Zangeres (31)

Ik heb veel aandacht nodig. Ik was de jongste van drie en het enige meisje. Ik werd bijgevolg rotverwend. Als ik nu in Kapellen kom, mag ik van mijn moeder nog altijd kiezen wat we ’s avonds eten.

Ik was als kind geloviger dan mijn ouders. Dat was mijn manier van rebelleren. Later ben ik me meer in andere religies gaan verdiepen en kwam ik erachter dat in elke godsdienst een zekere waarheid zit. Ik wil me nergens meer bij aansluiten. Ik woon in het zéér gelovige Zuiden van Amerika. Denken die mensen daar écht dat miljoenen hindoes het fout zien omdat ze toevallig in India geboren zijn ? Mensen afstoten omdat ze anders denken, is naïef en absurd.

Na mijn puberteit voelde ik me nog altijd niet lekker. Nochtans heb ik me in mijn jeugd nooit zorgen hoeven te maken. Ik troostte me met de gedachte dat ik een zoeker ben. Ik ging ervan uit dat ik het leven nooit helemaal zou begrijpen. Ik zat fout, want intussen heb ik héél veel zin in het leven gekregen. Ik stel nog altijd vragen, maar die zitten het genieten niet langer in de weg.

Eurythmics in Vorst-Nationaal, dat veranderde mijn leven. Ik bewonderde Annie Lennox om haar persoonlijkheid. Ze was geen zangeres van plastic, maar bracht toch entertainment. Voor mij is die combinatie nog altijd een leidraad. Ik wil mezelf niet té serieus nemen.

Ideaal was het niet om op m’n 19de zangeres te worden en de wereld rond te toeren. Mocht ik opnieuw beginnen, ik zou het toch weer exact zo aanpakken, bang om ervaringen mis te lopen. Als ik beroemde meisjes van 15 zie, krijg ik steevast medelijden. Dat is té jong voor die harde business.

Volgens Gert ben ik veel ambitieuzer dan hij. Dat klopt wel. De spotlichten geven me adrenaline. Als ik aan een plaat begin, wil ik een deadline. Dat is de onrustige ziel in mij.

Ik wil nog altijd Gerts mening weten over wat ik maak. Als de twijfel toesloeg tijdens het schrijfproces van mijn soloplaat, vroeg ik wel eens raad aan mijn broer. Niettemin heb ik nu een ideaal klankbord gevonden in mijn producer Greg Wells. Hij daagt mij uit, en dat kan ik op dit moment best gebruiken.

Mijn huwelijk mislukte, maar ik werd niet cynisch. Ik geloof nog altijd in de liefde, meer dan ooit zelfs. ” Few Things are forever”, zing ik in het nieuwe nummer Grey. Ik heb ingezien dat je nooit zeker kan zijn dat iets blijft, hoe hard je je er ook voor inzet. Gescheiden zijn, was een stempel dat ik niet wou dragen. Dat leek mij vreselijk, terwijl het nu de minste van mijn zorgen is.

Zonder liefde kan ik niet, dat zal wel nooit veranderen. Ik wil anderen gelukkig maken om daar zelf geluk uit te puren. Nog zo’n constante : ik denk altijd méér te weten dan ik werkelijk weet. Ik denk voortdurend dat ik hét antwoord gevonden heb en moet me vaak inhouden om het niet hardop aan iedereen te verkondigen.

Ik beschouw Tennessee nu als mijn thuis, omdat mijn gezin er woont. Toch voel ik me nog voor 100 procent Belg. Dit blijft het land waar ik geboren ben. Het is altijd weer prettig om mijn familie in Kapellen te bezoeken.

De kinderen van mijn vriendin gaven mijn leven een positieve wending. Ik voel mij als stiefmoeder meer waard dan voorheen. Ik heb ondervonden dat ik heel goed met kinderen om kan. Ze zetten aan tot relativeren. Vroeger brak ik mijn hoofd over hoe ik mijn vrije dagen moest vullen. Hoe benutte ik mijn tijd optimaal : door te fitnessen of een boek te lezen ? Als ik nu twee uur met die kinderen heb gespeeld of een uur op hun school heb voorgelezen, hoef ik er niet meer aan te twijfelen of die tijd zinvol was besteed. Jezelf wat meer op de achtergrond plaatsen, is best gezond.

:: De mini-cd ‘Go’ is nu uit bij ‘Idol Media’.

:: In concert : 13 juni, Ancienne Belgique, Brussel.

Tekst Peter Van Dyck