Toen ik solliciteerde bij ’t Zilte had ik nog nooit in een sterrenzaak gewerkt. Ik vond dat geen vereiste. Belangrijker dan de sterren op je cv, is sterk in je eigen schoenen te staan. Heb ik voldoende zelfvertrouwen ? Die houding trek ik door voor alle beslissingen in mijn leven. Ik was ervaren en leergierig. Ik heb ’s nachts mijn brief verstuurd en de volgende dag kreeg ik al reactie. Een paar dagen later heb ik mijn contract getekend.
De beste zijn bestaat niet. Je kunt wel perfectionistisch zijn en jezelf continu pushen. Nummer één willen zijn is een tijdelijke drijfveer. Ik heb er geen boodschap aan om mezelf ‘de beste sommelier van België’ te noemen. Ik probeer wel mezelf voortdurend te verbeteren, en ik heb de ambitie om te mogen en kunnen meedraaien op hoog niveau. Maar veel liever dan een titel op mijn cv, wil ik dat mensen op restaurant mij appreciëren en gelukkig naar huis gaan.
Mijn vader wilde graag een jongen, en toen kwam ik. Veertien jaar lang was ik enig kind, en toen kwam mijn zusje. (lacht) Mijn vader en ik gingen basketballen, of proefden wijnen die we zelf thuis in de kelder maakten. In het geheim, want in Iran is alcoholgebruik verboden. Ik mocht de druiven pletten met mijn voeten. Als buren vroegen waarom we zoveel druiven kochten, maakten we hen wijs dat we onze eigen azijn fabriceerden. Ik koester die momenten. Misschien zit er wel een jongensachtige flair in mij. Ik droomde er jarenlang van om piloot te worden, en uiteindelijk heb ik ook gekozen voor een carrière in een typische mannenwereld. Maar het ontbreekt me niet aan vrouwelijkheid. Dat nu ook weer niet.
Mijn naam betekent zonsopgang in het Farsi. Omdat ik een zeer vroege vogel was bij de geboorte (lacht). Ik ben geboren in de Zuid-Iraanse stad Shiraz. Inderdaad, ook een druivensoort ! Ik was zeventien toen ik naar België kwam en het grijze klimaat over me heen rolde. Ik kende de taal niet, moest vrienden en familie achterlaten, kwam terecht in een compleet andere cultuur. Maar je zult me nooit horen zeggen dat dat een traumatische ervaring was. Mijn ouders wilden ons een andere wereld tonen, waar je wel vrij bent om te zeggen, denken en doen wat je wil.
Geluk bouw je voor jezelf op. Begin met te genieten van de kleine dingen in het leven. Als ik ’s nachts thuiskom en ik zie een potje met plasticfolie naast de microgolfoven staan, dan ben ik gelukkig. Of als mijn vriend mij ’s morgens een kop koffie maakt voor ik naar het werk spurt. Of als een wijnmaker zijn product gepassioneerd komt voorstellen. En dan die fles openen en de geur oppikken.
De vonk is overgeslagen tijdens een vakantiejob in de horeca. Als afwasser dan nog. De sfeer en gezelligheid in een restaurant wakkerden een vuur in me aan. Gastvrijheid speelt in de horeca een grote rol, en laat dat nu net ingebakken zitten in de Iraanse cultuur. Mijn ouders wilden dat ik naar de unief ging, maar ik koos hotelschool. Ik had fysica gestudeerd en in het vak drankenkennis vielen alle puzzelstukjes op hun plek. Terwijl ik al een Iraans diploma op zak had, ben ik hier als achttienjarige opnieuw moeten starten in het vierde middelbaar. Mama belt me regelmatig als mensen haar aanspreken over Mijn pop-uprestaurant en dan krijgt ze vaak een brok in de keel. Ik hoor de tranen in haar ogen glinsteren doorheen de telefoon.
Ze zeggen dat toeval niet bestaat, misschien heeft het lot me dan uitgekozen. Toen ik mijn vriend leerde kennen. Een Iraniër uit Gent, kan je dat geloven ? Hij woonde vroeger op drie kilometer van mijn huis in Ispahan. Daar heb ik hem nooit ontmoet, hier was het liefde op het eerste gezicht tijdens een concert.
Ik geloof niet in God, wel in goedheid. Je moet elkaar respecteren. Met of zonder geloof. Goed zijn voor elkaar, meer heb je niet nodig in het leven. Ik hoef daar geen religie van te maken, of elke dag te bidden. Er moet ook geen naam plakken op die overtuiging.
Sepideh Sedaghatnia werd enkele maanden geleden door GaultMillau verkozen tot sommelier van het jaar, pas de tweede vrouw ooit die de titel binnenrijft. Ze werkt in het tweesterrenrestaurant ’t Zilte van Viki Geunes in Antwerpen, en is vast jurylid in het VTM-programma Mijn pop-uprestaurant.
DOOR VEERLE HELSEN
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
