Stemmen uit de oude doos
Een verlaten schrijnwerkersatelier en een lot oude stembussen : meer had architect Alessandro Capellaro niet nodig om een sfeervolle woning te creëren in het centrum van Firenze.
Voor één euro per stuk kocht architect Alessandro Capellaro enkele jaren geleden op een veiling driehonderd oude houten Italiaanse stembussen. Hij maakte er inventief meubilair mee voor de inrichting van een eeuwenoud gewelfd schrijnwerkersatelier nabij het historische stadscentrum van Firenze : de kubussen werden gestapeld als stenen en vormen legplanken, bedden, sofa’s, een keukenwerkblad, een buffet en een bureau. Dit concept gaat terug op de idee van een nomadisch bestaan. “Bij het ontwerpen van de ruimte ging ik uit van de idee dat niet alles een vaste plaats hoefde te hebben. Een heel bevrijdende gedachte”, zo zegt Alessandro, een van de drie partners van het Florentijnse architectenbureau Q-Bic. “Ik hou van plaatsen en ruimtes die tijdelijkheid uitstralen, die je overal met je kunt meenemen.”
De vochtige, donkere werkplaats omvormen tot een functionele woning, dat was de uitdaging die Alessandro aanging. Heel wat muren liet hij slopen, en in de plaats van kleine vensters kwamen er plafondhoge glazen deuren, zodat het geheel opener en lichter werd. De woning heeft een oppervlakte van 200 vierkante meter en is ingedeeld in twee volumes : de hoofdruimte met zuilen en gewelfde plafonds die de hal, de eetruimte, de keuken, de leefruimte en de logeerkamer omvat, en de loftruimte met de open haard, de bibliotheek en de grote slaapkamer. Een betonnen volume met daarin een gang en een badkamer verbindt beide delen, die gescheiden worden door een binnenplein.
Een lege, volledig witte hal vormt de toegang tot de woning. “Ik kom niet graag rechtstreeks van op de straat binnen, dus gebruikte ik een deel van de bestaande galerij om deze lege plek te creëren waar ik mijn scooter kan parkeren. Ik houd van de idee van een lege ruimte midden in de stad, je ziet dat steeds minder in de hedendaagse woningen.” Daarachter creëerde Alessandro met vrijstaand meubilair verschillende ‘kamers’ in de open ruimtes. Zo vormt in de grote slaapkamer een antieke kast de scheiding tussen het slaapgedeelte en de bibliotheek, terwijl een asymmetrische diagonale muur van kisten en metalen vintagekasten de keuken, woon- en eetruimte afschermt van de achterliggende logeerkamer. De overblijvende kistdeksels werden aan de muur bevestigd, waarachter de elektrische bekabeling kon worden verborgen.
Hoewel opgetrokken uit eenvoudige materialen als hout, beton en ijzer, is de woning allesbehalve minimalistisch, maar aangekleed met tal van schilderijen, kleurrijke vazen en retrolampen – sommige daarvan zijn designklassiekers, andere ontwerpen van Alessandro zelf. De man is daarnaast een grote verzamelaar, en hij vindt het systeem van legplanken gemaakt van kisten de perfecte manier om orde te scheppen in de chaos. “Als al mijn spullen overal verspreid zouden staan, zou dat visueel erg overladen overkomen. De kisten zijn een perfecte manier om alles een eigen plekje te geven.” Op de legplanken staan keukenspullen, toevallig gevonden schatten, boeken, vazen en houten installaties. Restjes hout die werden achtergelaten in het vroegere schrijnwerkersatelier werden gebundeld en in de bibliotheek bij de open haard gestapeld. “Toen ik de kisten kocht, had ik geen idee wat ik ermee zou aanvangen. Maar wat ik er zo interessant aan vond, was dat ze een stukje geschiedenis in zich droegen. Ze geven de ruimte een eigen identiteit.”
–
Info : www.q-bic.it
Door Tami Christiansen – Foto’s Nathalie Krag / Taverne Agency
Hoewel opgetrokken uit eenvoudige materialen als hout, beton en ijzer, is de woning allesbehalve minimalistisch.
Het geheel werd sfeervol-kleurrijk aangekleed met schilderijen, vazen en retrolampen, designklassiekers en ontwerpen van de bewoner zelf.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier