SCHITTERENDE VERRIJZENIS

Wat doe je met een ring die veel emotionele waarde heeft, maar waar je wat op uitgekeken bent? Die vertrouw je toe aan juwelierszaak De Greef. Stap voor stap kreeg een ring met een unieke smaragd er een nieuw leven.

De Boterstraat, op een boogscheut van de Brusselse Grote Markt. Al zeven generaties lang, sinds 1848 om precies te zijn, ligt hier juwelierszaak De Greef. Toen Prosper en zijn broer, allebei horlogemakers, er een winkel openden, konden ze onmogelijk vermoeden dat hun afstammelingen hier bijna 175 jaar later nog altijd actief zouden zijn. In 1953 werden de zestiende-eeuwse panden op baanbrekende wijze gerenoveerd door architect Jacques Dupuis die later de geschiedenis zou ingaan als een van de architecten van Expo 58 op de Heizel. Vandaag krijgt de zaak andermaal een facelift. In mei 2017 moet de renovatie rond zijn en zal het erfgoed met de toonbank, de luchter en de ooit avant-gardistische en thans beschermde gevel nóg beter tot zijn recht komen.

In afwachting blijven de opvolgers van Prosper – Jacques en Arnaud Wittmann, bijgestaan door zoon en neef Brice – in gouden letters verder schrijven aan de familiegeschiedenis. Merkwaardig genoeg zeggen ze dat ze niet voor het juweliersvak werden geboren. Arnaud Wittmann erkent zelfs dat hij op zeventienjarige leeftijd niet goed wist welke richting hij zou uitgaan of wat hij zou gaan doen : “Onze ouders spraken niet over hun vak, we wisten niet veel af van de familiegeschiedenis, we kregen het allemaal niet met de paplepel ingegoten.”

Wanneer het tijd is om een studierichting te kiezen, opteert Arnaud toch maar voor juwelen en voor Londen. Daar raakt hij in de ban van het tekenen, van edelstenen, metaal en zilverwerk, van kunst in het algemeen en van Pol Bury en de Cobra-beweging in het bijzonder. “Ik heb een passie voor de afgeronde fonteinen van Bury en voor de krachtige pamfletten van deze kunststroming : ik verzamel geschriften, brochures, tijdschriften en boeken over Cobra, bij voorkeur originele exemplaren.” Niet verwonderlijk dat hij sculpturen verkiest boven bloemen, en dat je dat ook in zijn creaties ziet. Wie uitgekeken is op een sieraad en dat graag tot iets nieuws wil laten omvormen, is bij Arnaud Wittmann dus aan het juiste adres.

Dat bewijst het verhaal van de wedergeboorte van deze ring… Ooit droomde de eigenares van een sensationele smaragd. Haar man schonk haar een indrukwekkend juweel. Een ring met een Colombiaanse smaragd van 12 karaat, aan weerszijden daarvan een in baguette geslepen saffier en diamanten op de basisstructuur. “Destijds – ik heb het dan over de jaren tachtig – was geel goud in de mode”, verduidelijkt juwelier Arnaud Wittmann. Aan hem valt drie decennia later de eer te beurt om dit sieraad een nieuw leven te schenken. Het was voor de klant geen optie om afscheid te nemen van een dergelijk cadeau, laat staan van de uiterst zeldzame, loepzuivere edelsteen met zijn unieke groene kleur. Arnaud Wittmann moest de steen nieuw leven zien in te blazen, in combinatie met witgoud (“dat de kleur van de smaragd mooier laat uitkomen”). De eigenares gaf hem carte blanche om het juweel te “actualiseren”.

Om hem te helpen bij het ontwerp van een nieuwe versie, liet Arnaud Wittmann de ring eerst demonteren, zodat hij zich echt kon laten inspireren door de smaragd. Die demontage moest uiterst behoedzaam gebeuren, om de edelsteen niet te beschadigen. “Een smaragd is een van de meest fragiele edelstenen. Als je bij het demonteren niet oplet, kan de steen barsten. Eén enkel ongelukkig tikje op een hoekje en er kunnen stukjes van de steen breken.” Maar de steen liep niet de minste averij op. De ribben moesten zelfs niet gepolijst worden.

Eerst bekeek Arnaud Wittmann de edelsteen langs alle kanten. Vervolgens liet hij zich leiden door het verlangen om de steen te accentueren en ging hij aan de slag met potlood en waterverf. “Soms komt de inspiratie heel snel, soms niet”, zo klinkt het, “maar vaak brengt de nacht raad. Ik teken alles met de hand, niets op computer, zeker wanneer het om een uniek stuk gaat. En ik werk in 3D. Ik moet gewoonweg een driedimensionaal beeld in mijn hoofd hebben omdat ik een zwak heb voor sculpturale juwelen : ik wil absoluut dat een sieraad vanuit alle hoeken het bekijken waard is. Toen ik de nieuwe ring aan het schetsen was, kwam ik altijd weer spontaan bij laagjes uit. Een smaragd is een edelsteen die even breed als hoog is. Het leek me interessant om die hoogte ietwat te breken. Vandaar het idee van die met diamanten bezette laagjes, met kiertjes waar je doorheen kunt kijken om de unieke kleur van de steen te bewonderen.”

Als de tekening eenmaal af is, wordt die overhandigd aan de ambachtsman die belast is met het project. “Marc heet hij en hij vervaardigt al 25 jaar al mijn unieke stukken”, licht Arnaud Wittmann toe. “We werken al drie generaties met dit atelier uit Kortrijk. Intussen weet Marc precies hoe ik denk. We hebben nog nauwelijks woorden nodig. Hij heeft genoeg aan mijn tekening, vooral omdat mijn schetsen nauwkeurig zijn en ook de verhoudingen vermelden. Wat niet wegneemt dat we soms discussies hebben, bijvoorbeeld wanneer er meer technische kwesties opduiken. We kennen elkaar door en door. Ik weet hoe hij denkt. Nu en dan beïnvloedt hij mij ook.”

Wanneer het om unieke stukken gaat, bewerkt de ambachtsman het metaal met de hand en niet volgens de verlorenwasmethode, omdat er bij die techniek “kleine luchtbelletjes kunnen ontstaan en de kwaliteit dus minder is.”Ten slotte is het tijd om de edelsteen te zetten, een opdracht die wordt toevertrouwd aan een zetter – in deze sector heeft ieder zijn eigen specialiteit. En zo schittert de smaragd sinds kort opnieuw aan de hand van de eigenares.

“Een smaragd is heel fragiel. Als je niet oplet bij de demontage, kan hij barsten”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content