Radiopresentatrice

IK VERANDER GRAAG VAN OMGEVING. Zodra ik het gevoel heb dat ik iets ken. Ik heb een zekere drang of dwang om nieuwe dingen te proberen. Dat is de reden waarom ik met De Wereld van Sofie wou stoppen : ik had het gevoel dat ik binnen dat concept alles gedaan had wat ik kon doen. Dat het routine werd. Als ik echt met die show wou doorgaan, had ik wel een nieuwe ‘Vraag van vandaag’ gevonden. De respons en het publiek groeiden. Maar voor mij persoonlijk was het niet meer interessant geweest.

IK BEN MEER RADIOMAKER DAN RADIOPRESENTATOR. Ik schep het grootste genoegen in het bedenken van dingen en het bijeenzoeken van materiaal. Het presenteren hoeft er niet noodzakelijk bij. Ik doe het graag, maar als ze mij vroegen om een programma te maken voor iemand anders, zou ik dat niet eens erg vinden.

MENSEN HOREN MAAR TWINTIG PROCENT VAN WAT JE ZEGT. De rest vullen ze aan met wat ze denken of willen dat je zegt. Als ik zeg dat ik rode schoenen aanheb, heeft elke luisteraar daar een ander beeld van in zijn hoofd. Twee woorden zorgen voor tienduizend verschillende verhalen. Dat vind ik leuk aan radio.

IK HOU VAN TAAL. Niet dat ik mezelf wil vergelijken met een schilder, maar de wijze waarop je iets verwoordt is een beetje zoals de manier waarop je je penseel hanteert. Het bepaalt het beeld dat je schept.

‘WELISWAAR’ IS EEN MOOI WOORD. IETS ‘PLEGEN TE DOEN’. ‘BOEF’. Half ouderwetse woorden hebben iets charmants. ‘Dinsdag’ is dan weer een zeer negatief woord. Op het gevaar af als een freak over te komen : ik zie zelfs kleuren bij woorden. Dinsdag is bijvoorbeeld vaal fuchsia. Heeft niet iedereen dat ?

IK WIL GESCHIEDENIS GAAN STUDEREN. Ik wil een bloemenwinkel beginnen. Een klerenwinkel. Een hotel. Ik wil op reis gaan en elders werk vinden. Elke week heb ik wel een nieuw plan. Niet dat ik alles geprobeerd wil hebben, ik wil me gewoon niet laten vangen in een soort gemakzucht. Ik kan geen veertig jaar radio maken, dat weet ik ook wel.

ALLES IS MOGELIJK IN DEZE WERELD. Alleen voel je daardoor een druk om alles te doen. Je moet de wereld gezien hebben, letterlijk en figuurlijk. “Je gaat toch niet weer naar Frankrijk op vakantie ? Iedereen moet toch eens in Kirgizië geweest zijn ?”

JE ZIET VAN ELKE KEUZE DE NADELEN, in zo’n wereld van oneindige mogelijkheden. En die overheersen vaak achteraf. Vriendinnen die vroeg een kind hebben gekregen, zien dat anderen veel verder staan in hun carrière. Vrienden die na hun studie naar het buitenland zijn getrokken, hebben spijt van wat ze in eigen land niet hebben opgebouwd. Alles is een verlies als er zoveel kan.

KENNIS GEEFT RUST. Niet dat ik houvast zoek, maar weten hoe dingen ineenzitten geeft greep op de wereld. Ook al gaat het maar om het verschil tussen een mandarijn en een clementine.

IEMAND IETS BIJLEREN, DAT ZIT IN MIJ. Ik vind het zelfs je taak als je voor de openbare omroep werkt, dat je niet alleen quatsch verkoopt. Misschien is dat ouderwets van mij, maar ik vind het belangrijk dat iemand die nog nooit van Madame Bovary heeft gehoord, na een programma van mij toch al weet dat dat boek bestaat. Dan denk ik : taak volbracht.

“TAKE YOUR PLEASURE SERIOUSLY.” Een quote van Charles Eames, de meubelmaker. Dat wás mijn levensmotto, tot Feeling het als leuze recupereerde. Sindsdien associeer ik het met kersenpitkussens en wintergroenten. ( lacht) Ik verloor mijn motto aan Feeling.

Sofie Lemaire (28) is radiopresentatrice bij Studio Brussel. Op 12 september begint ze met een nieuw middagprogramma, “een plezierig radiospelachtig iets”

DOOR GEERT ZAGERS