In haar filmdebuut “The Mask” deed haar aanblik Jim Carreys ogen cartoonachtig op steeltjes springen en zijn hart oplichten als de superbonus van een ouderwetse flipperkast. Dat is het soort reactie dat Cameron Diaz ook in het echte leven bij veel mannen veroorzaakt. De knettergekke Farrelly-broers gaven haar de hoofdrol in “Something about Mary”, de meest politiek incorrecte komedie van het jaar.

S he’s almost too good to be true“, zegt Bobby Farrelly over haar in het Amerikaanse filmblad PremiĆØre. “We wilden het perfecte script schrijven over de perfecte vrouw: het type dat valt op kerels die het liefst van al golf spelen, hotdogs eten en een buikje hebben. We gingen ervan uit dat dat soort vrouw niet bestaat en toen ontmoetten we Cameron…” En dan heeft hij het nog niet over hoe ze eruitziet: blond, slank, soepel en met jukbeenderen die de Grote Beeldhouwer hierboven een paar overuren gekost moeten hebben. People-magazine rekent haar tot de vijftig mooiste mensen van deze planeet. Het soort vrouw dus dat andere vrouwen normaal gezien een hardnekkig soort huiduitslag toewenst, maar daar is ze dan weer te ontwapenend voor. In My Best Friend’s Wedding steelt ze niet alleen het hart van Dermot Mulroney, maar ook dat van het publiek, en zelfs Julia Roberts slaagde er niet in haar te haten, op noch achter het scherm. Een dom blondje kun je haar evenmin noemen, ook al brak ze voortijdig haar studies af om fotomodel te worden. Na het onverwachte succes van The Mask had ze voor eeuwig en een dag de femme fatale kunnen spelen of ” Sly Stallone’s girlfriend-type things“, zoals ze het zelf uitdrukt, maar in de plaats daarvan leerde ze de stiel in een aantal niet echt voor de hand liggende rollen in relatief kleine en lichtjes excentrieke films als Feeling Minnesota en A Life Less Ordinary.

Ook haar rol in Something about Mary is weer zo’n trapezenummer zonder vangnet. De Farrelly’s schonken de mensheid eerder al het weergaloos wansmakelijke maar bijwijlen hilarische Dumb and Dumber, met als hoogtepunt de apocalyptische diarree-aanval van Jeff Daniels. Wie daar aanstoot aan nam, moet beslist niet naar hun nieuwste productie gaan kijken, want daarin raakt Mary’s hopeloos stuntelige vriendje (rol van Ben Stiller) bij het eerste bezoek aan haar ouderlijke woning met zijn edele delen tussen zijn ritssluiting, en het komisch orgelpunt is de scĆØne waarin de onschuldige Mary per abuis een bepaalde lichaamssecretie van haar aanbidder als haargel gebruikt. De inwoners van de Bible Belt zullen er niet mee kunnen lachen, mensen met slechte smaak des te meer, en zo zijn er gelukkig heel veel.

Maar hoe haalt een appetijtelijk uitziende jonge vrouw het in haar hoofd om met de redelijk weerzinwekkende Farrelly’s in zee te gaan? Cameron Diaz heeft een strakke zwarte rok aan, een wit T-shirt en een bleekblauwe cardigan over haar schouders en ze giechelt vaak en luid, ook al is ze duidelijk moe na een hele dag interviews geven.

“Ik hou van hun films, ik moet erom lachen. Drie maanden lang met zulke kerels samenwerken, dat kan niet slecht zijn, dacht ik. Ik ga me amuseren en er goede herinneringen aan overhouden en een paar straffe verhalen voor de familie thuis. Uiteindelijk draaide het erop uit dat mijn vader meespeelde. Hij is de gevangene met het lange zwart-met-zilveren haar en een snor. De dag dat hij op de set verscheen, vroegen veel mensen zich af of hij een soort adviseur was of een echte gedetineerde die een paar dagjes vrij gekregen had. Op het einde van de film staat hij achter de tralies en wordt hij door iedereen toegejuicht. Hij was zo overtuigend dat ze hem achteraf bijna terugstuurden naar de lokale gevangenis, haha. De helft van de mensen in de film zijn wat wij FOP’s en FOB’s noemden, vrienden van Peter en vrienden van Bob, lui die ze al kennen van toen ze zeven of misschien zelfs drie jaar waren en die van overal in de States naar de set afzakten en dan figurant mochten zijn of Ć©Ć©n zin zeggen. Ik heb nog nooit een film gedraaid waar het er zo ontspannen aan toeging, het was echt een fantastische ervaring.”

