeltjes staan van Charles Eames. Wat meekwam van de St. Jacobstraat zijn de door Mastenbroek geschilderde schaapjes en… moeder Mianne Cielen (met Oliver op de foto). Zij helpt zoonlief bij de bediening en komt in aanmerking voor de eerste prijs voor de charmantste en elegantste gastvrouw. Wie niet meekwam is de trotse, houten stier: het massieve, 600 kg zware houtsnijwerk, dat in de vorige Henrietta achter het raam stond, verhuisde bij gebrek aan plaats naar de privé-woning. Ook de gepofte aardappels bleven achter, want die hebben hun tijd wel gehad. Voor de rest kokkerelt Oliver volgens dezelfde principes, d.w.z. de ingrediënten niet te veel bewerken en vooral niet ingewikkeld doen. Er is een beperkte spijskaart die maandelijks wordt aangepast. Evergeens zijn: salade Henrietta met gerookte zalm, eendenlevermousse, garnaaltjes en meloen (380/490 fr.), lamskroontje met gekonfijte groenten en zachte paprikacoulis (670 fr.) en geroosterd tussenribstuk met bearnaisesaus (690 fr.). Ook de wijnkaart is kort gehouden en speelt in op prijsvriendelijke ontdekkingen. De duurste wijn komt op 1100 fr. en de huiswijn kost 450 fr. de fles of wordt met de lat naast de fles aangerekend. Wij kregen de laatste vrije tafel op het terras en proefden van: carpaccio van rode tonijn met koriander en limoen en misten peper en zout (420 fr.), en van goed gekruide en gebakken scampi’s op een zomers slaatje met gekonfijte tomaat en Parmezaan (480 fr.). Hoofdgerechten waren: blank en stevig vlees van kabeljauw op smakelijke schijfjes Belle de Fontenay-aardappelen met in sojasaus gestoofde ui en een Hollandse saus (580 fr.) en iets te lang gegrilde tonijn met ratatouille (690 fr.). Het glas werd die avond gevuld met een Louis Latour ’98 uit de Ardèche, een bescheiden, innemende witte chardonnay die zijn prijs dubbel en dik waard was (650 fr.). De nieuwe Hungry Henrietta wordt onder het middaguur vooral bezocht door winkelende vrouwen en haastige lieden uit de modewereld. ’s Avonds opent de keuken om 18 uur en is het de beurt aan schouwburgbezoekers en rustige genieters.

Hungry Henrietta: Lombardenvest 19, 2000 Antwerpen. Tel. 03/232.29.28. Dagschotel 420 fr. Zaterdagmiddag en zondag gesloten. XXX (drie koksmutsjes)

De beoordeling van de keuken gaat van 1 tot 5 koksmutsjes: 1 = negatief; 2 = redelijk; 3 = positief; 4 = aanbevelenswaardig; 5 = uitmuntend.

Pieter Van Doveren / Foto: Jan Caudron