Tussen de fermettes naast het kasteel van Rumbeke

staat een opvallend, modern gebouw. Monumentaal

door zijn eenvoud en transparantie.

Het Sterrebos rond het kasteel van Rumbeke is een van de zeldzame groene vlekken in de buurt van Roeselare. Een uitgelezen plaats om te bouwen. Men poot er vooral rustieke woningen neer die schijnbaar in de omgeving passen. Niet echt natuurlijk, want deze villa’s herinneren in niets aan de landelijke rust die vroeger rond het kasteel heerste.

Tussen de fermettes in staat een opvallende, hedendaagse kreatie die door haar eenvoud en transparantie eigenlijk beter opgaat in de groene omgeving. Het gebouw werd zopas gelauwerd met een speciale vermelding in het kader van de Euro-Belgian Architectural Awards 1995.

Het gaat toch wat ongewoon in deze verkaveling met netjes afgebakende percelen niet om een woonhuis, maar om een ingenieursbureau. Het werd door de architekten Ralf Coussee en Klaas Goris bewust als kantoor ontworpen. Het bouwwerk is monumentaal door zijn eenvoud en ligging op een royale lap groen. Het staat op een dubbel perceel dat twee straten verbindt. “Het was de bedoeling om die openheid te bewaren, ” zeggen de architekten. Daarom staat er niets naast of bij het gebouw. Op die manier breken ze de geslotenheid van de verkaveling open en vragen extra aandacht voor hun bouwwerk.

Doordat de bouwmeesters rekening hielden met de stedebouwkundige voorschriften werd het projekt vrij vlot goedgekeurd. Dat is niet vanzelfsprekend, want platte daken worden lang niet overal aanvaard. Ze mochten een oppervlakte bebouwen van 13 bij 23 meter. Op dit vlak kwam een betonnen sokkel van zestig centimeter hoog waarop de gehele konstruktie rust. Voor heel het bouwwerk werd trouwens veel beton aangewend. Dat lijkt vanzelfsprekend voor een ingenieursbureau, ware het niet dat hier geen prefabbeton werd gebruikt aanvankelijk tot grote verbazing van bouwheer Koenraad Coelus. De hoofdingenieur dacht dat de architekten het zichzelf gemakkelijk zouden maken door industriële materialen te gebruiken. Ze kozen echter uitsluitend voor maatwerk.

De eenvoudige kompositie van het exterieur verraadt een goed doordachte binnenstruktuur. Het gebouw is in twee zones verdeeld, een deel waar het publiek wordt ontvangen en een tekenatelier. Voor de gasten is er net naast de ingang een glazen lokaal. In dit sobere vertrek staat alleen een tafel en de grote ramen kunnen worden verduisterd. Dit zaaltje kijkt uit op het bos van het kasteel. Een trap in de inkomhal leidt naar het kantoor van de hoofdingenieur, dat volledig afgescheiden is van het tekenatelier. Zo wordt zijn privacy beschermd. Het personeel ziet niet wie er binnenkomt of buitengaat. Zijn kantoor is duidelijk geïnspireerd op de zakelijke architektuur van de jaren dertig. Het verhoogde plafond, de enorme horizontale vensters en de luifel aan de buitengevel verraden een bewondering voor het funktionalisme van het interbellum. Ook het meubilair is erg sober. De halfmatte vensters benadrukken de zakelijke sfeer. Hier zorgt een doorkijk op het rustieke dak van de buur voor een grappig kontrast.

Het grootste volume wordt ingenomen door het tekenbureau, met uitzicht op de enorme grasvlakte achter het huis. Wie daar werkt, weet niet wat er aan de voorkant van het huis gebeurt en wordt dus ook niet gestoord of afgeleid. Deze zaal draagt een uitgesproken funktioneel karakter : het plafond is extra hoog en alle meubels zijn verplaatsbaar. Dat is ook nodig, want straks ruimen de tekentafels de plaats voor computers.

Goris en Coussee hebben de verschillende zones anders afgewerkt. De ontvangstruimte is vrij warm aangekleed met vloeren van Venetiaanse granito, waarin grote brokken natuursteen zijn verwerkt. Ze gebruiken dit materiaal veel in hun gebouwen. Het is weliswaar prijzig, maar zeer duurzaam. Voor de uitvoering doen ze een beroep op Italiaanse vaklui.

De schuifdeur tussen het vergaderlokaal en de gang is van Libanese ceder, een warme en erg mooie houtsoort. Het ontwerpbureau is veel soberder afgewerkt met een kunststofvloer en neonlichten.

Het gehele gebouw is gemodelleerd rond één grote dwarsmuur die het ontwerpbureau scheidt van de rest. Het kontakt tussen voor- en achterhuis wordt beperkt tot een “bandraam” tegen de vloer, met uitzicht op de kleine vijver naast het vergaderlokaal. Dit is het enige dekoratieve element van het gebouw. Het vijvertje waarin twee bomen staan, zorgt dat iedereen mee kan genieten van de mooie lichtreflekties van het water op de muren en de plafonds. Deze bescheiden inbreng vergroot de transparantie van het gebouw. Verrassend wat men bereiken kan met een vijvertje van amper tien centimeter diep en enkel knoestige boomtakken.

PIET SWIMBERGHEFOTO’S : VERNE

De inkom met rechts het glazen vergader- zaaltje : typerend voor de transparantie en zakelijke struktuur van het hele gebouw.

De vergaderhoek in het ontwerp-bureau : sober en funktioneel.

Het vijvertje met zijn lichtreflekties is de enige dekoratieve toegeving.

De achterkant met in de toren het bureau van de hoofdingenieur. Links, het ontwerpbureau met uitzicht op het enorme grasveld.