Zo te horen was het draaien van Something about Mary een soort familiegebeuren, want de derde hoofdrol in de film, de wat ongure privĆ©-detective die ook al op Mary verkikkerd raakt, wordt vertolkt door haar vriend Matt Dillon. (Ex-vriend als je de laatste berichten in de roddelpers mag geloven. Diaz zou Dillon recent de bons gegeven hebben wegens zijn al te publieke gestoei met o.a. Jennifer Lopez, LA) De twee leerden elkaar in 1995 kennen in Minneapolis, toen zij er Feeling Minnesota draaide en hij Beautiful Girls. Ze verbleven in hetzelfde hotel en de overlevering wil dat hun eerste ontmoeting in een draaideur plaatsvond. Cameron Diaz, grinnikend: “Hij bekeek me van top tot teen en toen bleef zijn blik ergens ter hoogte van mijn achterste hangen.” Toch duurde het een jaar voor Dillon de moed verzamelde om haar te bellen. Sindsdien hebben (of hadden) de twee een bicoastal relationship: hij woont in New York, zij in Los Angeles, en ze vinden elkaar waar en wanneer hun werkschema het toelaat. Dat ze nu samen in een film zitten, is eigenlijk puur toeval. “Peter en Bobby kozen eerst hun Mary, ik was de eerste die aan het project verbonden was. En toen belden ze mij op: Geloof het of niet, maar wij hadden er geen idee van dat jij en Matt iets hebben samen. Hij stond echt van tevoren op ons verlanglijstje om Healy te spelen.

Veel Hollywood-koppels zijn als de dood om samen in een film op te treden. Cameron Diaz: “Wij niet. We hadden er al over gepraat om iets samen te doen, alleen wisten we niet dat het op deze manier zou gebeuren. Misschien was dit wel de ideale testcase: als we personages hadden moeten spelen die dichter bij onze echte persoonlijkheid lagen, in een dramatische of een romantische film, was het veel moeilijker geweest. Deze film gaf ons een idee van wat het is om samen te spelen, zonder al die extra druk. Het vergt wel een zekere maturiteit om samen met je vriend te acteren, want af en toe wil er wel wat bagage uit je verhouding in je werkrelatie binnenglippen. Maar telkens als dat gebeurde, hebben we erover gepraat. Matt is niet het soort man dat er moeite mee heeft om te vertellen wat hem dwarszit. En toen het allemaal voorbij was, kwamen we tot de conclusie dat wat een potentieel mijnenveld was, onze relatie veel goed had gedaan. Ik bedoel maar: we waren nog nooit eerder drie maanden aan een stuk in elkaars gezelschap geweest. Ons idee van huiselijkheid is een week samenzijn en dan allebei onze was doen.”

Sommige grappen in de film zijn grensverleggend: er wordt naar lichaamsfuncties verwezen die tot nu toe taboe waren, toch zeker in een mainstream Amerikaanse komedie. Had Diaz dan een onbegrensd vertrouwen in de Farrelly’s?

“Sommige grappen moet je op het scherm zien om te weten of ze werken. Soms kun je alleen maar hopen dat iets grappig zal zijn. Maar ik vond het hele script geestig, ik zat voortdurend luidop te lachen toen ik het las. En ik had hun vorige films gezien, ik dacht wel dat ze het aankonden. Het doĆ©n is overigens nog leuker dan het lezen, want dan is er niet alleen je eigen verbeelding, maar zijn er ook de aanwijzingen van die twee kerels en de inbreng van Matt en Ben en van de script supervisorSteve Gerk. Iedereen gooit zich erin en zo eindig je met veel meer dan waarmee je begonnen bent. Maar af en toe moet je je natuurlijk wel vragen stellen. Het is je plicht als acteur om je voortdurend af te vragen waar je mee bezig bent, waar een scĆØne over gaat en wat je ermee wil bereiken. Of er nog enige binding met de realiteit is ook, of je niet te ver gaat of juist niet ver genoeg.

Dat was bijvoorbeeld het geval met de haargel-scĆØne. Op een bepaald moment heeft Mary een afspraakje met haar vlam en nadat ze dus euh… iets op haar kapsel gesmeerd heeft waarvan ze denkt dat het gel is, staat haar haar aan Ć©Ć©n kant recht omhoog. Maar Peter en Bobby wilden dat Mary het perfecte meisje zou zijn. Ik moest haar echt maken, geloofwaardig, zodat het publiek met haar zou meevoelen. En dus vroeg ik me bij die scĆØne af of we haar niet in discrediet brachten en een domme trien van haar maakten. Kijk, zei ik, als Mary een echtebabeis,dan brengt ze nog wat lippenstift op voor ze dat restaurant binnenstapt en kijkt ze in haar spiegeltje. Maar daar wilden ze niet van weten: niets spiegeltje, doĆ© het nu gewoon. Je zult zien, het wordt het grappigste moment van de hele film, de mensen zullen zich bescheuren.OkĆ©, zei ik, maar om zeker te zijn, nemen we de scĆØne ook op zonder dat haar, voor het geval dat het niet werkt. Zo is het gebeurd, maar het is wel hun versie die in de film te zien is. En ze hadden gelijk: de meeste mensen vinden het het leukste moment van het verhaal.”

Er gebeuren de meest waanzinnige dingen in de film, maar Mary is de onschuld zelve. Was het niet moeilijk om the straight woman te spelen? Met andere woorden: om niet om de haverklap de slappe lach te krijgen? Cameron Diaz: “Daar bestaan trucs voor: die met het hete brandijzer, bijvoorbeeld, haha! Nee, het is heel simpel, je bent gewoon Mary en je doet alsof er niets aan de hand is.”

