Philippe Grootaert en Philip Daelemans doen het op hun spontaan-nonchalante manier : zij maakten van bistro Le Petit Zinc een Antwerpse vaste waarde.

Le Petit Zinc : Veemarkt 9, 2000 Antwerpen. 03 213 19 08. Lunch 20 euro, menu’s 52 en 56 euro. Zaterdagmiddag en zondag gesloten.

Voor mensen met geld die zin hebben in vermaak en gespierde, klassiek geïnspireerde fijnkost is er Le Petit Zinc. Deze Franse bistro pur sang heeft zijn onderkomen in een vroeger buurtcafé en voormalig stamlokaal van de basketbalclub Zaziko. Daar waar eertijds de binnenplaats was, bevindt zich nu de keuken. Sfeer is belangrijk in Le Petit Zinc : dat merk je aan de huiselijke decoratie met zilverwerk en porselein en aan de aanwezigheid van een lange gastentafel en een eettoog. Voor lieden die iets confidentieels te bespreken hebben of voor een intiem vriendenfeestje, is er achter de keuken een privé-zaaltje. In Le Petit Zinc gaat het er spontaan aan toe. Een spijs- of wijnkaart moet je niet zoeken : wat de pot schaft, vermeldt een leien bord boven de toog. Wat er geschonken kan worden, ligt in kisten naast de toog. Via het open doorgeefraam zie je hoe eigenaar en chef-kok Philippe Grootaert in de potten roert. Zijn eerste eethuisje lag in de Antwerpse Schuttershofstraat. Hij deed daar alles alleen en liet er de ‘zwaarste jongens’ uit zijn hand eten. Een groepje rijke fans sponsorde de kok bij de opzet van een luxerestaurant aan de Frankrijklei en daar kwam wat later nog een tweede restaurant bij. Philippe was echter een betere kok dan zakenman en de handel klapte in elkaar. Le Petit Zinc is ‘menselijker’ van formaat en Philippe is er ondertussen al zes jaar in zijn element. Hij annexeerde het aanpalende huis en heeft uitbreidingsplannen. Hopelijk herhaalt de geschiedenis zich niet.

De eetzaal van Le Petit Zinc is het domein van Philip Daelemans. Deze non-conformistische maître d’hôtel is meestal gekleed in hemd met bretellen. Zijn kisten met kasteelwijnen en tweede wijnen worden via een négociant in Bordeaux aangekocht. De twee Flups zijn van het juiste kaliber om het Antwerpse volkje in toom te houden, opgeschoten havenbaronnen van repliek te dienen en uitdagende industriëlen op hun plaats te zetten. Deze lui komen naar Le Petit Zinc voor royaal geserveerde, onvergankelijke smaakbommen, zoals salade van eendenmagen met linzen (21 euro) of confit van lamsschouder (47 euro voor twee).

Wij namen plaats aan de gastentafel en kozen het Menu Philippe (52 euro). Kreeft gegaard in zoutkorst werd aan tafel professioneel uit z’n jasje gehaald. Vooral het vlees uit de pootjes kreeg door de behandeling in zoutkorst een meerwaarde en was uitzonderlijk sappig. Bij de kreeft kwam salade van jonge spinazie met meloenbolletjes en vinaigrette van vermalen meloen, olijfolie en azijn. Hierbij schonk de sommelier een droge Rosé des Riceys van Bauser en dat was een goede keuze (34 euro). De tweede bereiding bestond uit bloem van courgette, gevuld met mousse van ei, onherkenbare zalm en vercutterd sint-jakobsschelpdier : wij hadden al beter geproefd in Le Petit Zinc ! Als tussendoortje kwam vloeibare ambrozijn : dubbele consommé van kreeft, geklaard met rundertartaar en gegarneerd met krokante groenten. Ook het volgende gerecht, op vel gebakken slibtongetjes, gesandwicht tussen waterkers en puree van aardappel, waterkers en zoute boter, bracht verrukking. Het glas werd gevuld met een koppige, intense, warm-zuiderse Spaanse Solorca, Gran Reserva, Ribero del Duero uit Burgos (38 euro) en in het bord kwam ribstuk van speenvarken met koek van bloedworst en vijgensaus en opnieuw werden de lippen gelikt. Versgedraaid ijs met wentelteef en confituur van gesteriliseerde melk sloten deze machtige en prachtige maaltijd af.

pieter van doveren

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content