De Amerikaanse legal-thriller auteur John Grisham heeft de reputatie niet makkelijk tevreden te zijn met de filmadaptaties van zijn bestsellers. De man heeft kennelijk weinig verstand van cinema. Zo opgetogen was hij met ?The Client? van Joel Schumacher, dat dezelfde regisseur meteen zijn eerste, meest persoonlijke en nog altijd favoriete roman mocht verfilmen.

?A Time to Kill? is een rassendrama over een idealistische advocaat, die een zwarte vader verdedigt nadat de radeloze man in koelen bloede de twee blanke onverlaten, die zijn tienjarig dochtertje verkrachtten, neerknalde.

De film moet ook een nieuwe ster lanceren : Matthew McConaughey, die in een overdreven hype campagne als de nieuwe Paul Newman wordt binnengehaald. Een bijzonder voorbarige reactie, te oordelen naar zijn vrij zwakke prestatie in ?A Time to Kill?. McConaughey lijkt echter een topacteur vergeleken met wat Sandra Bullock ervan bakt in de belachelijke rol van een studente rechten die de onervaren advocaat bijstaat en omwille van haar bemoeienissen een hele nacht lang door de Ku Klux Klan aan een boom wordt gebonden (een verdiende straf voor haar slecht acteren).

De film rammelt van de raciale stereotypes : blank uitschot versus nobele zwarten. Je kan de schurken meteen herkennen aan hun onappetijtelijk smoelwerk. We zullen het geweten hebben dat het verhaal speelt in het onverdraagzame Diepe Zuiden. Er wordt door iedereen zo nadrukkelijk getranspireerd dat dit sermoen vooral een pleidooi lijkt voor de verplichte installatie van airconditioning in elk overheidsgebouw in Mississippi.

Dit sociaal-probleemdrama voert ons terug naar een onschuldiger Amerika, waarin goed en kwaad lijnrecht tegenover elkaar staan. Je denkt onvermijdelijk aan klassieke rassendrama’s als ?Intruder in the Dust? en ?To Kill a Mockingbird?, maar de vergelijking valt in het nadeel uit van ?A Time to Kill?. In plaats van een preek voor rechtvaardigheid krijgen we hier een heimelijke vergoelijking van vigilante rechtspraak.

Alles in deze film wordt nodeloos opgeblazen. De uitputtende lengte van 149 minuten is pathetisch. Geef elk redelijk mens een schaar en hij haalt er zonder blikken of blozen minstens veertig minuten uit.

Toch merkwaardig dat het Grisham-fenomeen nog altijd geen goede film heeft opgeleverd (of was u misschien ?The Firm? of ?The Pelican Brief? al vergeten ?). Misschien komt daar verandering in met ?The Chamber? van James Foley en ?The Rainmaker? van Francis Coppola.

Vanaf volgende week in de bioscoop.

?A Time to Kill?van Joel Schumacher, met Matthew McConaughey, Sandra Bullock, Kevin Spacey, Brenda Fricker, Oliver Platt, Ashley Judd, Patrick McGoohan, Donald Sutherland.