De laatste jaren is Camerons carriĆØre in een stroomversnelling terechtgekomen. Is haar leven daar opmerkelijk door veranderd? “VĆ³Ć³r het succes van My Best Friend’s Wedding keken mensen mij aan en dan was het van: ‘Ken ik je niet van ergens, hebben wij misschien samen op school gezeten?’ Maar drie dagen na de release kende iedereen ineens mijn naam en klonk het op straat overal: Hey Cameron! En omdat ik niemand anders ken die Cameron heet, keek ik dan automatisch om en dacht ik dat het kennissen waren die mij groetten. Heel stom. Maar het was leuk om te weten dat mensen in mij geĆÆnteresseerd waren en genoten hadden van een film waar ik veel energie in geĆÆnvesteerd had. Ik zag het als een soort beloning.

Bekend zijn is iets waar je moet leren mee omgaan en Matt is het beste voorbeeld dat ik ken. Iedereen weet wie hij is, overal waar hij komt willen mensen hem de hand schudden. Hij is daar heel minzaam in: hij verstaat de kunst om de mensen net genoeg tijd te geven dat ze het gevoel hebben dat ze echt contact met hem hebben gehad, maar dan ook weer niet zoveel dat hij elke dag twintig minuten vroeger dan normaal het huis uit moet om ergens op tijd te komen. Hij komt zo al overal te laat. Niet dat ik het er veel beter van afbreng, hoor… Maar goed, het komt er dus op aan om een soort gelukkig gemiddelde te vinden waar iedereen mee kan leven: voldoende van jezelf geven aan mensen die dat van je verwachten en toch genoeg van jezelf overhouden om je verplichtingen tegenover jezelf en je omgeving te kunnen nakomen.”

Net als Salma Hayek en Jennifer Lopez behoort Cameron Diaz tot een nieuwe lichting actrices van Latijns-Amerikaanse afkomst, ook al zou je haar dat op het eerste gezicht niet nageven. Haar vader is een Cubaan, haar moeder van gemengd Engels-Duitse-indiaanse afkomst, vandaar de blauwe ogen en die jukbeenderen. Haar ouders zijn hardwerkende middenstanders die bijna dertig jaar gelukkig getrouwd zijn en nog steeds in haar geboortehuis wonen. Naar Hollywood-normen heeft ze dus een ongewoon stabiele achtergrond, en daar is ze zich maar al te zeer van bewust: “Ik ken maar vier mensen van wie de ouders niet gescheiden zijn. Is dat niet crazy?”

Maar goed, in theorie is Cameron Diaz dus een Latina en omdat die groep heel lang ondervertegenwoordigd was op het scherm, wekt dat bij veel mensen hoge verwachtingen. “De Latijnse gemeenschap is heel trots op haar mensen en steunt hen onvoorwaardelijk. De naam Diaz wekt natuurlijk bepaalde verwachtingen, maar ik denk wel dat ze zich realiseren dat ik maar een Latina van het zoveelste knoopsgat ben. Ik ben derdegeneratie-Cubaanse: mijn grootvader, mijn vader en ik zijn allemaal in Zuid-CaliforniĆ« opgegroeid. Omdat mijn vader als kind alleen Spaans sprak en de buurtkinderen hem daarom pestten, heeft hij ons als echte Amerikanen opgevoed. De enige Spaanssprekende mensen met wie ik tijdens mijn jeugd contact had, waren Mexicanen. Ik verstond hun Spaans nauwelijks, ze hadden een heel andere cultuur. Nu is de situatie helemaal anders: een Latijnse afkomst is niet langer een stigma. De Spaanssprekende gemeenschap heeft haar eigen televisiezenders, haar eigen magazines, ze vormt als het ware een land binnen het land. Diep in hun hart beschouwen deze mensen zichzelf nog altijd in de eerste plaats als Cubanen, Argentijnen of Mexicanen. Daar is niets mis mee, in Amerika kan dat. Maar toen ik voor het eerst in Miami kwam en iedereen mij met open armen begroette omdat ik een Cubana ben, moest ik toegeven dat ik niet eens behoorlijk Spaans spreek. Ik verloochen mijn Latijnse afkomst niet, maar mijn familie heeft voor de integratie gekozen en dus beschouw ik mijzelf in de eerste plaats als een Amerikaanse.”

In het najaar wordt Cameron Diaz opnieuw in Miami verwacht, voor de opnamen van Any Given Sunday van Oliver Stone en met Al Pacino, waarin ze de manager van een voetbalteam speelt. Alweer een film van een berucht regisseur, dus, maar wie de Farrelly’s overleeft, kan tegen een stootje. Cameron Diaz: “Ik weet niet hoe het komt, maar sinds de opnamen van Something about Mary heb ik het gevoel dat mijn haar sneller groeit.”

Something about Mary: vanaf 11 november in de bioscoop.

Marion Ross / Bewerking Linda Asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content