De bel van het hoekpand uit 1714 doet het niet, maar kloppen heeft succes. Hier val je letterlijk met de deur in huis, en word je overvallen door een bonte mengeling van stijlen en exotische voorwerpen die schijnbaar rondslingeren in de immense ruimte.

Thomas Bouman Foto’s : Sven Everaert

Een van de meest sfeervolle plekjes in Gent is ongetwijfeld de Zandberg, bij St. Jacobs en het Belfort : een onopvallend en charmant pleintje pal in het centrum, waar het toch rustig is. Vooral omwille van de ligging wilden Koen en Yolande Panier hier hun eigen stek maken. Ze zijn geen echte stroppendragers, maar hun affiniteit met het stadscentrum is groot : meer dan twintig jaar woonden ze in deze buurt. En Yolande Zoef, zoals ze zich graag laat noemen, houdt hier vlakbij al 16 jaar een winkeltje open met zelfontworpen kleren.

De deur-staat-voor-iedereen-open-sfeer proef je onmiddellijk. Je voelt je meteen thuis. Dat was ook de bedoeling van de eigenaars toen ze dit huis zes jaar geleden kochten. Ze zochten al een hele tijd, en botsten toevallig op dit winkeltje. Van 1920 tot het einde van de jaren ’80 was hier de kleine buurtslager in de weer. Nadien werd het winkeltje met planken omgevormd tot een ?salonneke?.

Het huis gaf niet meteen zijn geheimen prijs : alles was verouderd en stoffig, en de ruimte was ingedeeld in kleine en afgeleefde kamertjes. Toch zagen Koen en Yolande onmiddellijk de mogelijkheden, wellicht ook omdat het zonlicht door de grote ramen binnenviel. Bij de verbouwingen gingen ze niet over één nacht ijs. Ze wilden vooral grote ruimtes die ongehinderd konden baden in het daglicht. Gelukkig waren alle muren vals, en die belandden dan ook op de container. Geen enkele binnenmuur overleefde de verbouwing. Van vloer tot nok werd alles gesloopt en uitgekapt. Toen kon de heropbouw beginnen.

Het stelselmatig opbouwen vanuit de basis biedt grote voordelen. Je komt telkens weer voor verrassingen te staan die de uiteindelijke inrichting en indeling beïnvloeden. Toen het vals plafond was weggehaald, bleek de ruimte een stuk hoger te zijn, en kwamen de prachtige 18de-eeuwse balken bloot te liggen.

Het aantal werkuren dat uiteindelijk in de restauratie kroop (nieuw bezetwerk, nieuwe elektriciteits- en gasleidingen), is niet meer te schatten. Maar het resultaat mag er dan ook zijn. Het huis bestaat uit drie grote, op elkaar gestapelde ruimtes, die op zichzelf staan. Beneden : de grote leefruimte met keuken, op de eerste verdieping : slaapkamer met badkamer, en onder de nok : de werkruimte van Koen. De inrichting ontsnapt aan elke stijlbeschrijving, en is een allegaartje van op de rommelmarkt gevonden meubelen en gekregen, waardeloos geachte voorwerpen. Dat Koen als regisseur van o.a. Roodvonk en allerlei documentaires regelmatig voor een reportage naar het buitenland trekt, laat zijn sporen na in de inrichting. Overal bots je op de meest exotische voorwerpen die herinneren aan reizen naar Bolivië, Equador, Cambodja en Afrikaanse landen. Opvallend zijn de zweepjes die Yolande verzamelt. Je vindt ze overal, maar toeristen nemen ze doorgaans niet mee als souvenir. Wie door het huis dwaalt, ontdekt overal weer andere hoekjes en andere sferen. De uitgeleefde zitmeubelen zijn mooi in combinatie met de oosterse tapijten, de Marokkaanse lamp en de door Koen gemaakte kast uit bamboe. En de massief houten tafel met verschillende stoelen gaat goed samen met de authentieke Würlitzer, de chesterfield en een schilderij van Koen.

De keuken heeft Koen zelf getekend en laten maken door een schrijnwerker. De schilderijen op de kastdeuren zijn door een vriend gemaakt in polyester en daarna afgeslepen met een slijpschijf. Op één hoog ligt, naast de dromerige slaapkamer met een muskietennet uit Cambodja, de flamboyante badkamer. Het opbouwen van de puzzel voor gevorderden was een werk van lange adem. Met engelengeduld werden de duizenden deeltjes in een mozaïsch panorama in elkaar gepast.

In de werkkamer annex atelier is te zien aan Koens prachtige doeken dat hij zijn inspiratie haalt bij de grote magisch-realisten uit het begin van de 20ste eeuw, onder wie Hausner en Beckmann.

Zoef : Oudburg 7, Gent.

Links : in de eetkamer vallen de verschillende stoelen op en de authentieke Würlitzer. Rechts : uitgekiende combinatie van uitgeleefde zitmeubelen en oosterse tapijten, een Marokkaanse lamp en een zelfgemaakte kast uit bamboe.

Dromerige slaapkamer met een muskietennet uit Cambodja.

Overal voorwerpen die herinneren aan reizen naar Bolivië, Equador, Cambodja en Afrikaanse landen.

Kleurrijke traphal. Van vloer tot nok werd alles uitgekapt.

De flamboyante badkamer. Tegen de muur : een puzzel voor gevorderden.

In de werkkamer is te zien aan Koens doeken dat hij zijn inspiratie haalt bij de grote magisch-realisten uit het begin van de 20ste eeuw.

De keuken heeft Koen zelf getekend en laten maken door een schrijnwerker. De schilderijen op de kastdeuren zijn van polyester.