Tom Van Gils, Ronny Sauvillers en Rudi Mattheussen maakten van een honderd jaar oud Pomphuis een opzienbarend grand café met wereldrestaurant.

Het Pomphuis : Siberiastraat Z/N, 2030 Antwerpen. 03 770 86 25. www.hetpomphuis.be. In de week : snelle tweegangen-zakenlunch voor 20 euro. ’s Zomers terras met zicht op de petroleumhaven. Alle dagen open van 10 tot 23 u. Keuken van 12 tot 15 en van 18 tot 23 u. Maandag- en dinsdagavond muzikale omlijsting.

De opening van grand café/restaurant Het Pomphuis in mei 2002 is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Het megarestaurant met 160 zitplaatsen is ondergebracht in het uit 1903 daterende pomphuis aan het inmiddels verdwenen droogdok nummer 7 in de Antwerpse haven. Het opvallende horecaproject was vanaf de eerste dag een succes en was meteen dé plaats van afspraak voor le beau monde. Het chique volkje kwam voor het decor en voor elkaar, maar gaf negatieve kritiek op de kwaliteit van de keuken. Superkok Roger Souvereyns, die inmiddels vriend aan huis was geworden, schoot ter hulp en sindsdien zijn de signalen positief. Het Pomphuis is een privé-initiatief, waarvoor drie gedreven jonge mensen hun nek ver uitstaken. Tom Van Gils, Ronny Sauvillers en Rudi Mattheussen vormen het triumviraat dat vier jaar geleden Grand Café Park West in Berchem opende. Het werd een succesverhaal en dat willen de drie met Het Pomphuis herhalen. Het oude gebouw was de laatste jaren een vervallen stuk industrieel erfgoed, dat in 1993 als monument werd geklasseerd. Om verder verval tegen te gaan, schreef het Havenbedrijf, dat eigenaar is, een concessie uit. De investeerders kwamen en het pomphuis werd met respect voor het verleden opgeknapt en heringericht. Onder het imponerende dak kwamen een grand café, een restaurant, vergaderzalen en feestruimtes. Aan de kade naast het restaurant ligt de Ark aangemeerd, de drijvende theaterzaal die overbleef uit 1993, het jaar dat Antwerpen cultuurhoofdstad van Europa was. De drie van Het Pomphuis zetten de Ark in als drijvende entertainment hall.

Wij belden om te reserveren en waren verwonderd dat wij nog voor dezelfde maandagavond een tafel konden krijgen. Wij reden langs de Scheldekaaien via het Eilandje naar het havengebied. Daar, bij het Straatsburgdok, ligt het door water en kranen omgeven pomphuis met de bijbehorende hoogspanningscabine. Wij betraden de imponerende turbinehal en ontwaarden in de open kelder de pompen, monsters van ijzer en staal. Ons tafeltje stond in de buurt van het hangend podium met de pianist, die de noten van onder zijn vingers de ruimte in deed dwarrelen. De ruimte is magisch verlicht door gerichte spots en tientallen kaarsen op grote, zilveren kandelaars. Pluchen gordijnen, rotan meubilair, stijlvol gedekte tafels en vlot personeel in verzorgde brasseriekleding zorgen voor allure zonder stijfheid. In de keuken staan twee chef-koks : Ivo Van Geel, die klassiek is opgeleid en organisatorisch sterk staat, en Yvan Janssens, het creatieve brein en bekend als pionier van de fusion kitchen. Zij stelden een boeiende spijskaart samen met zowel klassieke bereidingen als avontuurlijk gekruide Pacific Rim Cooking. De wijnkaart presenteert twee huiswijnen en de keuze van flessen onder de 25 euro is beperkt. Onze vinger ging naar een rode Marques de Grinon Crianza 1999, een sappige, smaakvolle Argentijnse verleider (26,50 euro). Wij zaten nog maar net aan het aperitief of de voorgerechten verschenen al. Aan de ene kant van de tafel kwamen drie krokante loempia’s met vulling van chutney van rode ui, appel, eend en ganzenlever (14,50 euro). Aan de andere kant was er tataki of een blok rauw gemarineerde en kort aangeschroeide tonijn met een wrap, gevuld met salade en komkommer, opgediend met wasabi-mayonaise (13,50 euro). Wij vonden de voorgerechten vermakelijk en smakelijk. Ook de hoofdgerechten waren exotisch : zalmterriyaki in bruingelakte korst met zoetzure komkommer, gember en sushi-rijst (15,50 euro) en BBQ Porc, Chinese stijl, wat stond voor succulente, braafgekruide lapjes varkensvlees op een mengeling van zoete noedels en groenten (16,50 euro). Hoewel het voorspelbare repertoire van de pianist begon te irriteren, besloten wij nog wat na te genieten. Wij kozen als nagerecht een perfecte dame blanche van versgedraaid vanilleroomijs en gesmolten chocolade (5,70 euro). Wij baanden ons tevreden een weg tussen de tafels naar buiten en hoorden opvallend veel Nederlands.

pieter van doveren