Stijlgenoten

Binnen is er niets te merken van de rustieke gevels. Hier worden ontwerpers met elkaar geconfronteerd: het duo Claire Bataille-Paul Ibens met John Pawson.

Hedendaagse ontwerpers schermen graag met de boutade minder is meer van de vermaarde architect Mies van der Rohe. Deze man hield niet van decoratieve franjes en trachtte uitermate sober te bouwen. Toch slagen zijn volgelingen er niet altijd in eenvoudige architectuur neer te zetten. Ze gommen wel alle tierlantijntjes weg, maar gaan zo experimenteren met ruimte en licht dat het resultaat weer bombastisch oogt. Hier is alles anders. Architecten Bataille en Ibens, die het volledige grondplan ontwierpen, lieten zelfs de rustieke gevels met rust, en binnen herinnert enkel de verdeling van de ramen aan de façade. Ze hebben het grondplan vrij klassiek opgevat, met een smalle inkomhal waarnaast de vestiaire, het toilet en de keuken. Daarachter stap je in een grote woonkamer die zich over de hele breedte van de woning uitstrekt. Bij de aankleding van het interieur werd het principe van Van der Rohe wel gerespecteerd: soberheid troef. Toch is het resultaat warm en gezellig. Niet vanzelfsprekend, want sommige moderne gebouwen zijn zo uitgekleed dat ze intimiteit missen, en beter als ontvangstruimte of kunstgalerij zouden functioneren dan als woning.

Dit is een uitermate comfortabele woning waarbij de uitvoerder van het volledige interieur, de firma Obumex, optrad als een dirigent om het geheel in een vooruitstrevende stijl te helpen gieten. Obumex plaatste hier de bekende keuken van de Engelse ontwerper John Pawson. Doordat dit kookhuis heel present is in de woonkamer, enkel afgesloten met een schuifdeur, is de confrontatie tussen de inbreng van het duo Bataille-Ibens en Pawson heel direct. Alles sluit naadloos op elkaar aan. Niet verwonderlijk: de ontwerpers gingen ongeveer op identieke wijze te werk. Bovendien voelt de keuken van Pawson zich zowel in een grote als in een kleine woning thuis. Deze Brit is immers goed vertrouwd met dergelijke kleinschalige projecten. Hij heeft zijn eigen woning in het Londense Notting Hill, een Victoriaans rijhuisje, op gelijkaardige wijze aangepakt.

De intimiteit van dit huis valt op. Omwille van de privacy werd de woning naar binnen gericht. Je merkt geen pocherige experimenten met doorkijken die alle functies door elkaar halen: de ruimten zijn netjes van elkaar afgesloten. Bataille en Ibens hebben wel een wand van de woonkamer opgedeeld in twee prachtige vlakken die het ruimtegevoel opdrijven. De ene helft is bijna zwart geplamuurd, de andere blauwgrijs: de kleur van een mistige hemel. Doordat de wanden nauwelijks op plinten rusten, ogen ze monumentaal. Vensters en deuren kregen geen omlijsting, en van de hoge deuren zijn de scharnieren onzichtbaar. Deze details zijn weggegomd en zorgen voor gave wanden met een groots karakter: je vergeet dat het plafond helemaal niet zo hoog is. Hierdoor wordt duidelijk welke lijm het duo Bataille-Ibens met Pawson samenhoudt: ze hanteren eenzelfde schaal en gevoel voor proportie. De zware werktafel van de keuken met zijn diepgrijze kleur van Italiaanse kalksteen vindt zijn pendant in de gekleurde muren van de woonkamer en de eettafel van Bataille-Ibens. Deze krachtige accenten houden elkaar in evenwicht. Overal werd eenzelfde schaal gehanteerd, zowel voor de vloer binnen als buiten. Nergens zijn de proporties petieterig. Om de kleine woning wat extra kracht te geven, werd het meubilair strikt beperkt. Wat er staat is fors van bouw en heeft sculpturale présence, zoals de eettafel en de tafelbank voor de haard van Christian Liaigre, een meubel dat zowel salontafel als zitbank is.

De soberheid overheerst, maar de materialen ogen rijk. Kijk naar de prachtige kalksteen van de tafels en de volledige bekleding van de badkamer. Ook de vloeren van oude eik zorgen voor warmte en karakter. Alle kleuren en materialen zijn zacht van tint en toch niet romantisch van aard: dit is het verschraalde palet van onze kust waar deze woning gelegen is.

Ook boven is het grondplan eenvoudig, met afgesloten vertrekken. De kapconstructie is alomtegenwoordig. De master bedroom lijkt wel geplukt uit een Amerikaans landhuisje. De brede planken op de wand en het sobere meubilair roepen de sfeer op van een modern Shakerhuis.

Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde