Radiopresentator Sam De Bruyn reist licht, kort en veel. Ieder vrij weekend trekt hij met een vriend naar een plek waar hij 48 uur verblijft. In evenveel foto’s doet hij daarvan verslag op zijn reisblog ‘Håndbagage’. We reizen mee naar Hannover.
9 UUR, ONTBIJT IN KOFFIEBAR 24GRAD IN DE WIJK NORDSTADT.
Het idee voor mijn reisblog ontstond in 2015. Dat jaar beloofde voor mij het drukste ooit te worden, met verscheidene grote en artistieke projecten, waaronder een programma voor televisie. Ik had er enorm veel goesting in, tot het ene plan na het andere gecanceld werd. Zo gaat dat in de creatieve sector, alles kan snel veranderen. Twintig weekends die ik in mijn agenda geblokkeerd had, kwamen weer vrij. Wat moest ik met al die vrije tijd doen ? Treuren om gemiste kansen vond ik maar zielig, dus ging ik op zoek naar een verrijkend alternatief. Al snel besloot ik dat ik tijd wou maken voor mijn vrienden, iets waar ik in mijn drukke leven niet altijd in slaag, en om te reizen. Zodra ik de Belgische grens oversteek, ben ik zeer ontspannen, een prettig gevoel dat ik vaker wou opzoeken. Zo ontstond Håndbagage, een naam die perfect samenvat wat ik wou doen. Voor de blog reis ik kort, goedkoop en licht, telkens met een vriend als reisgezel. Met het bolletje op de ‘a’, de corona, wou ik het logo visueel wat hipper maken, ik wist niet dat ik zo bij het Deense woord voor ‘handbagage’ uitkwam. Toevallig vind ik Denemarken een heerlijk land, dus dat kwam mooi uit.
11 UUR, WANDELING DOOR DE UNIVERSITEITSBUURT.
Ik heb al veel van de wereld gezien, dankzij mijn ouders die mij als kind overal mee naartoe namen. Helaas hou ik daar weinig visuele herinneringen aan over, omdat ik nooit wou poseren voor de foto’s. Zonde, besef ik nu, want zonder foto’s vergeet ik de fijne nuances en eigenaardigheden van een plek. Op mijn achtste bezocht ik voor het eerst New York en ik zou er vandaag geld voor geven om één beeld te hebben van kleine Sam in de Big Apple. Mijn verwonderde blik sprak waarschijnlijk boekdelen. Voor mijn blog wou ik heel bewust mijn ervaringen op beeld vastleggen. Voor ik in de media belandde, was ik al bezig met fotografie en ik had zin om mijn camera weer vaker boven te halen. Hoewel ik als puber al mijn spaargeld in dure reflextoestellen stak, reis ik nu met een digitale compact camera van Sony, een RX100 III voor de nerds. Het weegt niks, past perfect in mijn broekzak, en je maakt er keigoede beelden mee. Bovendien wil ik niet opvallen of de sfeer verstoren als ik fotografeer, mensen gedragen zich anders als je een grote lens op hen richt.
13 UUR, ONDERWEG NAAR CAFÉ BAR IN DE INTERNATIONALE WIJK LINDEN.
Er is geen betere manier om je vrienden echt te leren kennen dan op reis. In het buitenland word je uit je comfortzone gehaald. Je kent er de weg niet, spreekt vaak de taal niet, en dat maakt alles wat brutaler dan thuis. Ik vind het interessant om te zien hoe mijn vrienden daarmee omgaan. Omdat ik het reizen goedkoop wil houden, deel ik ook altijd een hotelkamer met mijn maten, en dus slapen we vaak in één bed. Om een of andere bijzondere reden komen vaak pas ’s avonds in bed, na een hele dag stappen en indrukken opdoen, de belangrijkste gespreksonderwerpen naar boven. Dat vind ik misschien wel de schoonste momenten van de trips. Het punt waarop mijn vrienden zichzelf zijn, alle maskers afvallen, en we onder de dekens naar elkaars toekomstplannen, twijfels en ambities luisteren. Dat moment zoek ik stiekem ook altijd wel op, ik ga daar niet over liegen. In het buitenland wordt veel verteld dat op café in België niet uitgesproken wordt. Ik ben nu één jaar met Håndbagage bezig en ik ben blij met het positieve effect dat het op mijn vriendschappen heeft.
16 UUR, RUST IN DE GROTTO IN DE HERRENHAUSEN TUINEN,
het laatste grote werk van Niki de Saint Phalle. Reizen is voor mij levensnoodzakelijk. Het is een vorm van escapisme, maar soms heb ik dat heel hard nodig. In België kan ik nooit volledig stoppen met werken. Ik sta altijd in contact met mensen waar ik een professionele band mee heb, op social media, op kantoor of gewoon in Gent waar ik woon. I love my job, maar soms moet ik afstand nemen en mijn batterijen opladen. Als radiopresentator wordt van mij veel creativiteit en output verwacht. Elke dag moet ik iets afleveren dat uit mijn hoofd moet vloeien. Maar als dat hoofd nooit gevoed wordt, ben je leeg op een bepaald moment. Ik bereid mijn reizen nooit echt grondig voor, ik laat alles op mij afkomen, maar op elke bestemming ga ik wel op zoek naar een stukje rust of natuur, weg van de drukte. Het voedt mij met onverwachte gevoelens en gedachten en dat vind ik aangenaam. In Verona in Italië vond ik het bijvoorbeeld geweldig om de Giardino Giusti te ontdekken, waar ranke, metershoge cipressen staan, een prachtige plek. Ook de Duitse schrijver Goethe was lyrisch over die locatie.
19 UUR, AVONDWANDELING LANGS HET RATHAUS, OP WEG NAAR BAR BOCA VOOR DINER.
Dat je een stad kunt lezen en uit haar architectuur kunt afleiden wat er beweegt, vind ik interessant. In Göteborg in Zweden besteden de inwoners veel geld aan de gevel van hun huis, alles oogt er piekfijn, er valt geen krot te bespeuren. Heel anders is de sfeer in Belgrado, Servië, waar de restanten van oorlog en bombardementen nog in het straatbeeld te zien zijn, maar de inwoners desondanks zeer ondernemend zijn. Elke stad heeft zo haar eigen ritme en een unieke stijl. Een plek die mij in Hannover sterk aangreep was de Egidiuskerk, die op de buitenmuren na in 1943 door luchtaanvallen verwoest werd. Dat de stad ervoor kiest om die kerk niet opnieuw op te bouwen, maar ze in haar huidige staat bewaart ter nagedachtenis van de slachtoffers, maakt dat ik de locatie niet snel zal vergeten. Het zijn zulke verhalen en indrukken die ik op mijn blog probeer weer te geven. Niet omdat ik mijn lezers absoluut naar die bezienswaardigheden wil sturen, wel omdat ik hoop dat het hen inspireert om op reis zelf op zoek te gaan naar wat hen raakt.
Sams reisblog : http://handbagage.co. Hannover bezoeken : www.visit-hannover.com
Met dank aan Sunny Cars voor de huurauto : www.sunnycars.be
Door Elke Lahousse / Foto’s Lieven Bulckens
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
